Και γ@μώ τις Μακεδονίες

ΒΑΛΤΕ τώρα που γυρίζει. Πολλά βάζετε, πολλά παίρνετε. Βάλτε να πάνε, πήγανε. Το πολιτικό μπαρμπούτι, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Οι παπατζήδες της οδού Αθηνάς, τρώνε τη σκόνη του Κοτζιά και του Σαμαρά. Η μάχη, είναι μέχρις εσχάτων. Αλέξης εναντίον Κριστιάν Ρονάλντο. Κυριάκος εναντίον Λιονέλ Μέσι. Φώφη εναντίον Ντιέγκο Κόστα. Ευάγγελος Βενιζέλος, απέναντι στον Λούκα Μόντριτς. Σταύρος Θεοδωράκης κόντρα στον Νειμάρ. Το πολιτικό προσωπικό, εναντίον των αστέρων της μπάλας. Ποιοι είναι, όλοι αυτοί που θα φάνε το ψωμί των Ελλήνων πολιτικών; Που θα παρασύρουν, τον κοσμάκη, να ασχολείται με το ποδόσφαιρο, όταν στη Βουλή διεξάγονται μονομαχίες γιγάντων. Ούτε, ο Σουγκλάκος με τον Τρομάρα κυρίες και κύριοι, δεν έχουν παλέψει τόσο σκληρά. Όσο ο Τσίπρας με τον Μητσοτάκη, για τη Μακεδονία. Τι να μας πούνε ο Κουτίνιο και ο Φιρμίνιο όταν εμείς έχουμε Νίκο Φίλη και Άδωνι Γεωργιαδη;

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ομολογήσουμε, ότι οι πατέρες του έθνους υπερέβαλλαν εαυτούς. Έδωσαν τα ρέστα τους. Βγαίνει ένας Κασαπίδης, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και ανεβάζει τον πήχη του πατριωτισμού στα Ιμαλάια: «Οι βουλευτές του Σύριζα, είναι προδότες, είναι μειοδότες και διαπράττουν το αδίκημα της έσχατης προδοσίας». Για να του τη βγει δήθεν από αριστερά μία Αναστασία Γκαρά, του Σύριζα: «Η ιστορία σας συνοδεύεται από πατριδοκάπηλους, συνεργάτες, της χούντας, των ναζί και προδότες». Κι αφού, η Νέα Δημοκρατία, μίλησε για εσχάτη προδοσία, ήταν λογικό και αναμενόμενο, οι μαχαιροβγάλτες, Χρυσής Αυγής, να το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Με τον Μπαρμπαρούση να πηγαίνει από τη θεωρία στη πράξη. Να ζητάει την επέμβαση του στρατού, προκειμένου να συλληφθούν Παυλόπουλος, Τσίπρας Κοτζιάς για το αδίκημα της έσχατης προδοσίας. Να φωνάζει, «τα κεφάλια σας στις Πρέσπες» και να λέει του Καμμένου, που απειλούσε ότι θα ρίξει τη κυβέρνηση για τη Μακεδονία, ότι, φοράει φούστα κλαρωτή.

ΤΟ αδίκημα της εσχάτης προδοσίας για Τσίπρα και σία είναι δεδομένο. Όχι όμως για τη Μακεδονία. Καμιά Μακεδονία, δεν κάθεται στη ουρά στο ταμείο ανεργίας. Καμιά Μακεδονία, δεν ψάχνει τα φραγκοδίφραγκα στο πορτοφόλι για να πάρει γάλα στα παιδιά της. Η εσχάτη προδοσία, του Αλέξη, είναι απέναντι σε δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Στους συνταξιούχους. Στους ανέργους. Στη νεολαία που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Σ αυτούς που δουλεύουνε για τρεις κι εξήντα. Στα κορόιδα που φάγανε το σότο του δημοψηφίσματος, ψηφίσανε «όχι» κι ο πάντα χαρούμενος και γελαστός Αλέξης το έκανε «ναι». Το αδίκημα της έσχατης προδοσίας τους αφορά όλους. Βγήκε και μίλησε ο Σαμαράς για «ταπεινωτικό συμβιβασμό». Επειδή, «έδωσαν τη ταυτότητα και τη γλώσσα της Μακεδονίας στα Σκόπια». Τα μνημόνια που υπέγραφε ο ίδιος ήταν υπερήφανος συμβιβασμός; Όταν, άλλα λες στα Ζάππεια κι άλλα κάνεις σαν πρωθυπουργός, τι είναι; Δεν είναι εσχάτη προδοσία; Πόσες φορές πρέπει να δικαστεί για εσχάτη προδοσία ο Βενιζέλος; Τον είδε η φαυλότητα, τρόμαξε, το έβαλε στα πόδια κι ακόμα τρέχει. Να βλέπεις το Βενιζέλο να κουνάει το δάχτυλο και να σου ‘ρχεται εμετός.

ΕΙΠΑ εμετός και θυμήθηκα τον αξιότιμο κύριο καθηγητή. Αν η σαχλαμάρα, είχε ονοματεπώνυμο θα την έλεγαν Κώστας Ζουράρις. Ο εν λόγω Ζουράρις, άφησε στην άκρη το ποδόσφαιρο, κι αποφάσισε ν ασχοληθεί με τα σπουδαία και τα σοβαρά. Τοποθετήθηκε λοιπόν, με τη βαρύτητα που τον διακρίνει επί του μείζονος εθνικού θέματος: «Όταν ο Τσίπρας είπε «Βόρεια Μακεδονία», ένιωσα τάση προς εμετό. Άρχισα να έχω σπασμούς και ρίγος, όπως όταν μου είπαν τ αδέρφια μου ότι πέθανε η μητέρα μου». Για να καταλήξει: «Προέρχομαι από ένα επικό μείγμα: Κωνσταντινουπολίτης και Κρητικομακεδών». Ούτε, όταν ακύρωσε ο Κομίνης το γκολ του Βαρέλα κύριες και κύριοι, δεν είχε τάση για εμετό ο Ζουράρις. Ούτε όταν μπουκάρισε ο Ιβάν με το όπλο του ήρθε να ξεράσει. Ούτε, όταν ψήφιζε τα μνημόνια τον έπιασαν σπασμοί και ρίγος. Μόνο η Μακεδονία, κύριες και κύριοι, χάλασε το στομάχι του υπερήφανου Κρητικομακεδόνα Κωνσταντινουπολίτη. Να το ξαναπούμε λοιπόν για μία ακόμη φορά: Ξύλο με φύλλο μπακαλιάρο.

ΕΧΕΙ παραδοθεί, έχει χαθεί, ολόκληρη η Ελλάδα. Έχουν ξεπουληθεί οι επόμενες γενιές. Κι αυτοί βγάζουνε δήθεν τα μάτια τους για τη Μακεδονία. Έχουνε όμως κι αυτοί, τα δίκια τους. Όταν σε όλα συμφωνούν. Όταν εφαρμόζουν, την ίδια ακριβώς πολιτική. Όταν ψηφίζουν και εφαρμόζουν τα ίδια μνημόνια, κάπου πρέπει να δείξουν ότι διαφέρουν. Ότι οι μεν, είναι δήθεν αριστεροί κι οι δε δήθεν δεξιοί. Ενώ το μόνο που έχουν να μοιράσουν, είναι η εξουσία, εφευρίσκουν δήθεν ιδεολογικές διαφορές. Σε τι διαφέρουν δηλαδή, Λοβέρδος, Βρούτσης και Κατρούγκαλος; Με τα χαράς και με το χαμόγελο στα χείλη, τις έκοβαν τις συντάξεις. Κανένα πρόβλημα δεν είχαν να βουτήξουν τα χέρια τους στο αίμα. Ξέρεις τι είναι να είσαι Υπουργός; Να πηγαίνει η ώρα τρεις να κλειδώνεις τη πόρτα του γραφείου και να ανταλλάσσεις απόψεις με τη γραμματέα σου; Και γαμώ τις Μακεδονίες.

Στη μουσική επιλογή, Joe Cocker- N’oubliez jamais.

https://www.youtube.com/watch?v=L4CNm7-6Dqc&app=desktop