Ομάδα με διοίκηση που παλινωδεί και αλλάζει συμμαχίες από αγωνιστική περίοδο σε αγωνιστική περίοδο στις οποίες μάλιστα προσέρχεται ως ακόλουθος, απογοητεύει τους οπαδούς και δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.
Στην πιο κρίσιμη στροφή των πλέι-οφ ο Παναθηναϊκό έμεινε από λάστιχο. Ισοπεδώθηκε από την ΑΕΚ χωρίς να προβάλλει ουσιαστική αντίσταση. Μέσα σε ένα βράδυ οι προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί από την παρουσία του Φατίχ Τερίμ στον πάγκο ακυρώθηκαν. Δεν είναι μόνο ότι η Ενωση έπαιξε περίπου όπως έπαιζε πέρσι τέτοιο καιρό. Είναι κυρίως ότι από την πλευρά των πράσινων δεν διαπιστώθηκε κανένα συγκεκριμένο σχέδιο για να πάρει το ματς. Ο Αλμέιδα μελέτησε τον αντίπαλο και άφησε ελάχιστα περιθώρια στον Ιωαννίδη και τον Μπακασέτα να πάρουν πρωτοβουλίες. Ο Γιόνσον με τον Σιμάνσκι έκλεισαν τον δρόμο του αρχηγού της Εθνική μη αφήνοντας τον να πάρει την μπάλα με μέτωπο προς τον Αθανασιάδη και να τροφοδοτήσει τον Ιωαννίδη ή να απειλήσει ο ίδιος με σουτ έξω από την περιοχή, Από την άλλη, ο Κάλενς κόλλησε πάνω στον σέντερ φορ του Παναθηναϊκού κρατώντας τον μακριά από την μεγάλη περιοχή.
Από την πλευρά του Τερίμ δεν διαπιστώσαμε τίποτα το συγκεκριμένο. Να δεχτούμε ότι ο Τούρκος προπονητής είναι ειδικός στο να τονώνει την ψυχολογία των παικτών του και να βελτιστοποιεί την απόδοσή τους. Χρειάζεται όμως, μελέτη του αντιπάλου και σχέδιο για να επιβληθείς στο ματς και να το πάρεις. Θα ήταν άδικο να μην επισημάνει κανείς την καθοριστική απουσία του Μπερνάρ που ψαλίδισε το επιθετικό ρεπερτόριο του Παναθηναϊκού αλλά και πάλι κάτι θα έπρεπε να δούμε πέρα από ένα άστοχο σουτ του Παλάσιος και μια στριφτή κεφαλιά του Ιωαννίδη. Ούτε συνιστά σοβαρό κοουτσάρισα να παίζεις στο πρώτο ημίχρονο με δυο κλασσικούς εξτρέμ και στο δεύτερο ημίχρονο με κανένα. Είναι εύκολο τώρα να πέσουν όλα τα βάρη της διαφαινόμενης αποτυχίας πάνω στις πλάτες του Τερίμ αλλά δεν είναι έτσι.
Τον έφεραν εσπευσμένα γιατί θεωρήσαν ότι είναι η μαγική λύση για να πάρουν το πρωτάθλημα. Εδιωξαν τον συντηρητικό και πραγματιστή Γιοβάνοβιτς γιατί θεώρησαν ότι έχει ταβάνι και δεν μπορεί να οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή. Αν με τον Τερίμ και τους παίκτες που έφερε έπαιζε ο Παναθηναϊκός καλύτερη μπάλα από εκείνη που έπαιζε με τον Σέρβο προκάτοχο του να το συζητούσαμε. Δεν έπαιξε όμως. Κι να είχε δίκιο ο Τερίμ που έβαλε τον Μπερνάρ να παίζει πιο μέσα αντί στη γραμμή, πόσο δίκιο έχει που καθιέρωσε τον Ακαϊντίν και εξαφάνισε τον αρχηγό Σένγκεφέλντ; Ο Παναθηναϊκός θέλει επανασχεδιασμό ώστε να επανέλθει στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Η ήττα από την ΑΕΚ είναι διδακτική.
Φάνηκε ότι υπάρχει δρόμος που χρειάζεται να διανυθεί για να φτάσει η ομάδα από τι επικοινωνιακές κορώνες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στις αγωνιστικές προϋποθέσεις για την κατάκτησή του. Ομάδα με διοίκηση που παλινωδεί και αλλάζει συμμαχίες από αγωνιστική περίοδο σε αγωνιστική περίοδο στις οποίες μάλιστα προσέρχεται ως ακόλουθος, απογοητεύει τους οπαδούς και δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Κι επειδή η απογοήτευση καραδοκεί σε τέτοιες περιπτώσεις αν δεν γίνει ανασύνταξη τότε ο Αρης (που τώρα συμμάχησε με τον ισχυρό) μπορεί να βρει την ευκαιρία και να πάρει το κύπελο. Κι ο Παναθηναϊκός όπως είναι τώρα μπορεί αντί για πρώτος να καταλήξει τέταρτος κι εκτός Ευρώπης…