Το ποδόσφαιρο της Εθνικής, το τέλος των συντεχνιών, ο Ιβάν και η αλήθεια του Ρότα για το Καραισκάκη

Η ατμόσφαιρα, βαριά. Το ενός λεπτού σιγή, σπαρακτικό. Αλλά και μια πηγή ενέργειας που δεν μπαίνει σε ζυγαριά κούρασης. Το περιβάλλον γεμάτο θετική ενέργεια. Ενα γήπεδο που κάνει την ομάδα να αισθάνεται καλά. Που νιώθει ότι είναι η έδρα της. Το σπίτι της. Ένας προπονητής που είναι ξεκάθαρο πως έχει πλήρη επίγνωση του τι θέλει να κάνει. Παίκτες έτοιμοι, ψυχωμένοι και διατεθειμένοι να δώσουν τα πάντα.

Και κάπως έτσι η Εθνική Ελλάδος, έγινε το φαβορί για την κατάκτηση της πρώτης θέσης του ομίλου της στο Nations League. Και αυτό δεν είναι καν το πιο σπουδαίο που πέτυχε αυτό το καταπληκτικό γκρουπ αυτές τις ημέρες. Διότι είναι πασιφανές πλέον πως πρόκειται για μια παρέα με τρομακτική προσωπικότητα. Είναι μια παρέα ανδρών με ψυχή, καρδιά, στοχοπροσήλωση, στοιχεία συνδυασμένα με ταλέντο, ατομική ικανότητα προθυμία το εγώ να μπει κάτω από το εμείς.

Διαβάστε επίσης: Η δουλειά έγινε και τώρα ο τελικός για την πρωτιά

Η νίκη της Εθνικής κόντρα στην Ιρλανδία ήταν πιο δυσκολη από εκείνη κόντρα στην Αγγλία. Ποιοτικά υπάρχει χάος μεταξύ των δύο αντιπάλων. Αλλά για να μπορέσεις να βρεις την ενέργεια, τη δύναμη και τη συγκέντρωση για να μπεις να κερδίσεις ένα παιχνίδι με πολύ ισχυρό «πρέπει», δεν είναι κάτι απλό. Δεν είναι εύκολο ένας αθλητής που έχει σηκώσει τόσο βάρος στα πόδια και στο μυαλό του όλες αυτές τις ημέρες, που έχει χάσει έναν φίλο του, που είναι τόσο έντονα συναισθηματικά φορτισμένος να παίζει σε τόσο υψηλές εντάσεις με το πόδι στο γκάζι. Είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα.

Ο Ιβάν είναι ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου από εκείνους που σε κάνει να θέλεις να παίξεις και για τον ίδιο. Είναι μία εξαιρετική προσωπικότητα του χώρου. Ένας ποδοσφαιράνθρωπος που έχει την ικανότητα να νιώθει τον Έλληνα, να γνωρίζει τον Έλληνα, αλλά και τα κουμπιά του. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το υποτιμάμε. Με τον ίδιο στον πάγκο της Εθνική έχει κάνει ένα από τα καλύτερα ξεκινήματα στην ιστορία της. Τέσσερις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια στο Nations League, με 9-1 γκολ, με καλό ποδόσφαιρο, και με στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Έλληνα ποδοσφαιριστή, είναι κάτι που ελάχιστοι περίμεναν.

Ο Γιοβάνοβιτς έχει αποφασίσει να μην αλλάξει τίποτα από τον χαρακτήρα του. Και αυτός είναι ο λόγος που επιλέχθηκε για το συγκεκριμένο πόστο. Οι γνώσεις του, οι εμπειρίες του, αλλά κυρίως το ήθος, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του. Είναι κομβικό αυτός που είναι στην άκρη του πάγκου σου να είναι σοβαρός, γνωστής και να μπορεί να σε πείσει ότι όσα ήξερες έως σήμερα δεν έχουν καμία σημασία. Δεν διδάσκει πυρηνική φυσική. Βάζει τους παίκτες στις κανονικές του θέσεις. Σταμάτησαν τα ρουσφέτια και οι μανατζεριές. Το περιβάλλον είναι ποδοσφαιρικό. Όχι… συντεχνιακό. Και κάπως έτσι όλοι ασχολούνται μόνο με αυτό. Με το ποδόσφαιρο. Μακριά από τοξικές επιλογές και αποφάσεις.

Έχει σημασία να σταθούμε και σε κάτι που το ανέφεραν όλοι οι διεθνείς ποδοσφαιριστές. Στη δύναμη που προσφέρει σε αυτή την ομάδα η παρουσία της στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Το γήπεδο στο οποίο ήθελαν όλοι να παίζουν, να είναι το σπίτι της εθνικής ομάδας. Η αλήθεια ειπώθηκε από τα χείλη ενός ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ. «Ο κόσμος ήταν καταπληκτικός σήμερα, δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Χωρίς να θέλω να πω κάτι για την ΑΕΚ που είναι η ομάδα μου. Αλλά εδώ παίζουμε για την Εθνική μας». Τα λόγια ανήκουν στον Λάζαρο Ρότα. Και εξηγούν πολλά γιατί σημασία της έδρας. Για το ποσό ξεχωριστό είναι να αισθάνεσαι ότι αγωνίζεσαι σε ένα γήπεδο που το νιώθεις απόρθητο. Κάστρο.