Μουντιάλ : Τώρα αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι

Για πολλούς σήμερα ξεκινά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Σήμερα αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι. Ότι έγινε μέχρι τώρα έγινε. Ότι έγραψε η ιστορία, θετικό και αρνητικό, ανήκει πια στο παρελθόν. Η φάση των νοκ- άουτ ματς είναι εντελώς διαφορετική διαδικασία. Ο τρόπος προσέγγισης από παίκτες, προπονητές ακόμη και φιλάθλους δεν έχει καμία σχέση με αυτή που ακολουθείται στα παιχνίδια των ομίλων. Η φάση των 16 στο Μουντιάλ της Ρωσίας είναι πια προ των πυλών.

Σε λίγες ώρες από τώρα Αργεντινή και Γαλλία ρίχνονται πρώτες στη μάχη. Ένα ζευγάρι, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύκολα και ως πρόωρος τελικός. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ακόμα δημοσιογραφικό κλισέ. Αν σταθεί κανείς στην εικόνα των δύο αντιπάλων μέχρι τώρα στο γήπεδο δεν θα έχει και πολύ άδικο. Από την άλλη, όμως, πρόκειται για δύο χώρες με τεράστια ιστορία και κατακτήσεις του τίτλου στο παλμαρέ τους. Δύο για τους Αργεντινούς, το 1978 και το 1986, μία για τους Γάλλους, το 1998. Δύο χώρες που έχουν δώσει μεγάλους παίκτες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Από τον κορυφαίο όλων, τον μοναδικό Ντιέγκο, μέχρι τον Ζιζού με την απαράμιλλη τεχνική και την εκρηκτική προσωπικότητα. Από τον Πασαρέλα, τον Αρντίλες και τον Κέμπες μέχρι τον Μισέλ Πλατινί και τόσους άλλους. Για να φθάσουμε στο σήμερα όπου δεσπόζει η φυσιογνωμία και το ταλέντο του Μέσι, αλλά και η φινέτσα και το αρχοντικό στυλ του Γκριεζμάν.

Το σημερινό συναπάντημα μπορεί να μην είναι το πρώτο στην ιστορία των δύο ομάδων σε Μουντιάλ, αλλά η αλήθεια είναι πως για το μέγεθος και τις συμμετοχές τους σε αυτό το να έχουν συναντηθεί μόλις δύο φορές στο παρελθόν συνιστά και είδηση. Η πρώτη το μακρινό 1930, στην πρώτη διοργάνωση δηλαδή και η δεύτερη στο επίσης μακρινό 1978. Νικητές και στα δύο ματς οι Λατίνοι. Απόψε πάντως τα προγνωστικά είναι με τους τρικολόρ. Όχι ότι αυτοί μας έβγαλαν τα μάτια κόντρα σε Δανία, Αυστραλία και Περού, αλλά σίγουρα εμφάνισαν ένα λιγότερο προβληματικό πρόσωπο από την παρέα του Μέσι.

Η ομάδα του κόουτς Σαμπάολι πέρα από την κακή αγωνιστική της κατάσταση, κυρίως στην παραγωγή ευκαιριών, εμφάνισε και δείγματα εσωτερικής διχόνοιας και κακού κλίματος. Δηλώσεις από παίκτες εναντίον του προπονητή, μπηχτές από τον τελευταίο για κάποιους από τους αστέρες της ομάδας, αλλαγή στην ώρα προπόνησης χωρίς να μπει κάποιος στο κόπο να τον ενημερώσει και άλλα τραγελαφικά. Με τα χίλια ζόρια και κυριολεκτικά στο παρά πέντε πέρασαν τον όμιλο αφήνοντας εκτός νυμφώνος τους Νιγηριανούς νικώντας στο τρίτο ματς.

Τώρα για το που θα κριθεί η πρόκριση δεν είναι και πολύ εύκολο να το πει κανείς. Αμφότερες θα θεωρηθούν αποτυχημένες αν επιστρέψουν από απόψε στην πατρίδα. Στην περίπτωση των Αργεντινών ένα είναι σχεδόν βέβαιο. Αν δεχτούν πρώτοι γκολ πολύ δύσκολα θα ανατρέψουν την κατάσταση. Έχουμε πει πολλάκις πως δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά ή κουμπιά στον αθλητισμό. Η φετινή ομάδα της Αλμπισελέστε δεν είναι φτιαγμένη για ανατροπές. Το αντίθετο μάλλον. Θυμηθείτε πως κατέρρευσαν στο παιχνίδι με την Κροατία για να το καταλάβετε.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Οι Γάλλοι από την άλλη έχουν σοβαρά προβλήματα στο κεντρικό αμυντικό τους δίδυμο. Καλοί, δυνατοί παίκτες, αλλά και γκαφατζήδες. Μπορούν οι κοντοί επιθετικοί της Αργεντινής να τους βάλουν δύσκολα και να τους οδηγήσουν σε σοβαρά λάθη. Δεν ξέρω αν αρκεί ένα τέρμα σε κάποιον από τους δύο για να περάσει. λέω όμως ότι για να δούμε ματς και όχι άνοστη σούπα καλό θα ήταν να κυνηγούν οι Γάλλοι στο σκορ. Κλείνω με τον Μέσι. Χρωστάει κάτι πρωτίστως στον εαυτό του. Δεν μιλάω σώνει και καλά για γκολ. Μιλάω να πάρει τους συμπαίκτες του από το χεράκι, να βγει μπροστά, να δηλώσει παρών και να μην κρυφτεί κάπου στο συνωστισμό της μεσαίας γραμμής. Καλή επιτυχία στην Αργεντινή μας…..