Θέλει τόλμη παλικάρια

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να… χάσεις χρόνο από τη ζωή σου κι εγώ νομίζω ότι διάλεξα τον χειρότερο: Διάβασα (με προσοχή) τις ανακοινώσεις του Υφυπουργού Αθλητισμού, της Ελληνικής Ομοσπονδίας, της Λίγκας. Είναι από τις ελάχιστες -μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- φορές, που χρειάστηκαν τόσες λέξεις για να πουν… ΤΙΠΟΤΑ! Αν η ανάρτηση κάθε φορέα είχε μια λευκή σελίδα, θα γλιτώναμε πολύ χαμένο χρόνο.

Τι μας είπαν; Τίποτα! Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να τηρηθεί η νομιμότητα και να προστατευτεί το άθλημα και οι θεσμοί. Τα πράγματα είναι ενοχλητικά (γι’ αυτούς) απλά. Υπάρχει μια απόφαση δικαστηρίου (ΑΣΕΑΔ) που δικαιώνει απόλυτα -και αμετάκλητα- τους διαιτητές της Ευρωλίγκας. Ως εκ τούτου πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στις κληρώσεις.

Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η απόφαση του ΑΣΕΑΔ είναι πρόδηλο ότι πρόκειται για πολύ καλούς διαιτητές, οι οποίοι σφυρίζουν στο πιο υψηλό επίπεδο της Ευρώπης. Δεδομένου ότι σε καμία χώρα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο (και να υπήρχε δεν θα άλλαζε τίποτα στη σκέψη μας), οι διαιτητές έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους.

Η ΚΕΔ/ΕΟΚ είναι απολύτως παράνομη κι αυτό δεν είναι κάτι που… προέκυψε σήμερα. Το γράφουμε χρόνια, το φωνάζουν ομάδες. Μια απλή ανάγνωση της κείμενης νομοθεσίας, αναφέρει ότι τα μέλη της πρέπει να είναι διεθνείς. Αν δεν υπάρχει επάρκεια, κατεβαίνουμε επίπεδο, σε διαιτητές υψηλής εμπειρίας.

Τη στιγμή που η χώρα έχει κάποιους εκ των κορυφαίων πρώην διεθνών διαιτητών (Λάζαρος Βορεάδης, Στέλιος Κουκουλεκίδης, για παράδειγμα), στην ΚΕΔ/ΕΟΚ υπάρχουν ο Ανδρέας Παπαδόπουλος (δεν πρέπει να σφύριξε ποτέ Α1) κι ο Κυριάκος Ταβουλαρέας, που μόνη του «διεθνής» συμμετοχή είναι ένα τουρνουά Ακρόπολις, αν δεν με απατά η μνήμη μου.

Κακή σύσταση, κακή επιτροπή. Απλά πράγματα, δεν χρειάζεται ούτε επιστημονική ανάλυση, ούτε καλό συντακτικό, ούτε… ψαγμένες εκφράσεις. Απόφαση, τόλμη δηλαδή, να εφαρμοστεί ο νόμος.

Εξαιτίας μιας επαγγελματικής διαστροφής, διάβασα και την τοποθέτηση του Στέλιου Συμεωνίδη. Για όσους δεν το γνωρίζουν η θέση του στην ΚΕΔ είναι αμισθί. Δηλαδή, αντιμετωπίζει όλους αυτούς που -σύμφωνα με τα λεγόμενά του- για δικούς τους (αλλότριους) σκοπούς στρέφονται εναντίον του κι εναντίον της οικογένειάς του, δέχεται ανηλεή πόλεμο, αλλά παραμένει 18 χρόνια τώρα από την αγάπη του για τη διαιτησία.

Μοναδικό σχόλιο που μπορώ να κάνω είναι πως κι εμείς αγαπήσαμε, αλλά δεν κάναμε έτσι. Κι ειλικρινά θέλω να ζητήσω συγνώμη από τη σύζυγό μου, που δεν μπορώ να νιώσω τόσο βαθιά συναισθήματα. Θα το ψάξω, αλλά και πάλι δεν βλέπω να τα καταφέρνω (και δεν είμαι ηττοπαθής).

Ας σοβαρευτούμε. Όποιοι έπεσαν από τα σύννεφα, ας ακούσουν το υπέροχο άσμα (το «έπεσα απ’ τα σύννεφα») του Σπύρου Γραμμένου. Όσοι τώρα ανακαλύπτουν την Αμερική, ας γκουγκλάρουν το λήμμα «Κολόμβος» και θα τους λυθούν αρκετές απορίες. Όσοι (λίγοι) ενδιαφέρονται για τον μοναδικό φορέα στη χώρα, που εδώ και 30 χρόνια φέρνει απτά και πετυχημένα αποτελέσματα, ας ενώσουν τις φωνές και τη δύναμή τους, για να μπει τέλος στις πράξεις ασυδοσίας, στην ανομία, στις παρατυπίες.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αντί επιλόγου: Δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό από την ΕΟΚ, από τον ΕΣΑΚΕ (έτσι κι αλλιώς ο πρόεδρος πριν πάρει τη θέση του στην ιστορία, πήρε την… απαιτούμενη ευχή, ό,τι κι αν σηματοδοτεί αυτό), αλλά περίμενα περισσότερη τόλμη από τον Γιώργο Βασιλειάδη. Όφειλε να είναι μέρος της λύσης κι από τη στιγμή που δεν είναι, παραμένει μέρος του προβλήματος…