Όταν σε έχουν στήσει χυδαία με ψευδομάρτυρες και ανώνυμες επιστολές, περιμένεις τουλάχιστον το αυτονόητο στα προφανή

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πρέπει να αποκαλύπτεις τα κακώς κείμενα. Δεν πρέπει να δείχνεις με το δάχτυλο αυτούς που παρανομούν. Δεν πρέπει να ξεμπροστιάζεις τη σήψη, το παραποδόσφαιρο, τις σκιές και τα φαντάσματά του. Εάν το κάνεις, δεν ασχολείται κανείς.

Εάν περιμένεις την… αυτοκάθαρση του ποδοσφαίρου, ανήκεις στην κατηγορία εκείνων που ενηλικιώθηκαν και πιστεύουν ότι ο Αγιος Βασίλης μπαίνει από τις καμινάδες, τρώει μπισκότα και αφήνει δώρα στις κάλτσες που είναι κρεμασμένες στο τζάκι ή κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) για να πιστεύει στα παραμύθια.

• Διαβάστε επίσης: Euroleague: Η βασική διαφορά του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό (vids)

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έδειξε με το δάχτυλο τον υπαίτιο της κατάντιας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν είναι ούτε οι υποτακτικοί, ούτε το σάπιο σύστημα της ΕΠΟ. Δεν είναι καν τα «αφεντικά» του συστήματος ή τα «εκτελεστικά όργανα». Αυτοί κάνουν τη «δουλειά» τους. Βρωμοδουλειά; Ναι, ξεκάθαρα. Αλλά όπως και στην ποινική ζωή του τόπου, εάν δεν επέμβει η Αστυνομία, οι «κακοί» θα συνεχίσουν να κάνουν τη… δουλειά τους, έτσι και στο ποδόσφαιρο, εάν δεν επέμβει το κράτος, εάν δεν προστατέψει τουλάχιστον τη νομιμότητα, εάν δεν φροντίσει έστω να τηρούνται οι νόμοι του, το παρασκήνιο θα συνεχίσει να δρα, ανενόχλητο και με ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις.

Ο Ολυμπιακός, μέσω του προέδρου του έχει φροντίσει εδώ και πολύ, πάρα πολύ καιρό να υποδείξει/αναδείξει το πρόβλημα, τις πληγές του συστήματος και εκείνους που τις δημιούργησαν. Το έκανε ευθέως. Με συγκεκριμένα ονόματα, συγκεκριμένα περιστατικά, συγκεκριμένες υποθέσεις. Χωρίς «μασημένα» λόγια. Χωρίς συγκεκαλυμμένες προθέσεις. Ξεκάθαρα. Χωρίς φιοριτούρες. Με τρόπο ωμό και αποκαλυπτικό. Εχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα ασχοληθεί σοβαρά κάποιος αρμόδιος. Κάποιος που έχει την ελάχιστη ευθιξία απλά να δει την πραγματική εικόνα.

Ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης έχουν κάθε δικαίωμα να ελπίζουν, να απαιτούν ότι η Δικαιοσύνη και η Πολιτεία οφείλουν να δουν όσα συμβαίνουν. Και να παρέμβουν. Να κάνουν το αυτονόητο. Ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης έχουν βιώσει αλητείες τα τελευταία 13 χρόνια.

Χυδαιότητες πρωτοφανείς στα ελληνικά δικαστικά και πολιτικά χρονικά. Από στημένες υποθέσεις, που γίνονταν δικογραφίες με… ανώνυμες επιστολές, έως αναβολή ενός τελικού Κυπέλλου, επειδή στον υφυπουργό Αθλητισμού δεν άρεσε ο επόπτης του τελικού. Από υποθέσεις με φαιδρούς ψευδομάρτυρες, εμετικά οφθαλμοφανή ψεύδη που έφτασαν στο δικαστήριο και απορρίπτονταν με κρότο, έως κυβερνήσεις να… τάζουν πρωταθλήματα στους αντιπάλους του και να βάζουν «πλάτη» σε επιχειρηματίες που προσπαθούσαν να βλάψουν οποιονδήποτε ή κάθε τι που είχε έστω επιφανειακή σχέση με τον Ολυμπιακό.

Ολυμπιακός και Μαρινάκης έχουν δει υπουργούς και δικαστικούς λειτουργούς να… συνεργάζονται. Να παίζουν βρόμικα παιχνίδια για να πλήξουν τον σύλλογο και τον ιδιοκτήτη του. Εχουν δει νόμους να αλλάζουν σε μία ημέρα. Εχουν δει διαιτητές να αλλοιώνουν αποτελέσματα ακόμη και μέσω του VAR, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Ποδοσφαιρικές και ποινικές. Ισως δεν αδιαφορούν. Ισως έχουν τη βεβαιότητα ότι δεν θα τους πειράξουν. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια, όποιος κάνει κακό στον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη, αντί να διώκεται και να τιμωρείται από τους αρμόδιους φορείς, μόνο πριμ δεν παίρνει.

Κάποτε, μια συνάντηση του Βαγγέλη Μαρινάκη, στο Hilton, σε δημόσια θέα, με μέλη της ΕΠΟ, έφτασε στο δικαστήριο. Εκτοτε, ιδιοκτήτες ομάδων έχουν καταλάβει την ΕΠΟ, έχουν φιλοξενήσει στα δικά τους ξενοδοχεία τους προέδρους Ενώσεων. Πανηγυρίζουν ότι «πήραν» την Ομοσπονδία. Εχουν αποφασίσει ποιος και πότε θα είναι πρόεδρος. Ποιος και πότε θα είναι CEO. Ποιος και πότε θα είναι αρχιδιαιτητής. Όλα κανονισμένα. Μεταξύ των «αφεντικών». Χωρίς κανείς να ασχολείται. Χωρίς κανείς εισαγγελέας να αναρωτηθεί, πώς στο διάολο συμβαίνουν όλα αυτά και οι πρωταγωνιστές τα… φωνάζουν κιόλας; Χωρίς να κινείται κανείς;

Εάν ο Μαρινάκης είχε κάνει το 1/10 όσων έχουν γίνει, σε δημόσια θέα, απροκάλυπτα από το 2016 και μετά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα είχαμε επανάσταση. Θα είχαμε πολιτικούς να σκίζουν τα ρούχα τους υπέρ της αδικίας της ομάδας της γειτονιάς (ή καλύτερα της εκλογικής τους περιφέρειας). Θα είχαμε λειτουργούς της Θέμιδος να εξαντλούν την αυστηρότητά τους, ακόμη και με προφανή, χυδαία ψέματα και ψευδομάρτυρες, όπως εκείνα που οδήγησαν στην ομηρία της δήθεν «εγκληματικής». Θα είχαμε πύρινα δημοσιεύματα. Ανοιγμένα τηλέφωνα ακόμη και… τρίτων ξαδέρφων. Δικογραφίες. Ανακριτές. Μπορεί και να είχαμε και καμία πρόταση για προφυλάκιση. Ετσι, για να ικανοποιηθούν οι καθοδηγητές.

Η επιστολή Μαρινάκη και όσα ανέφερε για την απροθυμία της Κυβέρνησης, να χτυπήσει τη διαπλοκή στο ποδόσφαιρο, είναι μια απλή αποτύπωση της πραγματικότητας. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ανώνυμες επιστολές. Αλλά με πράγματα που γίνονται σε δημόσια θέα. Και τα οποία είναι αυταπόδεικτα. Ακόμη και οι πρωταγωνιστές τους, δεν τα κρύβουν.

Συμφωνίες στις οποίες έχει μπει μπροστά η Κυβέρνηση, ακυρώνονται μονομιάς και οι πρωταγωνιστές, αντί να φοβούνται, προκαλούν. Κι όμως, κανείς δεν ασχολείται. Κανενός το αφτί δεν ιδρώνει. Οι συναντήσεις με τη FIFA και την UEFA και τα μεγάλα λόγια έμειναν. Επί της ουσίας, τίποτα δεν έχει προχωρήσει. Ακόμη και υποθέσεις βορβορώδεις, που απασχολούν τους τελευταίους μήνες το ποδόσφαιρο, υπάρχει ανησυχία για το πώς θα καταλήξουν.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Πώς, λοιπόν, ο Ολυμπιακός να μην αισθάνεται ότι παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του; Πώς να μην εξοργίζεται, όταν βλέπει πως όλοι οι αρμόδιοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν; Όταν σε έχουν στείλει δέκα φορές στο δικαστήριο οι ψευδομάρτυρες και οι… ανώνυμες επιστολές, όταν έχεις κερδίσει όλες τις δίκες, περιμένεις ότι τουλάχιστον οι αρμόδιοι θα κινηθούν, όταν βλέπουν πραγματικές παραβατικές συμπεριφορές. Οσο περνάει ο καιρός και βλέπεις την κοροϊδία, δεν μπορείς να μείνεις άπραγος. Και επειδή κάποιοι το ξεχνούν, δεν έχουν απέναντί τους κάποιο χωριό…