Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός μπορεί να κερδίζει και μακριά από την Αθήνα!
Οι «πράσινοι» έκαναν αυτό που έπρεπε, πήγαν μέσα στην Τουρκία και πήραν τη νίκη από την Εφές Αναντολού αποδεικνύοντας πως πράγματι βρίσκονται σε… καλό φεγγάρι.
Θα μπορούσαν να ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα εάν στο τέλος ο Ερικ ΜακΚόλουμ ευστοχούσε τελικά στην προσπάθεια για δίποντο ή έπαιρνε βολές από τον Γκιστ.
Δεν είναι συνεπώς η νίκη που κάνει την εικόνα του Παναθηναϊκού καλή. Δεν γίνεται δοκάρι και μέσα… μάγκας, δοκάρι κι έξω… δάγκας!
Ο Παναθηναϊκός με εξαίρεση κάποια διαστήματα είχε τον έλεγχο στην αναμέτρηση με το σχήμα των τριών φόργουορντ (Γκιστ, Σίνγκλετον, Αντετοκούνμπο), ενώ όταν το παιχνίδι έκλεισε και πήγε στον πόντο, είχε τις λύσεις με τον Καλάθη και τον Ρίβερς.
Θετική για ένα ακόμα παιχνίδι η εμφάνιση του Βουγιούκα. Δεν είναι ακόμα αυτός που θέλει ο Πασκουάλ, αλλά είναι σαφές πως με την άνοδο του Γκιστ, κάνει κι αυτός βήματα προόδου, αποκτά αυτοπεποίθηση και μπαίνει στην… εξίσωση.
Πάνω από όλα όμως ο Τσάβι Πασκουάλ είχε στα χέρια του έναν παίκτη που ήταν αποφασισμένος να φύγει εκείνο το βράδυ νικητής.
Ο Νικ Καλάθης ήταν συγκλονιστικός με την εμφάνισή του, τη σιγουριά που απέπνεε στα σουτ, την ηρεμία στην οργάνωση του παιχνιδιού και την αποφασιστικότητά του στην άμυνα.
Ήταν εκεί για να αποτελέσει το «σημείο αναφοράς» στην επίθεση, όχι μόνο για να οργανώσει, αλλά και να σκοράρει.
Δίπλα του ο Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος αναδεικνύεται σε μια από τις ηγετικές προσωπικότητες του Παναθηναϊκού, εκείνος που θα πάρει στις πλάτες του τους υπόλοιπους και θα βγει μπροστά. Στο «Σινάν Ερντέμ» ήταν παντού, έτρεχε, έκοβε, έσπρωχνε, κάρφωνε!.
Ο Παναθηναϊκός βγάζει ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα, που τον ανάγκαζε κάθε αγωνιστική να υπομένει ένα ακόμα… βασανιστήριο, χωρίς ένα θεωρητικά εύκολο ματς για να μπορέσει να πάρει μια… ανάσα.
Τα κατάφερε αρκετά καλά έχοντας 5 νίκες σε 8 ματς. Από εδώ και πέρα τέσσερα από τα επόμενα πέντε παιχνίδια είναι στην Αθήνα, αλλά το ματς που τον διατηρεί σε τροχιά υψηλών πτήσεων είναι αυτό που με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ.
Αν το κερδίσει και αυτό, τότε αλλάζουν πολλά πράγματα για τη στόχευσή του και κυρίως την αυτοπεποίθησή του.
ΥΓ Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα. Ο Ντένμον επέστρεψε στις αναιμικές, φοβισμένες εμφανίσεις, ο Λοτζέσκι «μάσησε» από την άμυνα των Τούρκων και ο Λεκαβίτσιους μετά το ΣΕΦ φαίνεται μπερδεμένος. Σαν να θέλει να τα κάνει όλα μέσα σε μια φάση.
Η Ευρωλίγκα πλέον είναι μια διαδικασία διαχείρισης συναισθημάτων τόσο στη χαρά, όσο και στη στεναχώρια και αυτό θα πρέπει να απασχολήσει τους «πράσινους», ώστε να διατηρήσουν την ηρεμία που απαιτείται για να βγάλουν το απίστευτα δύσκολο πρόγραμμα που έχουν.