Ένα βράδυ βγαλμένο από το έπος του 2004!

Έτσι είναι, η υπεροψία πρέπει να τιμωρείται και στο ποδόσφαιρο. Η Εθνική της Αγγλίας άργησε να καταλάβει ότι είχε απέναντι της μία παθιασμένη αλλά και άριστα διαβασμένη ομάδα. Άργησε να καταλάβει ότι ο Χρήστος Τζολης μπορεί με την ταχύτητα του να διεμβολισει κάθε άμυνα.

Ότι ο Ντίνος Μαυροπάνος μπορεί να σταματήσει κάθε αντίπαλο σέντερ φορ. Ότι ο Βαγγέλης Παυλίδης με τις επιτόπιες ντρίπλες του μπορεί να ακινητοποιήσει κάθε ανυποψίαστο σέντερ μπακ ακόμα κι αν τον λένε Στόουνς. Τέλος, ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν είναι ένας τυχαίος προπονητής που βρέθηκε από σπόντα σε αυτή τη θέση,όπως ο υπηρεσιακός Ιρλανδός που καθόταν στον πάγκο της Αγγλίας.

• Διαβάστε επίσης: Μια νίκη από τον Παράδεισο στο Γουέμπλεϊ

Κάπως έτσι τα… τρία λιοντάρια μετατράπηκαν σε ποντίκια που ακόμα τρέχουν για να σωθούν. Μόνο ο Μπελιγχαμ είχε καταλάβει περί τίνος πρόκειται και ζητούσε από ογδόντα πέντε χιλιάδες Άγγλους στις κερκίδες να ενθαρρύνουν τους συμπαίκτες του μπας και… Η Εθνική πέτυχε ιστορική νίκη στο Γουέμπλεϊ που οι συγκινημένοι διεθνείς μας την αφιέρωσαν στον Τζορτζ Μπάλντογκ.

Την πέτυχε γιατί έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο χωρίς να φοβηθεί τον αντίπαλο και γιατί έχει ποιότητα που της επιτρέπει να βγει θαρρετά στο γήπεδο και να παίξει για τη νίκη. Η παρουσία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο της αποτελεί εγγύηση ότι δεν θα πάρουν κανενός τα μυαλά αέρα με δεδομένο ότι αυτή η νίκη είναι σχεδόν για όλους η μεγαλύτερη στην καριέρα τους (από όσους έπαιξαν εξαιρείται ο Γιώργος Μασούρας).

Η Εθνική δεν ξέρανε τους Άγγλους γιατί ήταν τυχερή, όπως πολλές φορές μπορεί να συμβεί στο ποδόσφαιρο. Αν και δεν είναι ωραίο να το σκεφτόμαστε αν δεν τραυματίζονταν ο Φώτης Ιωαννίδης δεν θα είχε την ευκαιρία να μεγαλουργήσει ο Βαγγέλης Παυλίδης κι αν δεν ασθενούς ο Κώστας Τσιμίκας δεν θα έκανε την καλύτερη εμφάνιση του με τα γαλανόλευκα ο Δημήτρης Γιαννούλης.

Οι Άγγλοι τα βρήκαν μπαστούνια κάθε φορά που επιχειρούσαν να φέρουν την μπάλα στην μεγάλη περιοχή του Οδυσσέα Βλαχοδήμου. Ούτε με ατομικές ενέργειες από τα πλάγια ούτε με κάθετο παιχνίδι τα κατάφερναν. Αντίθετα οι ίδιοι έβλεπαν το χάρο με τα μάτια τους κάθε φορά που με ταχύτητα οι διεθνείς μας έβγαιναν μπροστά. Με γρήγορες μεταβάσεις και δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς κατόρθωναν να φτάσουν σε θέσεις βολής. Πέτυχαν δύο γκολ και τους ακυρώθηκαν άλλα δύο σε κόντρα επιθέσεις για κάποια εκατοστά οφσάιντ.

Δεν έτυχε, πέτυχε. Ήταν αποτέλεσμα μελέτης του αντιπάλου και αξιοποίησης των ξένων που άφηνε στην άμυνα η αγγλική υπεροψία. Διότι αν βάζεις τους ακραίους σου μπακ να συμπεριφερονται ως εξτρέμ είναι πιθανό να το πληρώσεις. Όταν παίζεις μόνο με τον Ντεκλαν Ράις ως αμυντικό χαφ αφήνεις κενά στη μεσαία γραμμή.

Θα το φυσάνε για καιρό και δεν θα κρυώνει οι υπερόπτες Άγγλοι. Η νίκη αυτή μας συνέδεσε με τα θαυμαστά έργα στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Έτσι το αντιλαμβάνονται στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι να χτίσουμε ως Εθνική πάνω σε αυτό και ναην αφήσουμε τον δικαιολογημένο ενθουσιασμό να μας θολώσει το μυαλό την Κυριακή κόντρα στην Ιρλανδία. Μπορούμε να δούμε κατάματα τις προοπτικές να τερματίσουμε πρώτοι στον όμιλο μας και να ψάξουμε με καλύτερες προϋποθέσεις τη θέση μας στα τελικά του Μουντιάλ.

Δεν ψάχνουμε μια μεμονωμένη επιτυχία για να παίζουμε πρόσκαιρα τον πληγωμένο εγωισμό μας. Να επανέλθουμε στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού επιδιώκουμε. Μόνο έτσι θα έχει πραγματικό αντίκρυσμα η ιστορική νίκη στο Γουέμπλεϊ…