Η εποχή Μαρινάκη είναι η λαμπρότερη στην ιστορία του Ολυμπιακού. Οσο κι αν κάποιους δεν τους βολεύει, οι τίτλοι (60 στον Ερασιτέχνη, 10 στο ποδόσφαιρο) αποτυπώνουν την ωμή πραγματικότητα και ισοπεδώνουν τους συκοφάντες.
Υπάρχουν (μεμονωμένες) ομάδες, επιτυχημένες, που κατακτούν τίτλους, που διακρίνονται στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ ή στο βόλεϊ ή στο πόλο. Και υπάρχει και ο Ολυμπιακός. Ενας σύλλογος σκληρού πρωταθλητισμού. Με ομάδες κορυφής σε όλα τα σπορ. Μια παγκόσμια πολυαθλητική υπερδύναμη, που προκαλεί δέος με τις επιτυχίες, τις διακρίσεις και τη σταθερότητά της. Σε όλα τα αθλήματα. Κάθε χρόνο.
Μια αθλητική οικογένεια που ακολουθεί αντιστρόφως ανάλογη πορεία με εκείνη της Ελλάδας: Την εποχή που η χώρα πνίγεται στα μνημόνια, ο Ολυμπιακός, υπό τη διοικητική ομπρέλα του Βαγγέλη Μαρινάκη, ταξιδεύει τη γαλανόλευκη και τον Δαφνοστεφανομένο Εφηβο σε κορυφές και επιτυχίες, εντός και εκτός Ελλάδος. Ένα ταξίδι αδιάκοπο, με αντιξοότητες, δυσκολίες, εμπόδια, προβοκάτσιες, αλλά και αποφασιστικότητα για να αναδειχθεί νικητής ο κορυφαίος σύλλογος της χώρας.
Ένα ταξίδι με το τιμόνι στα χέρια ενός φανατικού οπαδού του Ολυμπιακού, ενός κορυφαίου (σε διεθνές επίπεδο) Ελληνα επιχειρηματία. Ενός ρομαντικού, που αποφάσισε στα πιο σκληρά χρόνια της κρίσης, να βγει μπροστά για την ομάδα της καρδιάς του. Αναλαμβάνοντας δυσβάστακτες υποχρεώσεις και το ασήκωτο βάρος να επαναφέρει τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό στην κορυφή, αλλά και να εξυγιάνει-ενισχύσει τα τμήματα του Ερασιτέχνη. Η επιτυχία στα σπορ είναι μετρήσιμο μέγεθος. Οι τίτλοι κρίνουν εάν πετυχαίνεις ή αποτυγχάνεις. Με τον Ολυμπιακό της εποχής Μαρινάκη να βιώνει τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας του. Με νούμερα και όχι στα λόγια.
Τα νούμερα επαναλήφθηκαν και στο παγκόσμιο συνέδριο της Θύρας 7. Οχι για λόγους επίδειξης, αλλά για λόγους υπενθύμισης. Διότι κανείς δεν μπορεί, δεν πρέπει να ξεχνάει ό,τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια. Και ουδείς δικαιούται να… αυτολοβοτομείται, αναλόγως την κριτική (ή ισοπέδωση) θέλει να κάνει. Ουδείς νομιμοποιείται να μιλάει δίχως επιχειρήματα και χρησιμοποιώντας ψεύδη και ανακρίβειες. Διότι όσα έχει πετύχει ο Ολυμπιακός από το 2010 έως σήμερα, καταμετρούνται σε νούμερα. Και όχι σε λέξεις.
Πριν από λίγες ημέρες, στη διάρκεια της παρουσίασης των εισιτηρίων διαρκείας του ποδοσφαιρικού τμήματος, ο διευθυντής επικοινωνίας της ΠΑΕ, Κώστας Καραπαπάς, είχε εξηγήσει ότι «…επί προεδρίας του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη, η ομάδα μας έχει κατακτήσει 7 στα 8 πρωταθλήματα, κύπελλα, νταμπλ, την υψηλότερη θέση της στο ranking της UEFA, έχει επιτύχει ιστορικές νίκες! Και όλα αυτά, παραμένοντας οικονομικά ισχυρός και όχι… ρημάζοντας τα ταμεία του. Πληρώνοντας εκατομμύρια ευρώ στο κράτος, την ώρα που σε άλλες ομάδες βλέπουμε να… χαρίζονται εκατομμύρια χρεών».
Είπαμε, όμως. Ο Ολυμπιακός είναι σύλλογος. Με την τελευταία 7ετία-8ετία, να είναι η λαμπρότερη της ιστορίας του. Και οι αριθμοί δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Με το οικονομικό βάρος να πέφτει κατά κύριο λόγο στον Βαγγέλη Μαρινάκη (είτε με άμεση οικονομική βοήθεια είτε μέσω των εισιτηρίων, απλών και διαρκείας) και την εξαιρετική διοικητική καθοδήγηση από τον Μιχάλη Κουντούρη, ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός έχει κατακτήσει σε βάθος 7ετίας, 60 τίτλους σε όλα τα αθλήματα. Νούμερο που καθίσταται πρωτοφανές, ασύλληπτο, εάν στη ζυγαριά βάλουμε τη λεπτομέρεια πως από τη γέννησή του, μέχρι το 2010 ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός είχε 81 τίτλους!
Θέλετε και σύνολο; Στην 8ετία Μαρινάκη, ο ποδοσφαιρικός και ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός έχουν κατακτήσει 70 τίτλους! Μια ωμή αποτύπωση του «πού πηγαίνουν τα λεφτά». Και του Μαρινάκη, και των οπαδών του Ολυμπιακού, που στήριζαν, στηρίζουν και θα συνεχίζουν να στηρίζουν τον σύλλογο από τα υστέρημά τους. Εξάλλου, το «μυστικό» έχει αποκαλυφθεί εδώ και χρόνια. Οσο ο κόσμος στηρίζει και εξαφανίζει τα διαρκείας, τόσο ο Βαγγέλης Μαρινάκης «φτιάχνεται» και κάνει υπερβάσεις. Υπερβάσεις μετρήσιμες, απτές, αποστομωτικές για τους πάσης φύσεως συκοφάντες.