Μια κυρία στο πέταλο…

(Κάτσε, ρε κοπελιά; Ξέρεις τι είναι οφσάιντ;)

«Έλα, έλα πού’ σαι; Ανέβα βρες μας, πίνουμε σφηνάκια και μπύρες και πάμε μετά γήπεδο. Πέταλο, μαλάκα».

(Με παχύ λάμδα)

Και πάω η ταλαίπωρη γήπεδο. Με σταματά η πολιτσία για σωματικό, ποιο σωματικό, χρυσή μου, που μου έχουν δώσει οι ούνοι να κρύψω στην τσάντα κάτι ρακές γιατί «έτσι που είσαι ντυμένη, ρε μαλάκα, δε θα σε ψάξουν εσένα»; Αλλά δεν φοβάμαι, σκύβω και λέω στο όργανο της τάξης: «Ξέρετε, με διακριτικότητα την τσάντα, παρακαλώ. Είμαι αδιάθετη και δεν θα ήθελα να μου βγάλετε φόρα-παρτίδα τις σερβιέτες».

«Αχ, αλήθεια λέτε;». (Είδες για να ντύνεσαι κυρία; Να’τος κι ο πληθυντικός). «Περάστε, περάστε»

Πού πας, βρε καημένη, με τα τακούνια τούκου-τούκου; Ε, πας όμως. Χωρίς έλεγχο, χωρίς παντελόνι, χωρίς φούτερ. Μια παραφωνία. Δε μασάς, εσύ, έχεις οργώσει τα γήπεδα εσύ.

Τώρα να τα λέμε κι όλα, από το πέταλο ματς δεν χάρηκε κανείς. Κι αρχίζει το ματς, υποθέτεις ανάμεσα στα καπνογόνα -αλλά τι ωραία ατμόσφαιρα, ε; Τι θαλπωρή!- πως κάτι κινείται, κάτι τσουλάει.

ΦΑΟΥΛ! Τι λες, μωρή παράγκα, ούτε κάρτα, ρε; Τα ξέρει αυτά η μανούλα σου, ρε; Πουλημένεεεεε!

Ώπα, κόρνερ είναι αυτό, κόρνερ. Πάει για ΓΚοοοοοχι, δεν πειράζει, πρώτο ημίχρονο είναι, έμειναν άλλα 5 λεπτά;

Αναπτήρα; Ναι, έχω αναπτήρα.

«Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;»

«Ε, πώς να τα βλέπω; Πήγαμε πολύ αργά στο πρώτο ημίχρονο, πρέπει να δώσουμε βάση στο κέντρο γιατί με το παλτό που παίζει βασικός κέντρο δεν έχουμε και χρειάζεται πιο επιθετική τακτ…»

«Άσε, ρε κοπελιά! Ξέρεις κι από μπάλα;»

(Αχ, πέσαμε σε μαλάκα)

«Γκόμενος σε έφερε;»

(Μη με σκας, χρυσέ μου, μη με σκάς)

«Σε λίγο θα μας πει η γκόμενα ότι ξέρει και τι είναι οφσάιντ!»

(Είναι αυτό που βρίσκεσαι στο ταμείο στο Zara)

Δεύτερο ημίχρονο. Καλέ, καλέ! Πού σουτάρεις, βρε κατσαπλιά. Άιντα-άιντα, 40 μέτρα ψηλοκρεμαστό, εξαιρετική η ιδέα σου. (Τι να κάνει ο Καρνέζης τέτοιες ώρες;)

Μπράβο, μπράβΤΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΡΕ; Πού κλωτσάτε, ρε; Ρε, αυτοί ρίχνουν στο καλάμι! Ε, ρε, είδατε τι έκανε ο επιθετικός τους; Ρε, έριξε κλωτσιά στο καλάμι!

Κόκκινο, δε σε χάλασε.

Μπράβο, μπράβο, έλα να αλλάζουμε ημισφαίριο, μπράβο, ώπα, ώπα! Πάσες, κάντε πάσες! Μικρή περιοχή, τι έγινε, ρε; Έπεσε; Τον έριξαν;

«Αυτό είναι πέναλτι!»

«Άραξε, ρε κοπελιά, που είναι και πέναλτι!»

Ο διαιτητής σφυρίζει πέναλτι – δε σε χάλασε, φιλαράκι.

Εκτέλεση και ΓΚΟΟΟΟΛ ΓΚΟΟΟΟΛ ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!

10 λεπτά πριν το τέλος, καπνογόνα, συνθήματα, με χτυπάει το τακούνι, με σπρώχνει και ο από πίσω, θα τσακιστώ βρε άνθρωπέ μου, με βλέπεις να έχω ισορροπία; Έλα εσύ άμα μπορείς με το 10ποντο, έλα να σε δω.

Είναι κι ένας πιτσιρικάς 18 χρονών που με ρωτάει με ύφος αν ξέρω ποιος σκόραρε. Άσε μας, πουλάκι μου κι εσύ, μη δείτε γυναίκα στην κερκίδα, αμέσως να σας απαντήσει ότι δεν είναι κι ελέφαντας!

Άντε, σφύρα το τώρα, σφύρα το.

Νικήσαμε, ρε; Νικήσαμε!

1-0.