Χάνοντας πάντα στα παιχνίδια του μυαλού

Και κάπου εδώ αρχίζουν να σουλατσάρουν τα φαντάσματα. Οι «δαίμονες» στο μυαλό. Η γκέλα στην πρεμιέρα, το χαμένο πέναλτι, το χατ τρικ του Κριστιάνο Ρονάλντο, εκείνος ο κόμπος στο στομάχι και η αίσθηση πως δυστυχώς τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ήρθαν και οι πρώτες δηλώσεις του Ντιέγκο Μαραντόνα που θέλησε κατά κάποιο τρόπο να ανεβάσει το ηθικό, αλλά… τζίφος. Στην πραγματικότητα όσο τα χρόνια περνούν τόσο και οι περισσότεροι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτός είναι ο μεγαλύτερος «αντίπαλος». Η δικιά του βαριά σκιά, η δική του επιτυχία, το δικό του σολάρισμα στην αιωνιότητα… Η κόλαση του Λίο Μέσι όταν φορά το «10» των Γκαούτσος. Η αναπόφευκτη σύγκριση!

Αν ο σούπερ σταρ του Μουντιάλ ένιωθε ως εδώ μια φορά πιεσμένος, πλέον είναι εκατό, έπειτα από το μόλις πρώτο ματς αυτού του παγκοσμίου κυπέλλου! Και όπως έχει αποδειχθεί κατ επανάληψη όλα αυτά τα χρόνια, στα παιχνίδια του μυαλού με το εθνόσημο ο Λίο Μέσι είναι μονίμως χαμένος! Δεν βρίσκει τρόπο «απόδρασης».

Όσο χαλαρός είναι πάντα με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, τόσο «σφιγμένος» γίνεται όταν προκύπτουν οι εθνικές του υποχρεώσεις. Δεν χαμογελά, δεν το ευχαριστιέται. Δεν τον αφήνει εκείνο το «πρέπει» που έχει φορτωθεί στη πλάτη του. Λες και δεν είναι ο πραγματικός του εαυτός. Κάθε καλοκαίρι, κάθε προσπάθεια, καταλήγει με την ίδια διαπίστωση. Και αυτό αν μη τι άλλο αδικεί τον καλύτερο ποδοσφαιριστή των καιρών μας. «Εγώ φταίω» είπε μετά το 1-1 με την Ισλανδία, για το χαμένο πέναλτι. Λες και ήρθε το τέλος του κόσμου, από μια ισοπαλία.

Φυσικά έχει πολύ δρόμο μπροστά. Και το ΄90 η Αργεντινή στη πρεμιέρα «γκέλαρε» χάνοντας μάλιστα από το Καμερούν στο Μιλάνο. Υπέφερε να προκριθεί στα νοκ άουτ (νίκη επί της Σοβιετικής Ένωσης, ισοπαλία με την Ρουμανία). Μετά όμως… ξύπνησε ο μύθος του Ντιέγκο Μαραντόνα και την οδήγησε ως τον τελικό. Ο μύθος του ηγέτη Μαραντόνα, όχι του ποδοσφαιριστή. Κανείς δεν θυμάται ότι ο Ντιεγκίτο σε εκείνο το παγκόσμιο κύπελλο δεν σκόραρε (πέρα από τη διαδικασία των πέναλτι με την Ιταλία).

Κανείς δεν θυμάται ότι η Αργεντινή για να φτάσει ως τον τελικό και να χάσει άδικα από τους Γερμανούς με κάλπικο πέναλτι, δεν κατάφερε στα νοκ άουτ να επικρατήσει ούτε σε ένα ενενηντάλεπτο. Ότι πήγε ως το τέλος του δρόμου με ήρωα τον πορτιέρο Γκοϊγκοτσέα και όχι τον καλύτερο παίκτη εκείνων των καιρών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Μαραντόνα όμως είχε το ΄86. Και αυτό όπως αποδείχθηκε έφτασε για πάντα! Το… δικό του ΄86 ο Μέσι το αναζητά εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια. Δεν του προκύπτει όμως. Ο χαμένος τελικός της Βραζιλίας, οι χαμένοι τελικοί από την Χιλή στο Κόπα Αμέρικα. Δεν έχει ανοίξει ο… λογαριασμός και αυτό τον κάνει να «υποφέρει».

Έτσι και τώρα. Όλοι πήγαν στη Ρωσία με πιθανότητες, ο Μέσι με την υποχρέωση να κατακτήσει το τρόπαιο. Σε μια συγκυρία μάλιστα όπου η Αργεντινή δεν είναι τόσο καλή ομάδα όσο πιστεύομε οι παραδοσιακοί οπαδοί της. Πέρασε με το ζόρι στη τελική φάση, εμφάνισε ξεκάθαρα μια σειρά από αδυναμίες και στη σημερινή της πρεμιέρα απέναντι στους «ψαράδες» της Ισλανδίας.

Η ομάδα του Σαμπάολι έδειξε να μην διαθέτει τις απαντήσεις, στο (δύσκολο να το «σπάσεις» αλλά και τόσο) αναμενόμενο στιλ του αντιπάλου της σε αυτή την πρεμιέρα. Δεν υπήρξε ένας συγκεκριμένος προσανατολισμός σε μια αναμέτρηση που εξελίχθηκε για πάνω από μια ώρα έξω από την αντίπαλη περιοχή. Πολλές μικρές πάσες, ένα μόνιμο ανακάτεμα στον άξονα, αλλά στην ουσία του πράγματος το ταμείο… μείον. Δίχως μεγάλες ευκαιρίες, δίχως να εκμεταλλευτεί έστω την… κερκόπορτα που άνοιξε το πέναλτι (σηκώνει μπόλικη συζήτηση το κατά πόσο ήταν) και να αρπάξει το τρίποντο.

Ήρθε σαν δώρο το 1-0 πολύ νωρίς από το προσωπικό γκολ του Κουν για να κάνει τα πάντα πιο εύκολα και να ανοίξει τους χώρους στο γήπεδο, και η soft άμυνα δεν άντεξε… ούτε πεντάλεπτο.

Χειρότερη πρεμιέρα δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς για τους φιναλίστ του 2014. Κακοί ήταν και οι Γάλλοι με τους Αυστραλούς. Δεν βλέπονταν και η Ουρουγουάη με την Αίγυπτο. Τη μπανανόφλουδα όμως τη πάτησε μόνο ο Λίο Μέσι. Ο όμιλος που έμοιαζε εύκολος από τη βραδιά της κλήρωσης πλέον παίρνει άλλα χαρακτηριστικά. Και την Πέμπτη περιμένει πλέον ο Μόντριτς και η Κροατία, σε μια αναμέτρηση που θεωρητικά την περιμέναμε ως το ξεκαθάρισμα για τη πρώτη θέση.