Οι αναμνήσεις μιας ζωής, τα βράδια μπροστά στην τηλεόραση για τα Euro και τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού, η πικρή απουσία της Ελλάδας και η εξήγηση του «γιατί» από τον Πογιέτ
Παραλία, ταβερνίτσα, τηλεόραση ψηλά στο δέντρο και μπαλίτσα. Η πιο ωραία βερσιόν των καλοκαιριών με μεγάλες διοργανώσεις σαν το Euro που ξεκινάει απόψε στα γήπεδα της Γερμανίας.
Υπάρχει και άλλη βερσιόν, μπαλκονάρα με μπύρες και σουβλάκια (ή πίτσες δεν θα τα χαλάσουμε στην υγιεινή διατροφή), τηλεόραση τραβηγμένη έξω, ο μπαμπάς με φανελάκι τιράντα μινέρβα γιατί κάνει και ζέστη και πάμε μωρή Γερμανία (η αγαπημένη βλέπετε).
Διαβάστε επίσης: Μπέος:«Υποβάλλω υποψηφιότητα για την προεδρία της Super League»
Κάποτε ζήσαμε να φωνάζουμε για την Ελλαδάρα μας. Ζήσαμε και το ανεπανάληπτο στην Πορτογαλία. Μας ευλόγησε ο Θεός για ένα μήνα που δεν τον σκεφτόμασταν ούτε στα όνειρα μας. Το σηκώσαμε το 2004 και από τότε και για μια 10ετια ζήσαμε μεγάλα καλοκαίρια με το βλέμμα μας στην δική μας Εθνική. Αυτά όμως… last year που έλεγε και η διαφήμιση. Περασμένα μεγαλεία με την Εθνική μας να έχει γίνει… παιχνίδι στα χέρια ανθρώπων που έχουν την ΕΠΟ για άλλους στόχους.
Η Εθνική είναι κάτι σαν βάρος. Να βγάλουμε την υποχρέωση ένα πράγμα. Και αν δεν πιστεύετε εμάς που το πιστεύουμε αυτό και το φωνάζουμε χρόνια τώρα, από την εποχή της… εξυγίανσης που ισοπέδωσε τα πάντα έως και την ΕΠΟ του Μπαλτάκου ακούστε/δείτε/διαβάστε τον Πογιέτ. Το «στριπτίζ» της ΕΠΟ του Μπαλτάκου είναι μυθικό. Και η απόδειξη γιατί η Εθνική δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι, «αλυσοδεμένη» από ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να περνάνε ούτε έξω από γήπεδα.
Και κάπως έτσι λοιπόν η μεγάλη βραδιά που περιμέναμε, για την πρώτη σέντρα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έφτασε με την οικοδέσποινα και άκρως απογοητευτική εδώ και 10 χρόνια και αυτή Γερμανία να ψάχνει την επιστροφή στην κανονικότητά της. Με αυτές τις φανέλες βεβαίως που έβαλαν με την Εθνική μας το βλέπω χλωμό, αλλά και σοβαρά να μιλήσω, πάλι χλωμό το βλέπω.
Μια Γερμανία που έχει χάσει την αίγλη της, την ταυτότητά της και απλά παλεύει να «ανασάνει». Σε ένα τουρνουά που δεν υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί για την κατάκτησή του. Αν έπρεπε να ποντάρω κάπου; Θα πήγαινα στους Πορτογάλους που έχουν τρομερό ρόστερ. Όπως και να έχει όμως; Ένα ακόμη καλοκαίρι θα έχουμε την ευκαιρία να χαρούμε μπαλίτσα, και μόνο μπαλίτσα. Ας το απολαύσουμε λοιπόν…