Βαθιά υπόκλιση στην Ισπανία, αλλά μέχρι το επόμενο παιχνίδι

Είδα την Ιταλία με την Αλβανία  κι άρχισα να επιδαψιλεύω τιμές στον Λουτσιάνο Σπαλέτι. Και τι ωραίο το κόλπο με τον Ντι Φραντζέσκο να έρχεται προς τα μέσα για να διευκολύνει τον Καλαφιόρι να ανεβαίνει ψηλά και να βοηθάει στην οργάνωση του παιχνιδιού. Τι έξυπνο κόλπο με την τοποθέτηση του Κιέζα στα δεξιά ώστε από αριστερά να δημιουργείται περισσότερος χώρος για τον Ντι Μάρκο. Πόσο γρήγορα βγαίνουν μπροστά οι Ιταλοί με τον Μπαρέλα να τους καθοδηγεί κι άλλα τέτοια. Περίμενα μάλιστα πως και πως το παιχνίδι των Ιταλών με την Ισπανία για να επιβεβαιωθούν με ισχυρό αντίπαλο τα όσα είχα διαπιστώσει.

Ερχεται το ματς και δεν μένει τίποτα όρθια. Κι εγώ που έγραφα πόσο σπουδαίος εξτρέμ είναι ο Κιέζα, υποκλίθηκα στο Νίκο Ουίλιαμς! Ισχύει και στο ποδόσφαιρο η λαϊκή ρήση «μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλη κουβέντα να μην πεις». Ηρθαν οι Ισπανοί κάποιου Ντε Λα Φουέντε (χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές εκτός από επιτυχίες με τις μικρές Εθνικές ομάδες) και έκαναν τους Ιταλούς σκόνη και θρύψαλα. Λες και έπαιζαν μικροί με μεγάλους. Τέτοια διαφορά. Οι καημένοι οι Ιταλοί με το που κατόρθωναν να πάρουν την μπάλα στην κατοχή τους της έχαναν αμέσως.

Διαβάστε επίσης: Σενάρια για Μιγκέλ Μπόρχα και Ολυμπιακό – Τι γράφουν στην Λατινική Αμερική (pic)

Ούτε η μεγάλη Ισπανία του 2006-2010 με Τσάβι και Ινιέστα δεν τα έκανε αυτά. Πάνε και τα τρικ του Σπαλέτι πάνε και οι γρήγορες μεταβάσεις των Ιταλών. Η Ισπανία του Ρόντρι, του Φαμπιάν Ρουίθ και του Πέντρι κυριάρχησε στη μεσαία γραμμή και ο Ζορζίνιο με τον Μπαρέλα και τον Πελεγκρίνι έμοιαζαν σαν απελπισμένοι διότι δεν μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με την μπάλα και να αλλάξουν τρεις πάσες στη σειρά. Το τελικός 1-0 κολακεύει αφάνταστα τους δύσμοιρους Ιταλούς που ήταν κομπάρσοι στο πάρτι που έστησαν οι αντίπαλοί τους.

Μια σε γενικές γραμμές νεανική ομάδα που τους έβαλε μέσα στην περιοχή και τους πολιορκούσαν δίνοντας τον πρώτο λόγο στους ικανότατους ακραίους Νίκο Ουίλιαμς και Λαβίλ Γιαμάλ που δεν έχει ακόμα κλείσει τα δέκα εφτά του χρόνια. Αυτή η σαρωτική Ισπανίας είχε δώσει δείγματα γραφής και στο πρώτο της παιχνίδι με την Κροατία. Στο παιχνίδι με την κάτοχο του τίτλου Ιταλία τα επιβεβαίωσε και με το παραπάνω. Η μπάλα χανόταν στα πόδια τον Ισπανών αλλά εκείνο που εντυπωσίασε ήταν η ταχύτατη ανάκτηση της κατοχής.

Είναι πολλές οι φορές που σε euro άλλες ομάδες ξεκινούν εντυπωσιακά κι άλλες τελικά είναι εκείνες που πάνε τον δρόμο μέχρι τέλους και κατακτούν το τρόπαιο. Ας είμαστε επιφυλακτικοί γιατί όλα μπορούν να ανατραπούν στη συνέχεια. Μέχρι τώρα όμως δεν υπάρχει αμφιβολία . Μια ομάδα κερδίζει τις εντυπώσεις. Αυτή του (χωρίς γαλόνια) Ντε Λα Φουέντε…