Ο πιο αχώνευτος της Ευρώπης. Ο αρχηγός της πιο αχώνευτης ομάδας, επίσης. Γιατί, οκ, αυτά κάπως πάνε και μαζί.
Ο φετινός Τελικός δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ράμος έκανε τσουτσεκιές, δεν ήταν καν η πρώτη φορά σε Τελικό που τις κάνει, αφού πέρυσι στο μακρινό Κάρντιφ (που έλεγε κι ο Καβαδίας) προσπάθησε να εξοντώσει τον εξτρέμ της Γιουβέντους (χωρίς επιτυχία). Ο Ράμος, οι περισσότερες κίτρινες κάρτες σε διοργάνωση Τσάμπιονς Λιγκ και Λα Λίγκα (κι οι περισσότερες αποβολές στο ισπανικό πρωτάθλημα, επίσης). Ο Ράμος, το πιστό σκυλί της Ρεάλ, ο Νέρωνας των γηπέδων.
Ο λόγος που γράφεται αυτό το κείμενο σήμερα κι όχι μετά τον Τελικό, είναι η φράση του αιγύπτιου δικηγόρου που μηνύει τον αρχηγό της Ρεάλ με τις κατηγορίες της σωματικής βλάβης και της ψυχικής οδύνης ενός ολόκληρου λαού. Γιατί ακριβώς αυτό έκανε ο Ράμος, είναι ο τρόπος που παίζει πάντοτε, σα να βρίσκεται σε πολεμική σύρραξη σώμα με σώμα, λες κι έχει επιφορτιστεί με το ιερό καθήκον να εξοντώσει τους υπόλοιπους Χαϊλάντερς για να επιβιώσει ο ίδιος στο τέλος. Με κάθε βεβαιότητα, αν χρειαζόταν να κάνει το ίδιο στους συμπαίκτες τους, θα το έκανε.
Στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ έσπασε ήδη από τον Μάρτιο το ρεκόρ των περισσότερων κίτρινων καρτών, που μέχρι εκείνο το σημείο ήταν 37. Είναι ακριβώς ο παίκτης που θα ταυτιστεί με κάθε επιθυμία της κερκίδας, θα γίνει απολύτως συμπαθής και θα έχει παντοτινά την εύνοιά της, αφού στο τέλος της ημέρας -όπως και αν παίζει- δίνει μπόνους στην ομάδα του. Δεν ξέρω αν είναι φετίχ των κεντρικών αμυντικών αυτή, ίσως οι απαντήσεις στην -αναπόφευκτη- σύγκριση να δοθούν αν παρακολουθήσουμε το instagram του Ισπανού, να εντοπίσουμε ομοιότητες και διαφορές, δηλαδή.
Γιατί τα αντικανονικά, εξοντωτικά χτυπήματα είναι πάντοτε ντροπή για το ποδόσφαιρο. Και για να μην βλογάμε τα δικά μας γένια, όσο ντροπή ήταν η εξόντωση του Σαλάχ, τόσο -με πολύ μικρότερο διακύβευμα, φυσικά- ήταν και του Μολέδο από τον Βράνιες στο πρώτο ντέρμπι μεταξύ της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού.
Σε κάθε περίπτωση, αν ο Ράμος πέτυχε μόνο ένα πράγμα είναι να τον αντιπαθήσουμε ακόμα πιο πολύ (μην ξεχνάμε ότι κατάφερε και μία δυνατή αγκωνιά στον Κάριους, χωρίς να τιμωρηθεί ούτε και για αυτό). Και σε ό,τι με αφορά, σε αυτό το Μουντιάλ ελπίζω η Εθνική Αιγύπτου να πάρει το αίμα της πίσω.