Τι είναι αυτό το πράγμα μπαμπά;

Ημέρα του πατέρα σήμερα και συνδυάζοντας το με το Μουντιάλ που είναι σε εξέλιξη, αλλά και το θόρυβο που έγινε με την αποτυχία του Μέσι και της παρέας του, μου ήρθε στο μυαλό μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Μια από τις στιγμές που με έκαναν να λατρέψω, μικρό παιδί ακόμα, αυτό το μαγικό άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο.

Βλέποντας τον Ντιέγκο Μαραντόνα στις εξέδρες του γηπέδου, με τα μάγουλα φουσκωμένα, με τα χρόνια να έχουν περάσει, με το πούρο στο στόμα. Συγνώμη, αλλά καμία εικόνα, δεν είναι δυνατή να χαλάσει αυτή που έφτιαξε ο συγκεκριμένος άνθρωπος στα παιδικά μου μάτια. Τώρα λέω, βέβαια, ότι είναι άνθρωπος, γιατί τότε φάνταζε ως κάτι το υπερφυσικό.

Παρακολουθώντας το παιχνίδι με την Αγγλία, το 1986, σε ένα πάρκο που είχαμε πάει με τους δικούς μου. Για μένα, ήταν ευκαιρία για παιχνίδι. Ανοικτός χώρος, φαγητό και τον πατέρα μου να μου λέει, αυτόν με τον 10 να τον προσέχεις. Πρέπει να ψέλλισα ένα ναι στα πεταχτά, έτσι απλά για να το πω. Λίγο μετά, κατάλαβα το γιατί.

Ο Μαραντόνα πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και πέτυχε το ωραιότερο, ίσως, γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης. Ένα ολόκληρο πάρκο τινάχτηκε στον αέρα, από άτομα που αγκαλιάζονταν και πανηγύριζαν. Και εγώ να ρωτάω τον συγχωρεμένο τον Αχιλλέα. «Τι είναι αυτό το πράγμα, μπαμπά;»

Υ.Γ Για μας που μεγαλώσαμε τραγουδώντας το «Μακεδονία ξακουστή», θα υπάρχει μόνο μια Μακεδονία. Και θα είναι ελληνική. Όλα τα άλλα είναι Σκόπια.

Υ.Γ 1 Αν οι πληροφορίες σε ότι αφορά το μεταγραφικό παζλ του Άρη, επιβεβαιωθούν και με πράξεις, τότε θα είναι μια πολύ όμορφη εβδομάδα αυτή που διανύουμε.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Υ.Γ 2 Κάθε μέρα που περνάει και ο Νίκο Μαρτίνεζ φαίνεται ότι πλησιάζει όλο και περισσότερο στο Κλεάνθης Βικελίδης.