Το αίμα των συνταξιούχων με το μπουρί της σόμπας

«ΤΗΝ κυβέρνηση θα τη ρίξουμε, όταν μας συμφέρει». Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Να θέλεις, δηλαδή, ν αφήσεις τον Καμμένο, αλλά να μην σ αφήνει αυτός. Ο εν λόγω Καμμένος πλασάρεται σαν πατριώτης. Ότι πάνω απ’ όλους και όλα, έχει την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Το τρίπτυχο της Χούντας: Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Γι’ αυτό και τάχθηκε κατά του συμφώνου συμβίωσης εκφράζοντας την άποψη, ότι ομοφυλόφιλοι και κτηνοβάτες, είναι ένα και το αυτό. Κι επειδή σαν γνήσιος πατριώτης, δεν μπορούσε να βλέπει τον ελληνικό λαό να υποφέρει κάτω από τον ζυγό των Μνημονίων , την έκανε λος πούλος από τους δωσίλογους και γερμανοτσολιάδες της Νέας Δημοκρατίας κι έφτιαξε δικό του κόμμα. Και παρά το γεγονός ότι αυτοπροσδιορίζεται σαν κάργα δεξιός, από το 2015 και εντεύθεν συνεργάζεται με τους (δήθεν) αριστερούς του Σύριζα. Όχι για να απολαμβάνει τα προνόμια της εξουσίας και τα υπουργικά κιμπαριλίκια, αλλά για το καλό της πατρίδας. Και της Ορθοδοξίας. Όπως ο ίδιος, ισχυρίζεται, τουλάχιστον.

ΕΔΩ να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα. Για να πω, ότι αυτόν που θεωρούσα, από το πολιτικό προσωπικό σαν Νο1 αμοραλιστή, ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Ούτε ιερό και όσιο. Ειδικότερα, όταν υποδύεται τον θιγμένο εκνευρίζεται και κουνάει το δάχτυλο: «Είμαστε στη πολιτική για να υπηρετήσουμε το εθνικό συμφέρον. Έχουμε αφήσει δουλειές. Έχουμε αφήσει την άνεσή μας. Αγωνιζόμαστε καθημερινά. Για τη αγωνία του τόπου». Μιλάμε, για Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου. Μέχρι που εμφανίστηκαν οι Κατρούγκαλοι. Οι εκατομμυριούχοι αγωνιστές. Από τη πλατεία των αγανακτισμένων στα υπουργικά γραφεία . Να πίνουνε παρέα με την Αχτσιόγλου το αίμα των συνταξιούχων με το μπουρί της σόμπας. Να κόβει, τις συντάξεις των εξακοσίων ευρώ, ο εν λόγω Κατρούγκαλος και να μοστράρει φωτογραφίες από τη Κούβα και τη Μακρόνησο.

ΠΟΥ να φτουρήσουνε όμως όλοι αυτοί, μπροστά στον αδάμαστο Πάνο Καμμένο; Τη σκόνη του τρώνε. Και τα Μνημόνια, ψηφίζει με χέρια και με πόδια και εξακολουθεί να υποδύεται τον θρησκευόμενο πατριώτη. Να ψέλνει σε ζωντανή σύνδεση από την εκκλησία της Παναγίας της Τήνου το Δεκαπενταύγουστο. Να λέει κλαίγοντας στον Ιερώνυμο, «αν μου του ζητήσεις εσύ μακαριότατε, εγώ ρίχνω τη κυβέρνηση, αύριο το πρωί». Είναι εύκολα τα δάκρυα για τους πολιτικούς. Δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί, που διαθέτουν, την άνεση της υποκριτικής τέχνης. Εξ ίσου, αν όχι ανώτεροι υποκριτές, είναι οι πολιτικοί. Κι ας μην διαθέτουν τα σχετικά πτυχία. Σε αρκετούς εξ αυτών μάλιστα, το χάρισμα είναι κληρονομικό.

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή όμως έρχεται η ώρα της αλήθειας. Και δεν λέμε, για τη ψήφο στήριξης των ΑΝΕΛ, στη κυβέρνηση, σχετικά με τη Μακεδονία. Μόνο αν είσαι τριμάλακας, έχεις τη ψευδαίσθηση, ότι ο Καμμένος θα έχει αντιστοιχία, λόγων και πράξεων. Τα έχουμε, ξαναπεί. Αν ήταν να λέει αλήθεια ο Καμμένος, δεν θα είχε επιλέξει, το επάγγελμα του πολιτικού. Κάτι άλλο θα είχε βρει, για να βιοπορίζεται. Όπως γράφτηκε λοιπόν χωρίς να διαψευσθεί, μιλώντας ο εν λόγω Καμμένος στη Κ.Ο. των ΑΝΕΛ, ενόψει της συζήτηση της πρότασης μομφής της ΝΔ, είπε ανερυθρίαστα, ότι «τη κυβέρνηση θα τη ρίξουμε όταν μας συμφέρει». Όχι όταν το επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Όχι, όταν θίγονται τα ιερά και τα όσια. Όχι όταν παραχωρούνται, η γλώσσα η εθνότητα και το όνομα της Μακεδονίας. Εμείς οι ορθόδοξοι πατριώτες, θα ρίξουμε τη κυβέρνηση, όταν αυτό επιτάσσουν τα δικά μας συμφέροντα. Μνημείο αναλγησίας και αμοραλισμού.

ΓΙΑ μία και μοναδική φορά ο Καμμένος είπε τη αλήθεια: Τσιμέντο να γίνει η Μακεδονία. Ποσώς μας ενδιαφέρει. Αυτό που προέχει είναι η πάρτη μας. Αν πέσει η κυβέρνηση και γίνουν εκλογές, τετέλεσται. Οι ΑΝΕΛ θα έχουν τη τύχη του Λάος. Στα αζήτητα. Τέρμα τα βουλευτιλίκια για τους Παπαχριστόπουλος. Τέρμα τα υπουργιλίκια για τους Κουίκ και τους Καμμένους. Η εξουσία με τα παρελκόμενά της, είναι γλυκιά. Όσο περισσότερο απολαμβάνεις τα της υπουργικής καρέκλας, τόσο συνηθίζεις. Η εξουσία, προκαλεί εξάρτηση. Όπως ο ναρκομανής θα κάνει τα πάντα για τη δόση, έτσι κι ο εξαρτημένος από την εξουσία θα κάνει τα πάντα για τη καρέκλα. Το ότι θα πει ψέματα, είναι το λιγότερο. Θα γίνει θεατρίνος, θα βάλλει τις φωνές, θα βάλλει τα κλάματα. Μέχρι που κάποια στιγμή θα του ξεφύγει, θα κάνει το λάθος και θα πει την αλήθεια. Όπως ο Πάνος: «Την κυβέρνηση θα τη ρίξουμε, όταν μας συμφέρει».

Στη μουσική επιλογή, Prague Cello Quartet- The Phantom of sthe Opera.

MUST READ

Το απίθανο σενάριο που αφήνει την Ελλάδα εκτός Pot 2 στην κλήρωση για τα προκριματικά του Μουντιάλ (pics)