Ο Μαρτίνεθ φοβήθηκε, οι Γάλλοι επωφελήθηκαν…

Για να παίξεις τελικό Μουντιάλ δεν φτάνει να έχεις ποιότητα και ταλέντο. Πρέπει και να το λέει η καρδούλα σου. Να μην φοβάσαι. Να μην βλέπεις τον στόχο και σε πιάνει δέος. Αν τυχόν πάθεις τέτοια ζημιά και φοβηθείς, θα βγει ο φόβος στο γήπεδο και τότε δεν θα αρκούν το ταλέντο και η ποιότητα. Αυτή την ζημιά έπαθε ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ.

Από αυτό τον φόβο δεν μπόρεσε να τον γλυτώσει ο Τιερί Ανρί που καθόταν δίπλα του στον πάγκο. Έτσι, το Βέλγιο βγήκε να παίξει φοβισμένο. Με τον Ντελμπελέ πίσω από τον Βίτσελ και τον Φελαϊνί σαν δεύτερη επιλογή στο μαρκάρισμα του Μπαπέ. Το ποιοτικό Βέλγιο γέμισε ανορθογραφίες. Αντί να μείνει στην άκρη ο Αζάρ και να ξεκινάει από την θέση του έξω αριστερά τις εφορμήσεις του τον είδαμε να παίζει κάτι σαν κεντρικό χαφ κι ο Ντε Μπρούινε που είναι αυτή η δουλειά του βρέθηκε να παίζει κοντά στην πλάγια γραμμή.

Μέχρι να ξεμπερδευτεί το κουβάρι, ο Ουμτιντί το κόλλησε με κεφαλιά και η Γαλλία κλείστηκε ακόμα περισσότερο για να το διαφύλαξε. Ο Πογκμπά πήγε πάνω στον Φελαϊνί για να μην γίνει η ζημιά στον αέρα και το Βέλγιο κατέληξε να παίζει με σέντρες από δεξιά μπας και … Η

Γαλλία μαστορικά στημένη από τον Ντεσάμπ θα παίξει δίκαια στον τελικό. Κι αυτή δεν υστερεί σε ποιότητα και τα τρεξίματα των παικτών της της έδωσαν πλεονέκτημα. Η αλήθεια είναι ότι για να αποφύγεις την πίεση των Βέλγων πρέπει να τρέξεις και πολύ και γρήγορα. Οι Γάλοι τα έκαναν και τα δύο με πρώτους και καλύτερους τον Καντέ και τον Ματουιντί. Ο Μπαπέ με τον Γκριεσμάν χωρίς να αγχώνονται, τρομοκρατούσαν την άμυνα του Βελγίου και ο Ζιρού με το μυαλωμένο παιχνίδι του βοήθησαν την ομάδα τους να δημιουργεί προβλήματα στου αντίπαλους τους ακόμα και μετά το 1-0. Μην ψάξουμε εξήγηση για την νίκη της Γαλλίας στην μεγαλύτερη ποιότητα της. Ο Μαρτίνεθ φοβήθηκε τους Γάλλους, τον μπέρδεψε η απώλεια του Μενιέ, ανακάτεψε την ομάδα του και άλλη μια γενιά σπουδαίων Βέλγων ποδοσφαιριστών θα μείνει με την μπουκιά στο στόμα….