Ο ημιτελικός των αουτσάιντερ

Μετά το χθεσινό πρώτο ζευγάρι της ημιτελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας, ανάμεσα σε Βέλγιο και Γαλλία, σειρά παίρνει σήμερα το δεύτερο μεταξύ της Αγγλίας και της Κροατίας. Άγγλοι και Κροάτες έφθασαν μέχρι εδώ κόντρα σε προγνωστικά και εκτιμήσεις πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Από την πρώτη τους, όμως, εμφάνιση στα γήπεδα της Ρωσίας έδειξαν ικανοί να πάνε μακριά. Οι Άγγλοι σε έναν σχετικά βατό όμιλο πέρασαν με χαρακτηριστική ευκολία, ενώ οι Κροάτες από την άλλη έκαναν επίδειξη δύναμης. Η παρουσία τους ειδικά στο ματς εναντίον της Αργεντινής τρόμαξε πολλούς και υποψίασε ακόμα περισσότερους για το τι μπορούσαν να πετύχουν. Στα νοκ- άουτ και οι δύο πέρασαν με δυσκολία στους 8, ενώ στο προηγούμενο γύρο οι παίκτες του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ είχαν ευκολότερο έργο με τους Σουηδούς, από ότι οι αντίστοιχοι του Ζλάτκο Ντάλιτς με τους οικοδεσπότες Ρώσους. Δύο κολλητές διαδικασίες πέναλτι για τους Βαλκάνιους μία για τους Άγγλους. Πόσο θα μετρήσει σήμερα αυτό στην εικόνα των δύο αντιπάλων μένει να το δούμε. Ας τους προσεγγίσουμε αγωνιστικά.

Η Αγγλία είναι μια ομάδα χωρίς τα πολύ μεγάλα αστέρια του παρελθόντος. Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγαλύτερο όνομα είναι ο πολύ καλός, αλλά σε καμία περίπτωση σούπερσταρ, Χάρι Κέιν. Το ρόστερ που επέλεξε ο κόουτς αποτελείται από παίκτες νεότερους και κυρίως από ποδοσφαιριστές που δεν σέρνουν μαζί τους τα κακά του παρελθόντος. Η πορεία τους μέχρι τώρα χαρακτηρίζεται ως απόλυτα επιτυχημένη. Όχι μόνο επειδή βρίσκονται πάλι σε ημιτελικό μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια, αλλά και γιατί βγάζουν στο χορτάρι μια σοβαρότητα, ένα πλάνο και πάνω απ΄όλα διάθεση για διάκριση. Η ευκαιρία που τους παρουσιάζεται μοναδική. Με όλα τα μεγάλα ονόματα του Παγκοσμίου Κυπέλλου να έχουν φύγει από το τουρνουά νωρίς, η Αγγλία έκανε για πολλούς το αυτονόητο με βάση το όνομα, την ιστορία και το μέγεθος της. Ούτε η Κολομβία, ούτε η Σουηδία μπορούν να συγκριθούν μαζί της. Το γεγονός μάλιστα ότι στον αποψινό ημιτελικό βρίσκει απέναντι της την Κροατία αυξάνει αυτό το πρέπει για πρόκριση στο μεγάλο τελικό. Για πρώτη φορά μετά από τόσα Μουντιάλ το όνειρο επανάληψης του θριάμβου του 1966 φαντάζει τόσο εφικτό. Για μια χώρα, που θεωρεί εαυτόν ως εφευρέτη του αθλήματος, που έχει εδώ και χρόνια το καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου, το να έχει γίνει ανέκδοτο όλο αυτόν τον καιρό για τις επιδόσεις της στις μεγάλες διοργανώσεις αποτελεί μελανό, τουλάχιστον, σημείο.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Η Κροατία από την άλλη μετά την φοβερή και τρομερή φουρνιά του 1998, που έκανε αίσθηση τότε στα γήπεδα της Γαλλίας με τις εμφανίσεις της, για πρώτη φορά παρουσιάζει μια τόσο συγκροτημένη και καλή Εθνική ομάδα. Το βασικό πρόβλημα τους όλα αυτά τα χρόνια ήταν το κλίμα και οι σχέσεις στις τάξεις της ομάδας. Πάντα είχαν ταλέντο, πάντα είχαν παίκτες κλάσης, ποτέ όμως μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να βρουν χημεία. Συχνά αυτοκαταστροφικοί, σε πολλές περιπτώσεις έχυναν την καρδάρα με το γάλα. Κάτι ανάλογο πήγαν να κάνουν και φέτος, αλλά ο προπονητής τους ενήργησε σωστά και έσβησε την φωτιά πριν αυτή φουντώσει. Έδιωξε τον Κάλινιτς από την αποστολή δείχνοντας πυγμή και κάνοντας σαφές ποιος είναι το αφεντικό στην ομάδα. Σήμερα καλούνται να πετύχουν ότι δεν κατάφεραν τα ποδοσφαιρικά τους ινδάλματα πριν από είκοσι χρόνια. Μπορούν; Σαφέστατα και ναι. Πρώτον είναι πιο ποιοτικό σύνολο από την αντίπαλο τους. Δεύτερον το άγχος τους είναι μικρότερο. Τρίτον διαθέτουν παίκτες που έχουν εμπειρίες από μεγάλα ματς σε αντίθεση με τους Άγγλους. Λογικά σήμερα θα δούμε ακόμα πιο κλειστό παιχνίδι από χθες. Αν Γαλλία και Βέλγιο έβγαλαν τόσο συντηρητικό πρόσωπο μην περιμένετε από τους αποψινούς μονομάχους να δείξουν κάτι τρομερά διαφορετικό. Άλλωστε το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο για να παίρνεις μεγαλύτερα του φυσιολογικού ρίσκα.