Ο Ελ Κααμπί, μπορεί να ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στη Λαμία, αλλά δεν ήταν μόνος του...
Προσωπικά και με… μισό-μηδέν να νικούσε ο Ολυμπιακός στη Λαμία ευχαριστημένος θα ήμουν, αφού όπως είχαμε τονίσει το βασικό ζητούμενο στην παρούσα φάση ήταν να φτάσει με το απόλυτο στη διακοπή. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πέτυχε τον στόχο του βάζοντας τρία γκολ σ’ ένα γήπεδο που πέρυσι είχε αφήσει τρεις βαθμούς, έκανε ακόμα πιο γλυκιά τη νίκη του, ενώ από την στιγμή που εμφάνισε και πρωταγωνιστές τα χαμόγελα περισσεύουν…
Είναι φυσιολογικό να στέκονται πολλοί στον Ελ Κααμπί, καθώς ο Μαροκινός πέτυχε δυο γκολ και έδωσε και μια ασίστ, παίζοντας με τον απολύτως κυνικό τρόπο που μας έμαθε από την προηγούμενη σεζόν. Είναι απίστευτο το χάρισμα που έχει αυτό το παιδί να μυρίζεται το γκολ και να εκμεταλλεύεται ακόμα και την παραμικρή ευκαιρία που θα του δοθεί.
Διαβάστε επίσης: Ξεκίνησε το… μέτρημα ο Αγιούμπ
Ναι δεν έχει ντρίμπλα, ναι δεν μπορεί να δημιουργήσει εύκολα φάση μόνος του, αλλά βγαίνει τόσο εύκολα σε επίκαιρη θέση, που αν είχε κι όλα τα άλλα θα ήταν ο… Ρονάλντο και φυσικά δεν θα είχε έρθει ποτέ στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό. Είναι φοβερός, σχεδόν εξωπραγματικός, ο τρόπος που βγαίνει ο Μαροκινός στην πλάτη των αμυντικών. Ώρες, ώρες θαρρείς πως τους κοροϊδεύει, καθώς εκεί που νομίζουν ότι είναι ακίνδυνος τους βάζει δυο τεμάχια για πλάκα και για κερασάκι δίνει και μια ασίστ…
Ο Ελ Κααμπί, πάντως, μπορεί να ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στη Λαμία, αλλά δεν ήταν μόνος τους. Ο Ολυμπιακός συνολικά είχε πολύ καλή και κυρίως πολύ αποφασιστική εικόνα, αλλά είχε και παίκτες που έκαναν τη διαφορά. Ο Ζέλσον στα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον έκανε την καλύτερη εμφάνισή του από τότε που ήρθε στον Ολυμπιακό. Από τα φιλικά είχε φανεί ότι ο Πορτογάλος θα μπορεί να λογίζεται ως νέα μεταγραφή εφόσον είναι υγιής, ενώ και στα δυο πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος ήταν θετικός, αλλά συνάμα ήταν και λίγο φλύαρος και του είχε λείψει η ουσία. Στη Λαμία, όμως, ήταν εξαιρετικός. Παίζοντας τόσο δεξιά, όπου και ξεκίνησε, όσο και αριστερά που μεταφέρθηκε κάποιες στιγμές, κατόπιν εντολής του προπονητή του φυσικά, έκανε μια αψεγάδιαστη εμφάνιση και το υπέροχο γκολ που πέτυχε ήταν αυτό που χρειαζόταν για να την επισφραγίσει. Πλέον παίζει με αυτοπεποίθηση, πατάει γερά χωρίς να φοβάται και δείχνει έτοιμος για μεγάλη σεζόν…
Πέρα από τον «παλιό» Ελ Κααμπί και το «νέο» Ζέλσον Μαρτινς, στη Λαμία για μένα ξεχώρισαν και δυο «παλιοί» ακόμα. Ο λόγος για τον Τσικίνιο που έβγαλε μια καταπληκτική μπαλιά για το… καρκάλι του Ελ Κααμπί από τα 40 μέτρα στη φάση του 0-1, αλλά και τον Ορτέγκα κι ας μην τον κατάφερε να τζαρτζάρει όπως έπρεπε τον αντίπαλό του στη μοναδική καλή φάση που δημιούργησε η Λαμία στο πρώτο 45λεπτο. Τέτοιες φάσεις είναι αδύνατον να μην δεχθεί ο Ολυμπιακός με τον τρόπο που παίζει ο Μεντιλίμπαρ. Ο συγκεκριμένος τρόπος, όμως, «απαιτεί» από τα ακραία μπακ να κάνουν αυτό που έκανε στη Λαμία ο Αργεντινός. Να οργώνουν την πλευρά τους και να συμμετέχουν πολύ στο παιχνίδι. Ξέρει πολλή μπάλα αυτό το παιδί και είναι και πολύ δυναμικός. Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι θέλει κι άλλον παίκτη για τη συγκεκριμένη θέση η ομάδα, διότι δυστυχώς δεν βλέπω κάτι ξεχωριστό στον Αποστολόπουλο (μακάρι να κάνω λάθος…), αλλά τον Ορτέγκα δεν τον φοβάμαι. Είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής και θα κάνει πολύ καλύτερη χρονιά σε σχέση με πέρυσι…
Όσο για τον Τσικίνιο ότι και να πούμε γι’ αυτόν τον ποδοσφαιριστή είναι λίγο. Κυριολεκτικά είναι να απορεί κανείς που αυτό το παιδί δεν ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην Μπενφίκα, διότι χωρίς υπερβολή τα έχει όλα! Γρήγορος, τεχνίτης και κοντρολαρισμένος, με τρομερές επαφές και απαράμιλλη ποδοσφαιρική σκέψη, ενώ όποτε το κρίνει απαραίτητο τελειώνει κι από μόνος του τις φάσεις. Τι να πω… να ‘ναι καλά αυτός ο Σμίτ που δεν τον είχε βασικό στην Μπενφίκα κι έτσι τον θαυμάζουμε στον Ολυμπιακό…
ΥΓ. Το ρόστερ όπως είχαμε γράψει και τις προηγούμενες μέρες δεν χρειάζεται γέμισμα. Χρειάζεται προσθήκες που θα ανεβάσουν την ποιότητα και τις λύσεις σε συγκεκριμένες θέσεις. Αυτό θα γίνει…