Οι «ΑΕΚτσήδες» πρόεδροι του ΠΑΟΚ…

Εξαρχής έμοιαζε ολίγον περίεργη η ιστορία που από χθες μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στη Θεσσαλονίκη, για την αφαίρεση των διαρκείας από δυο ΠΑΟΚτσήδες, με απόφαση της ΚΑΕ.

Με επίσημη δήλωση του ο Μπάνε Πρέλεβιτς σήμερα διέψευσε το γεγονός, που αν ίσχυε θα ήταν το βαρύτερο στίγμα της μακροχρόνιας  θητείας του στον ΠΑΟΚ.

Το »θύμα» της υπόθεσης ο Κώστας Πανάκας, με νεότερη δήλωση του δε διέψευσε τη διάψευση του προέδρου, δεν είπε δηλαδή πως ο πρόεδρος της ΚΑΕ του αφαίρεσε το διαρκείας, ισχυρίστηκε πως με τον τρόπο της η ΚΑΕ τον έδιωξε από το γήπεδο.

Άλλο το ένα, άλλο το άλλο, είναι διαφορετικό το «σου αφαιρώ το διαρκείας και σου απαγορεύω να έρχεσαι στο γήπεδο» από το «αν σε χαλάνε κάποια πράγματα, καλύτερα να μην έρχεσαι».

Όντας συνεργάτες μέχρι πρόσφατα, κάπως έτσι θα εξελίχθηκε η συζήτηση, ο Μπάνε θα ζήτησε το λόγο από τον Κώστα, ο Κώστας θα του εξήγησε τους λόγους, ο πρώτος θα του είπε πως και δίκαιο να έχει δε γίνεται να ξεσπά κατ’ αυτόν τον τρόπο την ώρα του αγώνα ή να προσβάλλει τα στελέχη της ομάδας, η απάντηση θα ήταν του τύπου «δε μπορώ να το ελέγξω ή θα συμπεριφέρομαι όπως νομίζω χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν» κι ο επίλογος θα ήταν «αν δε μπορείς να κρατηθείς, μην έρχεσαι», που δε συνιστά αφαίρεση του διαρκείας ούτε απαγόρευση, αλλά σύσταση, έστω και αυστηρή!

Ενδεχομένως ο Πανάκας να επικαλέστηκε και το διαρκείας του που του δίνει το δικαίωμα να λέει όσα λέει και η απάντηση να ήταν «τότε μην παίρνεις διαρκείας»..

Ακόμα κι αν του είπε κάτι πιο βαρύ του τύπου «δε γουστάρω να βλέπω τη φάτσα σου στο γήπεδο», δεν αλλάζει η οπτική.

Θα μπορούσε η συμπεριφορά να χαρακτηριστεί ως ακραία, προσβλητική κι απαράδεκτη, καμμιά σχέση όπως με το «σου αφαιρώ το διαρκείας» που δικαιολογημένα προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων.

Το Μπάνε τον γνωρίζω όσο καλά γνωρίζω και τον εαυτό μου, όντας ο ίδιος εξαιρετικά απόμακρος όταν πρωτοήρθε στη Θεσσαλονίκη, ήμουν από τους ελάχιστους ανθρώπους που άλλαζε περισσότερες από τις τυπικές κουβέντες μαζί του. Δεν ξέρω γιατί, ίσως ήταν αμοιβαία συμπάθεια από αμφίπλευρη διαίσθηση.

Ξέρω πως είναι άνθρωπος που δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να τον εκνευρίσει, πόσο δε να τον βγάλει έξω από τα ρούχα του..

Όταν είχε αναλάβει την ΚΑΕ τον πέτυχα κάπου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τα ρεπορτάζ των ημερών μιλούσαν για κληρονομιά πολλών χρεών από την προηγούμενη διοίκηση, για απλήρωτους παίκτες που θα έπρεπε να τακτοποιηθούν και συγχρόνως να στηθεί μια νέα ομάδα, εξαιρετικά δύσκολο για εταιρία χωρίς χρηματοδότη και πενιχρά έσοδα.

Θα περίμενε κάποιος να δει έναν άνθρωπο βουτηγμένο στην απόγνωση, να κλαίγεται για το κακό που τον βρήκε, εκείνος με υποδέχτηκε με εκείνο το αυθεντικά αυθόρμητο χαμόγελό του, απαντώντας «όλα καλά, προχωράμε» στην ερώτηση μου πως τα πηγαίνει με τα νέα του καθήκοντα..

Του είπα λοιπόν «ρε συ Μπάνε, 400 χρονών θα πεθάνεις , δεν υπάρχει κάτι που να σου τσακίσει την ψυχολογία».

Μου το είχε εξηγήσει και παλιότερα πως η στιγμή που άλλαξε η κοσμοθεωρία του για τη ζωή, ήταν το επόμενο λεπτό από τότε που χτυπιόταν στο παρκέ μετά τον χαμένο τελικό της Ναντ, εκεί κατάλαβε πως δεν ωφελεί σε τίποτα να ωθείς τον ψυχισμό σου σε ακραίες συναισθηματικά καταστάσεις.

«Εκεί, έσπασε η χολή μου, συνειδητοποίησα πως δεν αξίζει τον κόπο να τα βλέπεις όλα μαύρα», ήταν τα λόγια του..

Και είχε δίκαιο, εδώ που τα λέμε.

Άλλο πράγμα η στεναχώρια, άλλο η απόγνωση και η κατάθλιψη..

Άλλο το άγχος για να πετύχεις ένα στόχο, άλλο η καταπίεση του εαυτού σου…

Έτσι είναι ο Μπάνε, δεν είναι των άκρων ούτε στις χαρές ούτε στις λύπες, οπότε έτσι είναι οι συμπεριφορές του σε γενικές γραμμές.

Γι’  αυτό με παραξένεψε, η πρώτη εκδοχή, που κυκλοφόρησε.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, εκείνο που πραγματικά με ενόχλησε ήταν η εμπάθεια με την οποία αντιμετωπίστηκε από μερίδα του κόσμου, λες και δεν ήταν ο Μπάνε, ένα από τα σύμβολα της ομάδας, ίσως και το πιο αστραφτερό.

Και δεν είναι μόνο τα αναθέματα που εισέπραξε χωρίς να έχει ακουστεί η δική του αλήθεια, ακόμα κι αν επιβεβαιωνόταν η αρχική εκδοχή πως αφαίρεσε ως νταβατζής τα διαρκείας δυο οπαδών, η δική μου ετυμηγορία θα ήταν «ντροπή σου, είναι ξεφτίλα αυτό που έκανες, είσαι κατάπτυστος».

Το να διαβάζω όμως παραινέσεις του τύπου «να γίνει έκτακτη ΓΣ του ΑΣ για να ζητήσουμε κατάλογο με τις απολαβές των στελεχών της ΚΑΕ» βγάζει κακία, απύθμενη εμπάθεια κι ένα καλά καμουφλαρισμένο κόμπλεξ που βρήκε αφορμή να εκδηλωθεί.

Τόσο, που σε κάνει να αναρωτιέσαι, γιατί?

Ο Μπάνε είναι έξι χρόνια πρόεδρος της ομάδας, τώρα ενδιαφερθήκατε για τους μισθούς των συνεργατών του, την παραγοντική του επάρκεια κι όλα τα υπόλοιπα που ξαφνικά θυμηθήκατε?

Αν δεν γινόταν το σκηνικό με τα διαρκείας, θα ήταν όλα καλά?

Αν είχατε απορίες ή πάσης φύσεως υπόνοιες, γιατί ντρεπόσασταν να τις δημοσιοποιήσετε νωρίτερα?

Στο ίδιο μήκος κύματος και κάποια άρθρα που ανέβηκαν σε ΠΑΟΚτσήδικες ιστοσελίδες, που μιλούσαν για «αυτόν -το Μπάνε δηλαδή- που έγινε πλούσιος από τον ΠΑΟΚ και κάποτε έφυγε να παίξει στην Ιταλία και καπάκι στην ΑΕΚ αντιμετωπίζοντας τον ΠΑΟΚ ως αντίπαλος».

Για την ιστορία, τις εποχές που ο Μπάνε μεσουρανούσε, όταν τελείωνε η σεζόν κι ο Βεζυρτζής του έλεγε να μιλήσουν για το συμβόλαιο, η απάντηση ήταν «άσε με φεύγω διακοπές, βάλε ότι νούμερο θες κι όταν επιστρέφω το υπογράφω»!

Ήταν οι περίοδοι που το σίριαλ Γκάλη-Γιαννάκη ξεπερνούσε σε αριθμό επεισοδίων τη Λάμψη.

Όσο για το πως έφυγε από τον ΠΑΟΚ, συνέβη όταν ο τότε πρόεδρος της ομάδας Λάκης Αλεξόπουλος, του είχε πει «δεν αξίζεις τα λεφτά που παίρνεις» σε φάση που ο Μπάνε παρέμενε αρχηγός, κορυφαίο βιολί και πρώτος σκόρερ της ομάδας.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα που μπορεί να ακούσει επαγγελματίας αθλητής, σα να του λες πως σου κάνω χάρη που σε κρατάω και σε πληρώνω. Είναι σα να σε αποκαλεί η γυναίκα σου, μικροτσούτσουνο…

Όπως ακριβώς θα της πεις λοιπόν «οκ, πάω σε κάποια που θα εκτιμήσει τα προσόντα μου» στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η απάντηση του Μπάνε «αν νομίζεις πως δεν αξίζω τα χρήματα που παίρνω, άσε με να πάω κάπου που θα μου τα δίνουν με χαρά επειδή με πιστεύουν, χωρίς να το κάνουν με το ζόρι»…

Το να παρουσιάζονται λοιπόν παλιές ιστορίες και μάλιστα αποσπασματικά μεταλλαγμένες ώστε να απαξιωθεί εσκεμμένα κάποιος, δεν είναι μόνο προσβλητικό και χυδαίο, είναι και άνανδρο.

Οι δείκτες τεστοστερόνης του Λάκη Γαβαλά, πρέπει να είναι πολλαπλάσιοι από αυτούς που υιοθετούν τέτοιες πρακτικές.

Όταν ανέλαβε ο Μπάνε, οι ίδιες ιστοσελίδες αφιέρωναν αποθεωτικές αναρτήσεις για τον τίγρη και τη σημαία του ΠΑΟΚ, γιατί δεν τόλμησαν τότε  να μας πουν την «αλήθεια» που σήμερα επικαλούνται?

Το story θυμίζει την περίοδο που ο Ζαγοράκης έπνεε τα λοίσθια και στην προσπάθειά τους κάποιοι να τον αποδομήσουν, ανέβαζαν φωτογραφίες του με κίτρινη φανέλα, από την εποχή που αγωνιζόταν στην ΑΕΚ, με λεζάντες «δρόμο το χανούμι από τον ΠΑΟΚ».

Ο Ζαγοράκης είχε φορέσει τη φανέλα της Ένωσης, 7 χρόνια πριν από την ημέρα που ο κόσμος του ΠΑΟΚ τον πήρε στους ώμους για να αναλάβει την προεδρία του ΠΑΟΚ.

Δεν ανακαλύφθηκε εκ των υστέρων αυτό,  όλοι γνώριζαν το πέρασμα του από το δικέφαλο του Νότου.

Η θολούρα του μυαλού τους όμως, δεν τους επέτρεπε να καταλάβουν πως έτσι, δεν προσέβαλαν το Ζαγοράκη το βιογραφικό του οποίου δεν ήταν κρυφό, αλλά τον κόσμο του ΠΑΟΚ, που έφερε στις πλάτες του έναν ΑΕΚτσή όπως οι ίδιοι τον αποκαλούσαν, για να συσπειρώσει τον κόσμο και να σώσει την ομάδα.

Σα να ομολογούσαν πως δεν υπήρχε ΠΑΟΚτσής ικανός να τους εμπνεύσει, οπότε ζήτησαν βοήθεια από άλλες ομάδες!

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Μαντέψτε, ποιος γινόταν ρεζίλι…