«Ο Παύλος θα περνούσε ανενόχλητος ανάμεσα σε Ολυμπιακούς»

Λόγια γεμάτα μέλι ακούς όταν φεύγει κάποιος από τη ζωή. Σπάνια θα προσάψεις κάτι σε έναν άνθρωπο που δεν βρίσκεται ανάμεσά μας. Σε σημείο που ν’ αναρωτιέσαι «όλοι άγιοι είναι;»

Έφυγε από τη ζωή ο Παύλος. Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό, μία βόλτα στα social media σε έπειθε για τη στενοχώρια και του πιο απλού οπαδού. Πρώτη φορά, όμως, ένιωθες κάθε λέξη να βγαίνει από την καρδιά, από την ψυχή του κάθε ανθρώπου. Όχι να γράψει ο καθένας κάτι έτσι για να πάρει μέρος στα συλλυπητήρια. Κάποιοι με λιτά σχόλια έδειχναν τη λατρεία τους, την αγάπη τους, τον θαυμασμό τους για τον Παύλο. Άλλοι είχαν να πουν μία ιστορία από μία σύντομη συνάντηση μαζί του. Όλοι μαζί κατέληγαν στο Παύλος. Δεν ανέφεραν το επίθετο. Σαν να μην μιλούν για δικό τους άνθρωπο κι όχι έναν ξένο. Τον πατέρα τους, τον παππού τους, τον θείο τους, τον μεγάλο τους αδελφό.

Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Η καλύτερη αποσκευή που θα πάρει μαζί του στον παράδεισο ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Ένας παράγοντας, ο τελευταίος ίσως που συνδύασε την οικονομική του δύναμη με τόσο αγνή αγάπη για τον Παναθηναϊκό. Διάβασα μία ιστορία για ένα κοριτσάκι. Τον είδε σε μία παραλία και αφού του είπε ευχαριστώ για όσα κάνει στον Παναθηναϊκό, τις είπε να πάει στο ξενοδοχείο του και να πάρει από τη ρεσεψιόν μία μπάλα μπάσκετ. Το παιδάκι είπε ευχαριστώ, αλλά τόνισε ότι θα πάει αργότερα γιατί είναι μακριά το ξενοδοχείο. Η περιγραφή συνέχιζε ως εξής. Ο ίδιος σηκώθηκε από την παραλία και πήγε μόνος του να πάρει τη μπάλα και να τη δώσει στο κοριτσάκι. Η ιστορία κατέληγε με την ατάκα του Παύλου: «Στην έφερα εγώ για να μην κουραστείς».

Τόσο απλός ήταν ο Παύλος. Το ίδιο και τα αδέρφια του Κώστας και Θανάσης. Στη ζωή πλέον βρίσκεται μόνο ο τελευταίος. Ο Παύλος δεν κυκλοφορούσε με μπράβους. Ήταν προσιτός και γι’ αυτό ξεπηδούν στα social media τόσες ιστορίες. Στις όποιες Παναθηναϊκές εκδηλώσεις τον συνάντησα διαπίστωσα ότι εκτός από άνεση κι απλότητα, διέθετε και χιούμορ. Άνθρωπος που γελάει συχνά δεν έχεις λόγο να τον φοβάσαι. Ούτε σε τρομάζει.

Η αγάπη του για τον Παναθηναϊκό τεράστια. «Άλλοι έχουν τον τζόγο. Άλλοι τα μπουζούκια. Εμενα το χούι μου είναι ο Παναθηναϊκός», έλεγε. Χιλιάδες οπαδοί όταν τους δινόταν η ευκαιρία, του ζητούσαν να πάρει την ΠΑΕ. Δεν υπάρχει οπαδός του Παναθηναϊκού που να μην υποκλίνεται στον Παύλο Γιαννακόπουλο. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ν’ ακούς καλά λόγια από τους… εχθρούς.

Τον Δημήτρη πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού τον βρίζουν. Για τον Παύλο, ωστόσο, δεν άκουγες κουβέντα. Τον σέβονταν και έτρεφαν απεριόριστη εκτίμηση στο πρόσωπό του. Ίσως γιατί αναγνώριζαν την αγάπη του για τη δική του ομάδα. Οι πραγματικοί οπαδοί έχουν ντομπροσύνη. Όταν κοντράρεται η αγάπη για τις ομάδες, τότε ο σεβασμός κερδίζει. Γι’ αυτό μάλλον διέκρινα από αρκετούς φίλους του Ολυμπιακού τη φράση «ο Παύλος είναι ίσως ο μόνος Παναθηναϊκός που θα μπορούσε να περπατήσει ανάμεσά μας και να μην τον ενοχλήσει κανείς». Αυτό λέει πολλά. Όταν φεύγεις από τη ζωή κι ακόμα κι ο μεγαλύτερός σου αντίπαλος μιλάει σαν να έφυγε ένα δικό του κομμάτι, τότε κάτι καλό έχεις κάνει.