Στα μισά του δρόμου ο Ολυμπιακός έχει την υποχρέωση να βγει από το τούνελ που μπήκε στις 22 του Οκτώβρη. Και να καλύψει ανάγκες...
Τρίτο ματς σε μια εβδομάδα είναι μπελάς και πόδια βαριά, ειδικότερα όσο η δοκιμασία πλησιάζει προς το τέλος της. Πολλώ δε μάλλον με το rotation ασφυκτικά «κλειστό» από τραυματισμούς (Ελ Αραμπί), απρόοπτα (Καμαρά, Μπιέλ), τιμωρίες (Φορτούνης) και εκείνους που με έναν τρόπο πρόλαβαν ήδη να μοιάζουν με μακρινή ανάμνηση (Σκάρπα, Σολμπάκεν, Φρείρε, Πορόζο κλπ).
Άνοιξε τον κύκλο σε έναν ο Κάρλος Καρβαλιάλ –Ιβάν Μπρνιτς- και ως ότου φτάσει η ανάπαυλα το είχε μετανιώσει μιας και ο Κροάτης δίχως αγωνιστικό ρυθμό απλά… δεν. Τον έκλεισε γρήγορα με μόλις μια αλλαγή (Γιόβετιτς 46΄) από τις πέντε που του προσφέρει το παιχνίδι και πίστεψε ότι ο Ολυμπιακός θα βρει έτσι τον τρόπο για να φύγει από το Περιστέρι για «καλά Χριστούγεννα».
Γελάστηκε γιατί η μπάλα δεν μπήκε στα δίχτυα στις τρεις-τέσσερις καλές στιγμές που προέκυψαν μπροστά από την εστία του Τσιντώτα, στο δεύτερο μισό μιας αναμέτρησης που εξελίχθηκε σε μονότερμα. Και κατ επέκταση γιατί καλό είναι να συνηθίσει σύντομα και εκείνος στην ιδέα της ιδιαίτερης… περιποίησης που φροντίζουν οι έλληνες διαιτητές να «απολαμβάνει» η ομάδα του –«νιώθω ότι παίζουμε με διαφορετικούς κανόνες» έλεγε στο φινάλε ο Ρέτσος-. Άραγε να την άκουσε την «πρόταση» του Σταύρου Μάνταλου για έλληνες διαιτητές στα ντέρμπι;
Κάπως έτσι οι Ερυθρόλευκοι άφησαν δύο βαθμούς, όπως στον Βόλο και είδαν την διαφορά τους από την κορυφή της Super League να ανοίγει ξανά στο μείον τρία: Απόσταση σίγουρα όχι απογοητευτική, αλλά ενδεικτική μιας περιπέτειας που έχει μπροστά της άλλο τόσο και… βάλε! Έμεινε πίσω η 15η στροφή, ακολουθούν άλλες 21 με τα playoffs. Το πρωτάθλημα ως τώρα χωρίζεται στα δύο για τον Ολυμπιακό. Ότι έγινε ως το βράδυ της 22ης του Οκτώβρη πριν από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ότι ακολούθησε εκείνη την ημιτελή παρτίδα που η χάρη της ήδη έχει φτάσει ως την πόρτα του CAS.
Μέχρι εκεί έξι νίκες και μια ισοπαλία –στη Νέα Φιλαδέλφεια με την ΑΕΚ- με 22-2 γκολ και εκείνη την φρεσκάδα στον αέρα που ακολουθεί κάθε νέα προσπάθεια. «Μηδενισμός» στο ντέρμπι, αφαίρεση βαθμού, η ήττα σοκ από τον ΠΑΟΚ, τα ακατανόητα στον Βόλο και μόλις τέσσερις νίκες από τότε. Όποιος δεν είναι σε θέση να αποτιμήσει τη «ζημία» που έγινε εκείνο το βράδυ στο Φάληρο, δεν καταλαβαίνει και τι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με νίκη επί του Παναθηναϊκού (1-1 ήταν το σκορ στο 49΄) ο Ολυμπιακός έφευγε στο +6. Από τότε δεν βρέθηκε ποτέ ξανά στην κορυφή…
Το μόνο καλό σε αυτή την ιστορία; Ο χρόνος που αναπόφευκτα κυλάει. Έχουν περάσει πλέον δύο μήνες. Πάμε για 2024. Υπάρχει νέος τεχνικός διευθυντής. Νέος προπονητής. Ένα παράθυρο ανοιχτό για μεταγραφές. Και ένας Γενάρης-φωτιά σε πρωτάθλημα (Λαμία εκτός, ΑΕΚ εντός, Κηφισιά εκτός, Άρης εκτός, ΠΑΣ εντός) και κύπελλο (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός). Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα; Ο κρισιμότερος μήνας της σεζόν για μια ομάδα που πριν από τον αγωνιστικό βηματισμό της καλείται να βρει την «ηρεμία» της.
Τα σενάρια ήδη πολλά και διάφορα. Για στόπερ, αμυντικό χαφ, σέντερ φορ, wingers. Κάποιοι μιλούν ήδη για 5-6 μεταγραφές (αν και οι «αλλαγές» στην ευρωπαϊκή λίστα φτάνουν μέχρι τρεις), άλλοι για ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών που ουσιαστικά ήδη αποχαιρέτησαν τον Ρέντη αναζητώντας αλλού την επόμενη ευκαιρία για την καριέρα τους. «Είναι ήδη ενεργός στην αγορά ο Ολυμπιακός» προειδοποιούν εκείνοι που ξέρουν όσα συμβαίνουν μακριά από το χορτάρι. Δεν ανακάλυψαν φυσικά την Αμερική. Αν υπάρχει κάτι σε αυτό το club, σήμα κατατεθέν ακόμη και όταν φυσάει κόντρα είναι η διάθεση για την ενίσχυση του project.
Φυσικά οι μεταγραφές δεν είναι… ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο. Δεκαπέντε έγιναν το καλοκαίρι. Κάποιες καλά-καλά δεν εμφανίστηκαν ακόμη (Ρίτσαρντς, Μπιανκόν). Είναι όμως ένα εργαλείο που αν αξιοποιηθεί στο κατάλληλο timing μπορεί να αποδειχθεί παραπάνω από χρήσιμο. Υπάρχει κορμός (Πασχαλάκης, Ροντινέι, Ρέτσος, Ορτέγκα, Έσε, Καμαρά, Φορτούνης, Ποντένσε, Μασούρας) που πρέπει να μείνει στη θέση του. Υπάρχουν αρκετά ακόμη κομμάτια του παζλ που αν μείνουν στη θέση τους, μπορούν να βοηθήσουν στις απαιτήσεις μιας χρονιάς που έχει μίνιμουμ μπροστά 25 ματς (και βλέπουμε). Υπάρχουν ανάγκες. Υπάρχει και μια διαδικασία σε εξέλιξη…