Η καθεστωτική αντίληψη, των επαναστατών άνευ γραβάτας

Είναι δύσκολο να πεις με βεβαιότητα ότι η νυν κυβέρνηση είναι η πιο καταστροφική της χώρας, για τον απλούστατο λόγο πως όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, κάθε μια που έρχεται είναι χειρότερη από την προηγούμενη.

Θα μπορούσες πάντως να τους δώσεις με κλειστά μάτια, το βραβείο των μεγαλύτερων παραμυθατζήδων της ιστορίας. Η αλήθεια είναι πως όλοι ανεξαιρέτως λένε ψέματα για να υφαρπάξουν ψήφους, τούτοι εδώ όμως, το τερμάτισαν.

Ο Κούλης πχ, υποσχέθηκε μείωση φορολογίας στις επιχειρήσεις, πως μπορεί να το καταφέρει με την κάθε κυβέρνηση των επόμενων δεκαετιών, να χρειάζεται το ΟΚ των δανειστών για να μειώσει έστω και 1% τη φορολογία ή να δώσει μισό σεντ αύξηση στους συνταξιούχους, δε θα μας το πει ποτέ.

Στην καλύτερη θα ισχυριστεί πως θα τα πάρει έχοντες και κατέχοντες, θα πατάξει τα λαθρεμπόριο καυσίμων, όλα αυτά τα ωραία που υποσχέθηκαν και οι προηγούμενοι.

Η διαφορά Τσίπρα – Μητσοτάκη έγκειται στο ότι ο παλιός καλός Αλέξης, θα απαντούσε «τι θα πει πως θα μειώσουμε τη φορολογία, αν δε θέλει η Μέρκελ θα βγάλω το ζουρνά κι αν πει καμμιά κουβέντα ο Ντάισελμπλουμ, θα του ρίξω δυο άπερκατ στα πλευρά, και θα βγάλει το σκασμό».

Η μοναδικότητα αυτής της κυβέρνησης και το ακατάρριπτο ρεκόρ της, είναι η ταχύτητα με την οποία απέκτησε καθεστωτική αντίληψη. Αυτοί που ελάχιστα χρόνια πριν, έβγαιναν στους δρόμους και συμμετείχαν σε εκδηλώσεις αγκαζέ με τους απλούς πολίτες του μόχθου, έφτασαν στο σημείο να κυκλοφορούν με αποκλειστική  παρέα τα ΜΑΤ, τα οποία σπάνε κεφάλια εκείνων που διαφωνούν με τις τακτικές του «αποφασίζομεν και διαττάσομεν». Ανενόχλητοι στο δρόμο, μπορούν να κυκλοφορήσουν μόνο στα gay parade….

Όχι πως οι προκάτοχοι τους ήταν λιγότερο αγενείς, το μονοπώλιο της εξουσίας που απολάμβαναν όμως τους είχε δημιουργήσει την ψευδαίσθηση πως είναι απαραίτητοι για τη χώρα, συμπεριφέρονταν λες και ο Έλληνας τους είχε και υποχρέωση για τα καλά που του είχαν προσφέρει. «Με τον Αντρέα ρε αχάριστοι φάγατε με χρυσά κουτάλια» σκεφτόταν ο ένας, «ο Καραμανλής σε μονιμοποίησε φουκαρά συμβασιούχε», έλεγε ο άλλος, τους χρωστούσαμε και χάρη λοιπόν.

Τούτοι ΄δω, μόνο κόβουν μισθούς και αυξάνουν φόρους, δεν έχουν αφορμή να παραμυθιάσουν ούτε τους εαυτούς τους κι όμως, συμπεριφέρονται λες και έχουν το αλάθητο του Πάπα. Είναι και άθεοι, πανάθεμά τους…

Αυτό που συνέβη χθες στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε της Πόπης σε εκδήλωση που θα αναλύονταν τα οφέλη της συμφωνίας με τους Σκοπιανούς και η οποία μεταφέρθηκε σε άλλο χώρο από αυτόν που αρχικά είχε προγραμματιστεί, δεν το λες και τόσο δημοκρατικό.

Όσο κι αν διαφωνεί κάποιος με μια κυβερνητική επιλογή, οφείλει να ακούσει τα επιχειρήματά της.

Αυτά όμως γίνονται πριν, το «λάβαμε μια απόφαση, την υπογράψαμε δεσμεύοντας τη χώρα, ελάτε εκ των υστέρων να σας εξηγήσουμε γιατί πρέπει να πανηγυρίζετε», είναι εκ φύσεως απολυταρχικό, με ποιους μίλησαν, ποιον άκουσαν, πότε έκαναν διάλογο για να λάβουν υπόψιν και την άλλη πλευρά;

Όταν η εξουσία καταργεί το διάλογο και υιοθετεί δικτατορικές πρακτικές, ουδείς δύναται να κατηγορήσει τους πολίτες για τον τρόπο που επιλέγει να αντιδράσει..

Ακόμα κι έτσι όμως, υπάρχουν βίντεο όπου μεμονωμένοι  πολίτες, χωρίς καμιά διάθεση τσαμπουκά ρωτάνε βουλευτές και στελέχη του Σύριζα «αν μπορούν να κοιμηθούν ήρεμοι τα βράδια μετά τη συμφωνία που υπέγραψαν», οι οποίοι απαξιώνονται, απομακρύνονται από παρατρεχάμενους και χαρακτηρίζονται μάλιστα ως φασίστες και ακραίοι!

Αυτή είναι η μόνιμη επωδός των επαναστατών άνευ γραβάτας, «όσοι συμφωνείτε μαζί μας, καλώς, οι υπόλοιποι είστε νοσταλγοί των Ναζί».

Για να κάνετε τους απαραίτητους συσχετισμούς, ο τελευταίος που είχε ισχυριστεί κάτι ανάλογο ήταν ο Τζορτζ Μπους (ο νεότερος και χαζότερος) που πριν την εισβολή στο Ιράκ είχε στείλει μήνυμα στους εν δυνάμει συμμάχους του, πως «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας».

Έτσι και ο Συριζαίοι, έτσι και δε συμφωνείς μαζί τους έχεις κάποιο κουσούρι, είσαι επικίνδυνος, ακραίος, φασίστας, αυτό είναι το κλασικό μενού των ύβρεων.

Δεν αποτελεί έκπληξη, τις ίδιες πρακτικές είχαν υιοθετήσει και οι ψηφοφόροι τους προεκλογικά, τους εξηγούσες με απλά, κατανοητά και ατράνταχτα επιχειρήματα πως πχ το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δε βγαίνει, δε μπορεί όχι να εφαρμοστεί αλλά ούτε να στοιχειοθετηθεί έστω και σου απαντούσαν πως είσαι Γερμανοτσολιάς και Μερκελιστής!

Η διαφορά με το σήμερα είναι πως οι ψηφοφόροι τους εγκατέλειψαν και οι ελάχιστοι που απέμειναν κρύβονται, οπότε αφού δεν υπάρχουν διαθέσιμοι παπαγάλοι, τα λένε μόνοι τους και ακούγονται.

Το άκρον άωτον του καθεστωτισμού τους, ήταν η απαίτηση μέσω ανακοίνωσης, να καταδικάσει ο επίσημος ΠΑΟΚ (!!!) τα επεισόδια, επειδή ένας από τους συνδέσμους της ομάδας που εδρεύει στην Τούμπα, όπου αρχικά ορίσθηκε η εκδήλωση, είχε εκδώσει ανακοίνωση κατά της διεξαγωγής της.

Νομίζουν οι αφελείς πως οι αντιδράσεις περιορίζονται στα στενά όρια ενός συνδέσμου μιας ομάδας, το ότι όπου πάνε από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη -μέχρι και στο Λονδίνο- τρώνε γιούχα και φυγαδεύονται, δεν τους κινεί τις υποψίες πως κάτι άλλο συμβαίνει..

Έτσι συμβαίνει πάντα όμως με κάθε καθεστώς, ζει σε μια δική του εικονική πραγματικότητα, μέχρι που όταν κάποια στιγμή έρθει αντιμέτωπος με την κανονική, τρέχει και δε φτάνει.

ΥΓ, Οι σύνδεσμοι κάθε ομάδας δεν αποτελούν εξαπτέρυγα των ΠΑΕ-ΚΑΕ κλπ, η εταιρίες άλλωστε έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα σε αντίθεση με τους συνδέσμους, που υπήρχαν πολύ πριν την επαγγελματοποίηση του αθλητισμού.

Έχουν δικά τους καταστατικά, δικά τους δ.σ και δε λογοδοτούν πουθενά, πριν έξι μήνες σύνδεσμος του ΠΑΟΚ είχε καταφερθεί μέσω ανακοίνωσης κατά του Ιβάν Σαββίδη.

Από που κι ως που λοιπόν η κάθε ΠΑΕ και ο κάθε Σαββίδης να μιλήσει εξ ονόματος τους, πόσο δε να απολογηθεί;

Δεν ελέγχονται από κανέναν μεγαλομέτοχο και κυρίως, ουδείς είναι υποχρεωμένος να λογοδοτεί εκ μέρους τους.

Ας μην τους μπερδεύουν με το αντίστοιχο δικό τους κομματικό στρατό, που είναι αργυρώνητος, έχει ως βασικό ιδανικό το βόλεμα, άρα όπως τους ήρθε έτσι τους έφυγε.

MUST READ

Ο Μεντιλίμπαρ είπε την αλήθεια σε λίγες λέξεις και «έδειξε» γιατί ο Ολυμπιακός διαφέρει

Στην εκδήλωση για την οποία συζητάμε, οι παριστάμενοι ήταν μόλις 32, συμπεριλαμβανομένων των ομιλητών, των συνοδών και των τηλεοπτικών συνεργείων, όπως το πάνε το έργο λοιπόν, η εποχή που θα νοσταλγούν ακόμα και το 4% που έπαιρναν κάποτε, είναι δρόμος χωρίς επιστροφή…