Λάθη, παραλείψεις, ικανότητες και μια ευκαιρία που δεν θα έρθει ξανά.
Η απόκτηση του Θωμά Ναζλίδη από τον Άρη είναι κάτι που εδώ και πολλές εβδομάδες περιμέναμε. Η επισημοποίηση της ένταξής του στο ρόστερ των κίτρινων, ωστόσο, άνοιξε για άλλη μια φορά τη συζήτηση για την ορθότητα της επιλογής.
Αυτή δεν έχει ποδοσφαιρικά κριτήρια κατά βάση. Ξεκινά από τη συμμετοχή του Ναζλίδη στην φάση της αποβολής του Γιαννιώτα στο τελευταίο Πλατανιάς – Άρης, όταν ο Ναζλίδης κάνει θέατρο, ο ρέφερι –που κατακρεούργησε την ομάδα μετρώντας και γκολ που δε μπήκε ποτέ- βρίσκει την ευκαιρία να αποβάλει τον παίκτη των κίτρινων που ήταν αγωνιστικά αδύναμοι και συνεπώς στο στόχαστρο του συστήματος στη μάχη επιβίωσης. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι.
‘Εχω μιλήσει με το Ναζλίδη για τη φάση αυτή. Αυτό που πιστεύω είναι ότι αν θα συνέβαινε ξανά δεν θα αντιδρούσε έτσι, αλλά επειδή αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, το έχει αποδεχτεί και προχώρησε μ’ αυτό. Και ίσως γι’ αυτό η πρώτη του αναφορά σαν παίκτης του Άρη αφορούσε τον… 6χρονο εαυτό του. Στην πρώτη του φορά στο Χαριλάου με τον πατέρα του για να δουν την ομάδα τους. Αν έγραφε γράμμα στον 6χρονο εαυτό του, δηλαδή, πιστεύω ότι θα του έλεγε να αποφύγει εκείνη τη στιγμή στα Χανιά.
Στον Άρη ο Ναζλίδης όμως δεν ήρθε γιατί είναι Άρης. Ήρθε για να παίξει ποδόσφαιρο. Και θα τον κρίνουμε σαν επαγγελματία. Είναι ένας καλός παίκτης, νομίζω ότι η καριέρα του δεν είναι αντίστοιχη των ικανοτήτων του, αυτή την καθόρισαν διάφορες επιλογές που δεν τον έφεραν εν τέλει στο ψηλότερο επίπεδο του εγχώριου πρωταθλήματος.
Θα έχει μια ευκαιρία να πάει εκεί με τη νέα του ομάδα. Ξέρει ότι δεν θα έχει πολλές ακόμη, δεν είναι πια ανερχόμενο ταλέντο. Ξέρει ότι έχει τις ατομικές δυνατότητες να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι ξέρει και πως χωρίς προσωπικές υπερβάσεις αυτό δεν γίνεται.
Μια τέτοια είναι να παίζεις στο κλαμπ που αγαπάς αλλά να υποχρεούσαι να νικήσεις την δυσπιστία ή την αρνητική προδιάθεση κάποιου που μπορεί μήνες ή χρόνια πριν να ήσουν δίπλα του σε μια κερκίδα.
Μια δεύτερη είναι να πρέπει να φτάσεις στην καλύτερη δυνατή ατομική κατάσταση γιατί δεν θα υπάρξει δεύτερη φορά που θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις αυτό που ονειρεύτηκες στα 6 σου.
Ο Αρειανός Θωμάς Ναζλίδης, έχει μέσα στην περίεργη αυτή ισορροπία ένα προνόμιο: Ξέρει την κουτλτούρα και τον ψυχισμό του οπαδού της ομάδας, είναι ο ίδιος ένας τέτοιος. Θα έχει την ευκαιρία να κάνει πράγματα. Αν κάνει αυτά που θέλει, αυτά που οφείλει σαν επαγγελματίας, θα μπορεί στο τέλος της διαδρομής να ολοκληρώσει το γράμμα στον εξάχρονο εαυτό του, τον οπαδό του Άρη (στην αγνότερη, λόγω ηλικίας, εκδοχή του) που του έμελλε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.