Πώς η Μακεδονία γίνεται Κόσοβο, ακόμα κι αν δεν πιστεύεις σε Θεούς και δαίμονες

Με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων δεν τελειώσαμε, όσο υπάρχει κόσμος που βάζει στη μπάντα τα προβλήματα επιβίωσης και τις καιρικές συνθήκες, που θυσιάζει τον ελεύθερο χρόνο του τρώγοντας ξύλο και χημικά -από αυτούς που κάποτε ο Συριζαίοι αποκαλούσαν μπάτσους και εξελίχθηκαν σε συντρόφους τους, αφού εμφανίζονται παντού αγκαζέ-, για να διαδηλώνει την αντίθεση του στο πιο αισχρό και ξεδιάντροπο ξεπούλημα της ιστορίας, θα μας δίνει έμπνευση και κυρίως ενέργεια, για να μην αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω.

Ο καθένας, από το δικό του οχυρό και με τα μέσα που διαθέτει.

Κάποτε στον Άγιο Παίσιο εμφανίστηκε δαίμονας με τη μορφή της Αγίας Ειρήνης -αν δεν κάνω λάθος-, ο Γέροντας που είχε τη Θεία Χάρη υποψιάστηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά, ζητώντας του να πει το «Πιστεύω». Σε κλάσματα του δευτερολέπτου, το δαιμόνιο εξαφανίστηκε. Οι τρόποι που τα κακά πνεύματα προσπάθησαν να τον πλανέψουν πολλοί, σε βιβλίο του αναφέρεται πως ένα από αυτά πάνω στην απελπισία του, έπαιζε βιολί έξω από το καλύβι του, για να τον μαγέψει..

Ακόμα κι αν δεν πιστεύεις σε Θεούς και δαίμονες, έχοντας θεοποιήσει τον άνθρωπο, την επιστήμη, τον ήλιο, τη θάλασσα, τη μπριζόλα  ή το τίποτα, θα συμφωνήσεις πως ακόμα και στην ορατή κι ερμηνεύσιμη πλευρά της ζωής που ζεις, το κακό δεν εμφανίζεται ποτέ αυτοπροσώπως, πάντα  φροντίζει να φορά ψεύτικο προσωπείο, ώστε να σε δελεάσει και να σε φέρει κοντά του.

Ο παιδεραστής δεν αποκαλύπτει ποτέ τους σκοπούς στο υποψήφιο θύμα, το προσεγγίζει με δώρα που του αρέσουν, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Ενίοτε, το πετυχαίνει και μέσω της οικογένειας του θύματος, καταφέρνοντας να του ανοίξουν το σπίτι τους.

Ο τραπεζίτης που σου παίρνει το σπίτι, δε σε προειδοποιεί ποτέ όταν συνάπτεις το δάνειο, για το ενδεχόμενο να κοιμάσαι προσεχώς σε παγκάκι.. Και με τη φούσκα του χρηματιστηρίου την πάτησαν πολλοί, επειδή η απληστία τους οδήγησε στο όραμα να πουλήσουν όσο όσο το δυαράκι στο Αιγάλεω για να επενδύσουν σε μετοχές και να αποκτήσουν μεζονέτα.

Το ναρκωτικό δε σε σκοτώνει ποτέ με τη μία, στην αρχή σε φτιάχνει και σε χαλαρώνει, τόσο ώστε να μη σε απασχολούν τα προβλήματα της καθημερινότητας. Δε σου τα επιλύει όμως κι αυτά συσσωρεύονται, μέχρι που εμφανίζονται μπροστά σου μαζεμένα και διογκωμένα. Έχοντας καλομάθει μάλιστα στο φύσα και στο ρούφα, είναι αδύνατον να αντιμετωπίσεις ακόμα και τα πιο ασήμαντα, μέχρι που κάποια στιγμή τρελαίνεσαι, ή αρχίζεις τα πιο βαριά για να βρεις άλλη διέξοδο και τρελαίνεσαι περισσότερο.

Έτσι συμβαίνει πάντα, το κακό δεν σε προειδοποιεί ποτέ γι αυτό που έρχεται, ίσα ίσα φροντίζει να σε ξεγελά με ασύλληπτους τρόπους, σου λέει «πάτα γκάζι να νιώσεις αυτό το μοναδικό κοκτέιλ αδρεναλίνης και ενδορφίνης μέσα σου», μέχρι που μπαίνεις στο αντίθετο ρεύμα.

Για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων άκουσα και διάβασα πολλά, απ΄όλες τις πλευρές, συνηθίζω να προτιμώ όσα υποστηρίζουν εκείνοι με τους οποίους διαφωνώ, πάντα με την υποψία πως ίσως υπάρχει κάτι που δεν αντιλήφθηκα.

Παντού τα ίδια, στο όνομα μιας δήθεν καλής γειτονίας, δωρίζουμε μια ιστορία που ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα και μας υπνωτίζουν με χάπια περί Συνταγματικής αναθεώρησης, απάλειψης αλυτρωτισμού και άλλα κωμικά.

Εσείς που παπαγαλίζετε τα περί αρμονικής γειτονίας πάντως, να μας πείτε που μένετε, να έρθουμε εκεί κοντά και να αρχίσουμε να διεκδικούμε, το σπίτι, το αυτοκίνητό, τα έπιπλα, τη γυναίκα σας, στο τέλος κάτι θα τσιμπήσουμε, σωστά;

Βάζεις έναν άγνωστο σπίτι σου λοιπόν και την επόμενη φεύγεις ήσυχος για τη δουλειά σου, αφού τον έβαλες να υπογράψει συμφωνία πως όσο θα απουσιάζεις δε θα ακουμπήσει το παραμικρό κι αν βρει κάνα ρόλεξ θα το αφήσει στη θέση του.

Αυτό είναι το κεντρικό νόημα της κυβερνητικής γραμμής.

Επειδή λοιπόν η ιστορία γράφεται πάντα για να διδάσκει τις επόμενες γενιές, αλίευσα στο διαδίκτυο το εξής κείμενο, το οποίο αφιερώνω σε όσους προσπαθούν να μας πείσουν να πάμε ήσυχοι στις δουλειές μας, αφού ο θείος Τσίπρας φρόντισε να δεσμεύσει τους μουσαφίρηδες, πως δε θα πειράξουν την περιουσία μας.

«Κάποτε ήμουν Έλλην Ηπειρώτης, το 1914… υποχώρησα και δέχθηκα να με ονομάσουν βόρειο Ηπειρώτη. Μου είπαν έτσι ότι θα εξασφαλίσουν όλα μου τα δικαιώματα… Να μην φοβάμαι. Έπεσα και κοιμήθηκα και ξύπνησα το 1945 να ανακαλύψω ότι πλέον ήμουν Μειονοτικός (το τι μειονότητα δεν το λέγαν). Ξανακοιμήθηκα και ξύπνησα το 1991 Αλβανός.

Κάποτε ήμουν Έλλην Κύπριος, μου είπαν να δεχθώ ότι υπάρχουν και Τούρκοι στο νησί και δεν είναι σωστό να μην νοιώθουν και αυτοί ίσιοι. Το δέχθηκα, τι κι αν ήταν το ίδιο μου το αίμα εξισλαμισμένο με την βία. Έτσι έπεσα και κοιμήθηκα. Ξύπνησα Ελληνοκύπριος και ο αδελφός μου Τουρκοκύπριος. Τώρα μου λένε να μην λέω πώς είμαι Έλληνας… Κάνει κακό στην ειρήνη και την ευημερία της ανατολικής μεσογείου. Έτσι κι εγώ λέω είμαι Κύπριος σκέτο. Νιώθω όμορφα γιατί μου χαϊδεύουν την πλάτη οι ξένοι.

Κάποτε ήμουν Ίμβριος, Τενέδιος, Πολήτης, μου είπαν μην φοβάσαι, έχεις στάτους μειονότητας… Όλα καλά θα πάνε…σήμερα ζω στην Αθήνα. Στο φέισμπουκ μου γράφω τόπο καταγωγής Istanbul, Turkey. Τα ξαδέρφια μου βέβαια ζουν στην Πόλη ακόμα υπό το όνομα Μοχάμεντ και Φατιμά.

Κάποτε ήμουν Μακεδόνας. Μου είπαν πως αυτό δεν ευχαριστεί τους σχεδιασμούς των φίλων μας των Γερμανών (για τα δυτικά Βαλκάνια – νέα  Γερμανική Γιουγκοσλαβία) και πώς είναι εθνικιστικό. Και ‘γω σαν καλό παιδί που είμαι που αγαπά όλον τον κόσμο άλλαξα όνομα και ευτυχώς μου επέστρεψαν με χίλια ζόρια να λέγομαι Νοτιομακεδόνας.»

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και έχει πάντα τα ίδια αποτελέσματα, γι αυτό και ο Θουκυδίδης την αποκαλούσε ως «φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων».

Εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές, χωρίς να είμαι ούτε φιλόσοφος ούτε ιστορικός, κάνω την εξής απλή σκέψη:

Με την είσοδο των Βορειομακεδόνων στην ΕΕ, αυτόματα οι πολίτες της αποκτούν δικαίωμα εγκατάστασης στην Ελλάδα, όπως και άλλοι που μπορεί να ψηθούν πως είναι Μακεδόνες, εδώ το πίστεψαν οι Σλάβοι.

Δεδομένου πως λόγω της μετανάστευσης είτε Ελλήνων στο εξωτερικό είτε μεταναστών στο εσωτερικό, η Ελληνικότητα της Ελλάδας αλλοιώνεται σταθερά, μπορεί ο καθένας να υποψιαστεί πολλά ενδεχόμενα τα επόμενα χρόνια.

Αρκεί ένα δημοψήφισμα πως θέλουν να ενωθούν με τη Βόρεια Μακεδονία, χωρίς πολέμους και αίματα, έτσι απλά και ειρηνικά, όπως αρμόζει σε γείτονες.

Όποιος θέλει να βρει κάτι παρεμφερές και μάλιστα από το πρόσφατο παρελθόν, μπορεί να κάνει μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, γράφοντας τη λέξη Κόσοβο, που ανεξαρτητοποιήθηκε χωρίς προηγουμένως να ονομαστεί Ανατολική Αλβανία.

Κι αν αυτό το απλούστατο το σκέφτηκα εγώ, φανταστείτε πόσα περισσότερα μπορεί να σκαρφιστεί ένας νοσηρός εγκέφαλος που μπορεί να έχει πάσης φύσεως συμφέροντα στην περιοχή.

Ήδη τη μέρα που υπογράφηκε η συμφωνία στις Πρέσπες, ο Ζάεφ δεν κρατήθηκε ούτε λεπτό, μιλώντας για Μακεδόνες και για Έλληνες, διαχωρίζοντας τους μεν από τους δε, πόσο πιο απλά να στο εξηγήσει τέλος πάντων, για να το καταλάβεις;