Ε, τις περισσότερες φορές στο ποδόσφαιρο κερδίζει και περνάει ο καλύτερος…

Η ομάδα που ένα μήνα τώρα παίζει στα γήπεδα της Γερμανίας το καλύτερο ποδόσφαιρο πέρασε στον τελικό. Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Η Γαλλία του ταλέντου και του πλούσιου ρόστερ με τις περισσότερες επιλογές το προσπάθησε αλλά υποκλίθηκε στον μικρό πρίγκιπα Λαμίλ Γιαμάλ και την παρέα του. Ναι, ο Κιλιάν Εμπαπέ έπαιζε με σπασμένη μύτη κι έχει δικαιολογία για τις αναιμικές εμφανίσεις του αλλά ο μικρός Γιαμάλ που σε λίγες μέρες θα φτάσει να είναι δέκα εφτά ετών του έκλεψε την παράσταση και τις εντυπώσεις. Το γκολ που πέτυχε και με το οποίο ισοφάρισε την αναμέτρηση ήταν με διαφορά το καλύτερο μέχρι τώρα στο Euro και ας έδειξε ότι αυτός είναι πια το αστέρι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Το συντηρητικό παιχνίδι του Ντεσάν δεν έφτασε τους τρικολόρ μέχρι το τέλος του δρόμου. Κατά τη γνώμη δικαιολογημένα δεν επιβραβεύτηκε αυτό το στυλ παιχνιδιού που ήταν κατώτερου του συσσωρευμένου ταλέντου των Γάλλων ποδοσφαιριστών. Ο Ντε Λα Φουέντε από την αρχή της διοργάνωσης αλλά και κόντρα στους Γάλλους παρουσίασε μια άκρως επιθετική ομάδα που θέλησε να έχει την κατοχή της μπάλας και θαυμάστηκε για τις ταχύτατες ανακτήσεις της. Να του αποδοθούν τα εύσημα γιατί μας παρουσίασε μια εξελιγμένη εκδοχή της Ισπανίας που σαρώνει δύο δεκαετίες πίσω με Ινιέστα και Τσάβι στα ντουζένια τους. Τώρα τους ρόλους αυτούς υποδύονται ο Ρόντρι και ο Φαμπιάν Ρουιθ που κάνει ένα τρομερό Εuro. Κι ο Ντάνι Όλμο που βασανίζεται να πείσει για την αξία του στην Μπουντεσλίγκα, βγάζει μάτια με τη φανέλα του «φούριας ρόχας».

Διαβάστε επίσης: Οι «καυτές» υποθέσεις των Πίτερς, Πετρούσεφ και το buy out που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στον Ολυμπιακό

Και μια αξιόλογη άμυνα με τον τριανταετετράχρονου Νάτσο και τον τριανταεννιάχρονο Χεσούς Νάβας! Με τον Μοράτα σε κατάσταση σχετικής αφλογιστίας οι δύο κλασσικοί εξτρέμ Νίκο Γουίλιαμς και Γιαμάλ «κεντούν» στο γήπεδο και βγάζουν σε θέση βολής τους παίκτες που έρχονται από πίσω όπως ο Φαμπιάν Ρουιθ και ο Ντάνι Όλμο. Δεν μπορεί να είναι ζήτημα ταλέντου και συμπτώσεων αυτό που βλέπουμε από τους Ισπανούς. Αυτό το κρεσέντο επιθετικότητας με τα πολλά γκολ και τα πολύ περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα στη διοργάνωση. Είναι αποτέλεσμα δουλειάς. Ο Ντε Λα Φουέντε φαίνεται να επιτυγχάνει εκεί που απέτυχαν ο Λουίς Ενρίκε και ο Λοπετέγκι.

MUST READ

Η μεγάλη νίκη της Κ19, η εντολή Μαρινάκη, ο στόχος και η συγκλονιστική επιστολή - υπόκλιση της Φλαμένγκο

Αντίθετα από την Γαλλία φαίνεται ότι κάτι λείπει ειδικά στη μεσαία γραμμή. Εκεί φαίνεται να περισσεύουν οι μαραθωνοδρόμοι, οι καλοί αθλητές αλλά λείπει το παραγωγικό παιχνίδι, η έξτρα πάσα που θα βγάλει τους επιθετικούς σε θέση βολής. Ίσως να λείπει πια από τον Ντεσάν η καθαρή ματιά. Όλα αυτά δεν προδικάζουν ότι οι Ισπανοί καλά και σώνει θα επιστρέψουν στη χώρα τους με το τρόπαιο. Όπως και να το κάνουμε, όμως, είναι κέρδος για το άθλημα να προχωράνε οι ομάδες που παίζουν ωραία μπάλα και ικανοποιούν τους απαιτητικούς φίλους του. Κι ευτυχώς τη παρέχουν ακόμα ποδοσφαιρόφιλοι που πάνω από όλα βάζουν το καλό θέαμα. Αυτούς όλους μας κέρδισε η Ισπανία και καμία άλλη ομάδα στα γήπεδα της Γερμανίας.