Η μάσκα του… τρόμου

Η ηλικία των 13 έως 15 ετών δεν προσφέρεται για να ξεκινήσει ένα κορίτσι να φορά μάσκα ομορφιάς. Η γυναίκα μου -προσωπικά δεν τα πάω πολύ καλά με αυτά- μου είπε ότι είναι… νωρίς. Τα κορίτσια του ΠΑΟΚ, που κατέκτησαν τη δεύτερη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κορασίδων (πίσω από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου), φόρεσαν μάσκες με το πρόσωπο του Ιβάν Σαββίδη.

Ο μιμητισμός είναι εξ ορισμού κακή επιλογή, πόσο μάλλον το να ακολουθείς λάθος πρότυπα. Κι αλήθεια, γιατί να φορέσουν τα κοριτσάκια μάσκα με το πρόσωπο του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ; Επειδή δεν στήσαμε άγαλμα στο περιστύλιο της Βουλής, στον κουμπουροφόρο πρόεδρο; Επειδή δεν αντικαταστάθηκαν τα μνημεία των πεσόντων, με τη μορφή του να κραδαίνει το πιστόλι;

Χαιρόμαστε που τα παιδιά μας πηγαίνουν σε αθλητικούς συλλόγους, επειδή σε αυτή την ηλικία λειτουργούν ως θύλακες ασφάλειας από κακές επιρροές. Θεωρούμε ότι τα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό θα αποφύγουν να μιμηθούν μεγαλύτερα που καπνίζουν, θα επιλέξουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, θα ξεφύγουν από… πειρασμούς.

Τα σωματεία πρέπει να διατελούν παιδαγωγικό χαρακτήρα, να προβάλλουν τον θετικό τρόπο σκέψης, να στέκονται στο πλάι της οικογένειας και του… σχολείου (αυτό είναι κεφάλαιο που δεν είναι της παρούσης να ανοίξουμε). Περισσότερο λειτουργούν ως παράκεντρα (υπό συνθήκες και κέντρα) κοινωνικοποίησης και λιγότερο ως σχολές εκμάθησης του αθλήματος.

Τι έμαθαν, λοιπόν, τα κοριτσόπουλα του ΠΑΟΚ; Ότι είμαστε με τον πρόεδρο, τον στηρίζουμε ανεπιφύλακτα ό,τι κι αν κάνει. Αν, δηλαδή, αύριο ένας συμμαθητής του πάρει κρυφά το όπλο του πατέρα του, πρέπει αυτόματα να τον υπερψηφίσουν για το 15μελές, ου μην να τον επιλέξουν ως τον άνθρωπο που θα χαρίσουν το πρώτο τους φιλί.

Ενδεχομένως να πάνε σπίτι τους και να ζητήσουν εξηγήσεις από τον πατέρα τους, γιατί δεν έχει όπλο κι αν έχει γιατί δεν πηγαίνει με αυτό να ψωνίσουν παρέα τα αθλητικά τους ρούχα. Ενδεχομένως να πηγαίνουν στο σινεμά με τις φίλες τους, παίρνοντας μαζί είτε πιστόλι, είτε αν δεν έχουν κουζινομάχαιρο.

Πρόδηλο είναι πως τα κοριτσόπουλα δεν φταίνε γι’ αυτό που κάποιος άφρονας τούς πρότεινε (ή επέβαλλε, μικρή σημασία έχει) να κάνουν. Πρόδηλο είναι ότι αυτού του είδους οι επιλογές δεν είναι εξωτερίκευση της ιδέας ότι ο ΠΑΟΚ (και κάθε σωματείο) είναι ένας ενιαίος οργανισμός, μια οικογένεια, αλλά ανακύκλωση ασχήμιας. Κι όπως έλεγε ο τεράστιος Μάνος, «αρχίζουμε και συνηθίζουμε στην ασχήμια».

Ένα κράτος ξιπασμένων ανιστόρητων ανθρώπων, που αναζητούν στήριγμα στις προγονικές μεγάλες στιγμές και ψάχνει τον σύγχρονο μεγαλέκο για να του δώσει λύσεις, είναι έτοιμο να αποθεώσει κάθε έναν, ο οποίος μπορεί να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Κι επειδή τα ατομικά όνειρα για μια καλύτερη ζωή ναυάγησαν από τη στιγμή που το iPhone X ξεπέρασε τα 1.000 ευρώ, άρα δεν μπορούμε να το πάρουμε, άρα πώς θα την πέσουμε στη Μαιρούλα, ας πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ κι ας μην γ…, που λέει και το σύνθημα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Το αν κάποιοι θεωρούν ιστορική πράξη την είσοδο του κ. Σαββίδη με όπλο στο γήπεδο, το αν κάποιοι τον έχουν κατατάξει στην ίδια ευθεία με τον Παπαφλέσσα, ή τον Πετρόμπεη, ποσώς με ενδιαφέρει. Τα παιδιά αφήστε έξω, μην δηλητηριάζετε τις ψυχούλες τους και μην τα βάζετε να κάνουν πράγματα, για τα οποία στο μέλλον δεν θα είναι περήφανα.