Αυτός ο Ολυμπιακός που κατέκτησε το Youth League, δεν έτυχε να γράψει ιστορία. Όλα έγιναν με ποιότητα, ταλέντο, προσωπικότητα, ψυχή, προετοιμασία, πλάνο, δίψα, τρέλα, δουλειά, πίστη. Η ιστορία έγραψε, τα στοιχεία δεν αλλάζουν.
Ο Ολυμπιακός στην κορυφή της Ευρώπης. Η ομάδα-θαύμα του Θρύλου, κατατρόπωσε με 3-0 τη Μίλαν στον τελικό του Youth League και σκαρφάλωσε στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό Εβερεστ. Κατέκτησε το Champions League Νέων. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ελληνική ομάδα κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο. Μια επιτυχία πρωτοφανής στα χρονικά. Ένα συγκλονιστικό success story. Μια τεράστια δικαίωση για αυτά τα παιδιά, την ομάδα, τους προπονητές, αλλά κυρίως μια μεγάλη δικαίωση για τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Οι Ερυθρόλευκοι, μετά τη Λέτσε (πρωταθλήτρια Ιταλίας), την Καμπάλα (πρωταθλήτρια Αζερμπαϊτζάν), την Ιντερ (φετινή πρωτοπόρο στην Ιταλία), τη Λανς (πρωταθλήτρια Γαλλίας), την Μπάγερν Μονάχου και την Ναντ, έφτασαν στον τελικό και ισοπέδωσαν τη Μίλαν. Με 3-0. Σε ένα παιχνίδι εμφατικό και ενδεικτικό της ποιότητας, του ταλέντου, της προσωπικότητας, της ψυχής, της προετοιμασίας και του πλάνου του Ολυμπιακού. Μια απόδειξη πως η απόφαση που έχει ήδη παρθεί, για το μέλλον πολλών εξ αυτών των παιδιών, είναι η ενδεδειγμένη.
Ο Ολυμπιακός έβγαλε μια φουρνιά ποδοσφαιριστών που μπορεί πλέον με στοιχεία και χωρίς υπερβολή, να χαρακτηριστεί ως η πιο επιτυχημένη στην ιστορία των τμημάτων υποδομής της χώρας. Ποτέ άλλοτε, καμία ελληνική ομάδα δεν είχε φτάσει ούτε καν στους «8» μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης Νέων. Ο Ολυμπιακός, διέλυσε τις προσδοκίες. Εκανε αυτό που φαινόταν πως αξίζει. Κατέκτησε το UEFA Youth League. Με δίψα, τρέλα, δουλειά, πίστη και ταλέντο έφτασε ως το τέλος. Ως την κατάκτηση του τροπαίου.
Αυτή η απίθανη η ομάδα του Σωτήρη Συλαϊδόπουλου, είναι τόσο ταλαντούχα, τόσο στοχοπροσηλωμένη και τόσο…. αποφασισμένη να πετύχει, που κανείς και τίποτε δεν μπορούσε να τους αποπροσανατολίσει. Και αυτό είναι κάτι φάνηκε σε κάθε φάση, σε κάθε μονομαχία, σε κάθε στιγμή των αγώνων που έδωσαν οι Πειραιώτες σε αυτή την απίθανη, ιστορική πορεία τους έως το βράδυ της 22ας Απριλίου. Ποτέ δεν πανικοβλήθηκαν. Ποτέ δεν έχασαν το μυαλό τους. Ποτέ δεν παρέκκλιναν του πλάνου.
Βεβαίως, ποδόσφαιρο παίζουν οι ποδοσφαιριστές. Και όσο καλό κι αν είναι το πλάνο και η τακτική ενός προπονητή, εάν δεν υπάρχουν παίκτες ικανοί να το υλοποιήσουν, τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Εάν ο απίθανος Μπάμπης Κωστούλας δεν είχε 5 γκολ και 3 ασίστ στο Youth League, ο Ολυμπιακός δεν θα ήταν ο ίδιος. Εάν ο Παπακανέλλος δεν είχε περάσει τη μισή ομάδα της Μπάγερν Μονάχου και την άλλη μισή Μίλαν τη Δευτέρα, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Εάν ο Μουζακίτης δεν είχε τη διαύγεια και την ψυχραιμία να στείλει την μπάλα στα δίχτυα στο 1-0 και την ψυχραιμία να καθοδηγήσει μαεστρικά τη μεσαία γραμμή σε όλη τη διάρκεια του τελικού, εάν ο Κουτσίδης δεν ισοπέδωνε το μεγαλύτερο πρότζεκτ του ιταλικού ποδοσφαίρου Φραντσέσκο Καμάρντα ίσως η ιστορία να ήταν διαφορετική.
Και δεν είναι μόνο αυτοί. Ο συγκλονιστικός Αγγελος Σίνα, έδειξε ότι ο Τζολάκης ενέπνευσε κι άλλα παιδιά να ακολουθήσουν τον δρόμο του. Οι Κώστας Κωστούλας, Πρεκατές, Αλαφάκης, εκπληκτικοί. Ο Μπακούλας, συγκλονιστικός και με το γκολ της χρονιάς. Ο Πνευμονίδης, ασταμάτητος. Ο αρχηγός, Θανάσης Κουτσογούλας, έτοιμος να παίξει επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ολοι σημεία αναφοράς. Ολοι εξαιρετικοί.
Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι από τους προαναφερθέντες, θα είναι οι παίκτες που θα στελεχώσουν τη Β ομάδα τη νέα χρονιά ή θα αξιοποιηθούν με κάθε τρόπο. Αλλά υπάρχουν και εκείνοι που έχει ήδη αποφασιστεί να πάνε πιο ψηλά. Όχι άδικα, αλλά με βάση όσα απίθανα κάνουν μέχρι στιγμής. Δεν σημαίνει ότι όλοι θα παίξουν άμεσα. Αλλά σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός θα αξιοποιήσει το χρυσάφι που ο ίδιος «παρήγαγε». Θα αξιοποιήσει το αποτέλεσμα μιας τεράστιας επένδυσης που έχει κάνει ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Και θα δώσει χώρο και χρόνο να εξελιχθούν σε μια γενιά παικτών, από εκείνες που δεν συναντά κάθε μέρα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οχι μόνο από άποψη ταλέντου. Αλλά και προσωπικότητας, χαρακτήρα, μενταλιτέ, πάθους, αποφασιστικότητας και πίστης.