Ο Ρέτσος έκλεισε αυτιά, ατσάλωσε, έγινε ηγέτης και (ίσως) ο πιο κομβικός παίκτης του Ολυμπιακού

Ο νεότερος αρχηγός στην ιστορία του Ολυμπιακού. Μόλις στα 18 του χρόνια, τότε. Η πιο ακριβή πώληση Ελληνα ποδοσφαιριστή που έχει πραγματοποιήσει ο Ολυμπιακός. Πάνω από 20.000.000 €. Ενας από τους πιο άτυχους αθλητές των ομαδικών σπορ, με τραυματισμούς, με ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι του.

Ο παίκτης που δέχθηκε την πιο σκληρή κριτική από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή τα τελευταία χρόνια. Πραγματικό ανάθεμα, σε βαθμό ακραίο. Ο Παναγιώτης Ρέτσος. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού.

Διαβάστε επίσης: Ο Ολυμπιακός, το +15% για την 8αδα και οι πιθανότητες του ΠΑΟΚ για τα νοκ-άουτ του Europa League (pics, vids)

Ο Ρέτσος ποτέ δεν ήταν «τουριστικός».

Στην Ελλάδα που «τρώει τα παιδιά της», έπρεπε να παλέψει πολύ για να διώξει εκείνο το καταραμένο μαύρο σύννεφο που τον ακολουθούσε σε κάθε του βήμα. Επρεπε να παλέψει με όλους. Κυρίως με τον εαυτό του. Ώστε να καταστεί… κουφός. Να μην ακούει όσα συμβαίνουν γύρω του. Να μην νιώθει άλλο την ασφυκτική -σε επίπεδο σύνθλιψης- πίεση. Σκλήρυνε. Ατσάλωσε. Βασικά, μεγάλωσε. Και άλλαξε.

Η περσινή χρονιά, η σεζόν της κατάκτησης του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου για τον Ολυμπιακό, ξεκίνησε με τον Ρέτσο να είναι μια ομάδα μόνος του. Η εντός έδρας αναμέτρηση με την Γκενκ, ήταν η απόλυτη παράσταση από αμυντικό. Το μήνυμα είχε δοθεί. Από τον ίδιο και μόνο από τον ίδιο. Η επιβεβαίωση ότι εκείνος ο 18χρονος αρχηγός του 2016, είχε αλλάξει. Είχε γίνει άνδρας. Και είχε υπενθυμίσει σε όλους, γιατί είναι ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του Ολυμπιακού. Και στην πορεία χαρακτήρισε τον ευρωπαϊκό τίτλο του Θρύλου, καθιστώντας τον εαυτό τους ως έναν από τους «αθάνατους» του συλλόγου και του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η φετινή χρονιά ξεκίνησε σαν κακό ανέκδοτο. Από το… πουθενά, ο Ρέτσος βρέθηκε τραυματίας. Εμεινε εκτός για πάνω από 40 ημέρες. Αλλά γύρισε. Και μαζί του επέστρεψε η ασφάλεια και η κλάση. Με εξαίρεση το παιχνίδι με τη Λιόν, στα άλλα 4 ματς με τον Παναγιώτη στην άμυνα (Ατρόμητος, Μπράγκα, Παναθηναϊκός, Μάλμε) ο Ολυμπιακός έχει μηδέν παθητικό.
Αλλά η ουσία στο παιχνίδι του Ρέτσου δεν είναι μόνο η αμυντική συνεισφορά. Τη διαφορά την κάνουν όλα τα άλλα που κάνει. Από το πώς βγαίνει πρώτος στην μπάλα. Πώς κοντρολάρει τον ρυθμό. Πώς καλύπτει τους συμπαίκτες του. Όλα στη μάξιμουμ ταχύτητα. Όλα με κλάση, ποιότητα και αυταπάρνηση. Όπως οφείλει να κάνει ένας παίκτης κορυφαίου επιπέδου. Ενας αρχηγός. Και ο Ρέτσος είναι αρχηγός. Και κυρίως ηγέτης. Παιδί του Ολυμπιακού. Αίμα από το αίμα του. Από εκείνους που «νιώθουν» περισσότερο Ολυμπιακό.

Η αναμέτρηση με τη Μάλμε είναι ένα σαφές δείγμα των δυνατοτήτων και της ποιότητάς του. Η απόλυτη εμφάνιση στόπερ. Μια ποδοσφαιρική ορχήστρα στην αμυντική γραμμή των Πειραιωτών. Πρώτος σε όλες τις φάσεις. Κομβικός. Καίριος. Με τρομερές επεμβάσεις. Με ψυχραιμία, με καθαρό μυαλό, αλλά και με επιθετικότητα στα κόκκινα. Και μπορεί Ζέλσον Μαρτίνς και Ελ Κααμπί να είναι εκείνοι που πήραν τα… δημιουργικά εύσημα. Αλλά στη ζυγαριά του αγώνα, η εμφάνιση του Ρέτσου, δεν μπορεί να τύχει σύγκρισης με κανενός άλλου.

Στα 28 του, πλέον, διάγει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του. Την πιο ώριμη. Είναι ο καλύτερος Ρέτσος που έχουμε δει ποτέ. Εχοντας αποτινάξει από πάνω του κάθε «σκοτεινιά», έχοντας διώξει κάθε σύννεφο. Με τα αυτιά του σταθερά κλειστά σε κάθε τοξική επίθεση. Και με το βλέμμα στραμμένο μόνο στην επιτυχία. Με μενταλιτέ νικητή. Ο ηγέτης που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός.