Στένεψαν πλέον τα περιθώρια..

Εδώ που φτάσαμε πλέον δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ο Παναθηναϊκός κάνοντας απλά τα βασικά, έφερε τη σειρά στο 2-1 και ο Ολυμπιακός είναι με την πλάτη στον τοίχο. Η εικόνα των «ερυθρόλευκων» δεν σε γεμίζει αισιοδοξία, τα δύο σερί παιχνίδια σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ έδειξαν παθογένειες που αυτήν την περίοδο έπρεπε να είχαν εξαφανιστεί.

Ο Ολυμπιακός είναι αναγκασμένος να ανασκουμπωθεί και να καταλάβει ως οργανισμός ότι η Πέμπτη είναι ημέρα κρίσεως. Για τα πάντα. Ισως αυτό μπορεί να έδειξε και η παρουσία των προέδρων της ομάδας, δύο μέρες πριν από το παιχνίδι, στην προπόνηση της ομάδας του. Δεν το συνηθίζουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι να είναι νωρίτερα στο ΣΕΦ. Πάντα και εφόσον το κρίνουν σωστό, είναι  δίπλα στην ομάδα τους μία μέρα νωρίτερα από την αναμέτρηση που έχει να δώσει.

Πλέον ο Ολυμπιακός καλείται να ξεχάσει τα πάντα. Να αφήσει στην άκρη ότι έχει συμβεί στις προηγούμενες δύο αναμετρήσεις, να γυρίσει τον διακόπτη. Πόσες φορές το έχουμε πει αυτό έτσι; Το θέμα είναι να το κάνει. Αλλιώς δεν έχει γυρισμό. Θα κλείσει μία άκρως αποτυχημένη σεζόν και θα μπει με την χειρότερη των διαθέσεων στην «καυτή» περίοδο, από κάθε άποψη, του καλοκαιριού…

Θα είμαι ειλικρινής. Εξ αρχής έχω γράψει ότι δεν δίνω ελπίδες στον Ολυμπιακό στη σειρά. Από την άλλη, αντικρύζοντας την κατάσταση των «πρασίνων» σε αυτά τα τρια παιχνίδια, δεν θεωρώ αδύνατο από την μεριά των παικτών του Σφαιρόπουλου να αντιστρέψουν την κατάσταση. Μένει απλά και οι ίδιοι να το αποδείξουν με πράξεις. Υπάρχει κόσμος που – ας το πούμε όσο πιο λαϊκά γίνεται – έχει ξενερώσει από την εικόνα της ομάδας. Υπάρχουν όμως και αυτοί, που ακόμα και τώρα τους πιστεύουν…

ΥΓ1 Ζούμε την εποχή που οι Σπανούλης, Παπαπέτρου, Παπανικολάου, μένουν χωρίς συμβόλαιο. Ζούμε στην εποχή που υπάρχει η πιθανότητα ο πρώτος, να παίζει και το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Και δεν έχουν φύγει τα εισιτήρια. Ως οπαδός θα πήγαινα μόνο για να τον χειροκροτήσω και να του πω ευχαριστώ για όλα. Προσοχή. Δεν λέω ότι είναι το τελευταίο του ματς. Αλλά υπάρχει πάντα και αυτό το ενδεχόμενο…

ΥΓ2 Δεν είναι ημέρα για μπάσκετ. Είναι ημέρα πένθους. Κρίμα που για άλλη μία φορά χρειαζόμασταν έναν θάνατο για να ενωθούμε ως λαός. Ελαφρύ το χώμα που σκέπασε τον κύριο Παύλο Γιαννακόπουλο. Δεν μπόρεσα να συναναστραφώ μαζί του. Εχω διαβάσει το μεγαλύτερο ποσοστό των κειμένων για χάρη του. Σε κάποια συγκινήθηκα με την ανθρωπιά του και τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισής του. Χάθηκε ένας άνθρωπος που έδωσε πολλά στον αθλητισμό και όχι μόνο.. Δύναμη στους οικείους του..

ΥΓ3 Δύναμη και στον κύριο Θανάση που ήταν τραγική φιγούρα σήμερα. Το γεγονός ότι έχασε σε τόσο κοντινό χρονικό διάστημα τα δύο αδέρφια του είναι που σε κάνει να θλίβεσαι ακόμα περισσότερο. Είχα ζήσει την ίδια κατάσταση με τον πατέρα μου όταν έχασε τα δύο του αδέρφια. Ο κύριος Θανάσης είναι από τους ανθρώπους που με έκανε να χαμογελάσω ευχάριστα με την αγκαλιά του στον Σπανούλη στο ΟΑΚΑ και για άλλες στιγμές. Κύριε Θανάση, κρατήστε γερά..

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ4 Και ένα τελευταίο. Να έχετε κοντά τα αγαπημένα σας πρόσωπα και να ευλογείτε όποιον θεό πιστεύετε, που είναι αυτοί δίπλα σας. Αγκαλιάστε τα, φιλήστε τα στοργικά, να τους εκφράζετε όποτε μπορείτε την αγάπη σας. Κλέψτε στιγμές, να είστε δίπλα τους όσο μεγαλώνετε και προσπαθήστε να μην τους παραμελείτε. Μόνο αυτοί μπορούν να νιώσουν όσα περνάτε και να είναι  πραγματικό στήριγμά σας. Δεν είναι τα πάντα ποδόσφαιρο, μπάσκετ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ… Αυτά είναι δεύτερα…