Ο Καπετάνιος κι ο μύθος του «καβούρια»

ΣΑΝ σήμερα, έφυγε από τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Ο Καπετάνιος, όπως τον είχε βαφτίσει η ταπεινότητά μου, στον πάλαι ποτέ «αποδυτηριάκια». Στις 29 Μαϊου του 2000. Εδώ και 18 χρόνια. Δεν επρόκειτο για δικιά του, επιλογή. Το στάτους της οικογένειας, μετά τον απροσδόκητο θάνατο του Θόδωρου, τον Σεπτέμβριο του 1997 σιγά-σιγά άλλαζε. Ο Καπετάνιος κατά κάποιο τρόπο υποχρεώθηκε να αποχωρήσει. Για να περάσει ο Παναθηναϊκός στα χέρια του Τζίγγερ, με μπροστινό τον Άγγελο Φιλιππίδη. Στη συνέντευξη τύπου που είχε δώσει, τόνισε, «εγώ δεν έχω κλεμμένα λεφτά». Την επόμενη μέρα μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Μου έδωσε μία μίνι συνέντευξη, στον τότε «Ελεύθερο Τύπο». Διευκρινίζοντας, ότι «σχετικά με τα κλεμμένα λεφτά, δεν εννοούσα τον Σωκράτη Κόκκαλη».

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Βαρδινογιάννης θεωρείται και είναι, ο ιστορικός πρόεδρος του Παναθηναϊκού, αλλά Νο1 στον Παναθηναϊκό δεν ήταν ποτέ. Μετοχικά η ΠΑΕ ανήκε στα τρία αδέρφια, που είχαν από το 33%. Το πρώτο λόγο όμως τον είχε ο Βαρδής. Ειδικότερα στον οικονομικό τομέα. Ο Γιώργος είχε χαρακτηρισθεί «καβούριας», όταν έλεγε «οι ομάδες χτίζονται δεν αγοράζονται». Δεν ήταν όμως αυτός που αποφάσιζε. Πράγματι, η κάνουλα της οικογένειας για τον Παναθηναϊκό, έκλεινε κατά διαστήματα. Αυτό όμως δεν ήταν επιλογή του Καπετάνιου. Αυτός που αποφάσιζε, ήταν ο Βαρδής. Δεν είναι τυχαίο ότι με το που πέρασε η ΠΑΕ στον Τζίγγερ άνοιξε η στρόφιγγα. Ο Παναθηναϊκός έκανε μεταγραφές, επιπέδου Μιχάλη Κωνσταντίνου, Σόουζα, Βλάοβιτς κλπ.

ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ο Καπετάνιος, είπε ότι αφιέρωσε στον Παναθηναϊκό τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Δεν έλεγε ψέμματα. Η ενασχόλησή του με τον Παναθηναϊκό ήταν σε καθημερινή βάση από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αργά το πρωί, γιατί ο Γιώργος ήταν γλεντζές και σπάνια πήγαινε νωρίς για ύπνο. Έβγαζε όμως δουλειά για πέντε. Όλα τα είχε απάνω του. Τις επαφές με ΓΓΑ, ΕΠΟ, ΕΠΑΕ. Την επικοινωνία με τα ΜΜΕ, τη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος, ενώ σε ένα βαθμό ήταν άτυπος τεχνικός διευθυντής και σκάουτερ. Στις διαπραγματεύσεις ήταν σκληρός. Μια φορά μάλιστα παρά λίγο να πετάξει από το γραφείο του τον Σκλαπάνη του Λεβαδειακού με τις κλωτσιές. Επειδή του ζήτησε ένα εξωφρενικό ποσό για τη μεταγραφή του Γκώνια. Ξαναλέμε όμως ότι το μπάτζετ για τις μεταγραφές το καθόριζε κάθε φορά ο Βαρδής.

ΤΑ πράγματα για τον Γιώργο έγιναν δύσκολα όταν πέθανε ο Θόδωρος. Ο Κόκκαλης σάρωνε μέσα κι έξω από τα γήπεδα, κι ο Παναθηναϊκός είχε ρίξει λευκή πετσέτα. Κάπως έτσι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης υποχρεώνεται σε παραίτηση, που την ανακοινώνει στις 29 Μαΐου του 2.000. Ως δια μαγείας, όπως προαναφέραμε άρχισαν να πέφτουν λεφτά. Με αποκορύφωμα τη μεταγραφή του Κωνσταντίνου που έφτασε τα πέντε δις δραχμές. Τα «καβούρια», σε ότι είχε να κάνει με την οικονομική πολιτική του Παναθηναϊκού δεν ήταν στη δικιά του τσέπη. Ήταν ένας μύθος, που τον φορτώθηκε και τον κουβαλάει μέχρι σήμερα χωρίς να έχει την ευθύνη.

ΓΙΑ αρκετά χρόνια, ο Γ.Βαρδινογιάννης έπαιζε μόνους του. Φεύγοντας ο Νταϊφάς, με Σαλιαρέλη στον Ολυμπιακό και Ζαφειρόπουλο-Γιδόπουλο στην ΑΕΚ, δεν είχε αντίπαλο. Οι πόρτες του Υφυπουργείου Αθλητισμού ήταν πάντα ανοιχτές. Σε ΕΠΟ-ΕΠΑΕ με Τριβέλα-Αλημίση και Δέδε έκανε ότι ήθελε. Ο Αργύρης Μήτσου ήταν ταυτόχρονα γιατρός του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ομάδας. Για να γίνει κάποιος διαιτητής διεθνής, έπρεπε να δώσει το οκ ο Καπετάνιος. Οι παράγοντες των μικρών ομάδων έτρεχαν ποιος θα προλάβει πρώτος να ενταχθεί στη σφαίρα επιρροής. Πέρα όπου τον ΟΦΗ, σε μικρότερο, η μεγαλύτερο βαθμό, Απόλλωνας, Δόξα Δράμας, Κόρινθος, Πανσερραϊκός, Πιερικός, Αιγάλεω, Πανιώνιος, Αθηναϊκός, ανήκαν στο μπλοκ του Παναθηναϊκού.

ΕΝΟΨΕΙ γενικής συνέλευσης της ΕΠΑΕ, το προηγούμενο βράδυ, δέκα πρόεδροι, αντάλλασσαν απόψεις, στο κότερο του Γιώργου Βαρδινογιάννη. Αν ήθελε οι ξένοι ποδοσφαιριστές να γίνουν από δύο, τρεις ο Υφυπουργός Αθλητισμού εξέδιδε τη τελευταία μέρα των μεταγραφών, σχετική Απόφαση. Αν ήθελε να πάρει πίσω από τον ΟΦΗ τον Βασίλειου, άλλαζε η διάταξη για τους δανεικούς. Αν έχανε την υπόθεση Ρότσα στο ΑΣΕΑΔ, έκανε προσφυγή για μη νόμιμη συγκρότησή του και τη κέρδιζε. Αν του έλεγε ο Όσιμ, ότι δεν θέλει να παίξει βράδυ με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, άλλαζε την ώρα έναρξης. Παρά το γεγονός ότι το ματς ήταν «τηλεοπτικό». Όλα ήταν εύκολα για τον Καπετάνιο. Ο ίδιος είχε να λέει, ότι ποτέ δεν έδωσε σε κανέναν μία δραχμή. Και δεν έλεγε ψέματα. Μπορούσε να κάνει ότι ήθελε, με τη δυναμική του ονόματος Βαρδινογιάννη. Κάποια στιγμή, ο Παναθηναϊκός, είχε μία ενδεκάδα ποδοσφαιριστών στο ρόστερ του, που είχε κερδίσει με δικαστικές αποφάσεις (Σαραβάκος, Κουρμπανάς, Αντώνιου, Χατζηαθανασίου, Μαραγκός κ.α.). Παρά ταύτα, επί παντοδυναμίας Βαρδινογιάννη, όλοι πήραν πρωτάθλημα. Και ο ΠΑΟΚ και η Λάρισα.

ΔΙΑΒΑΖΩ κατά καιρούς για τον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Ότι έκανε μεταγραφές στον Παναθηναϊκό τον Ρότσα, τον Ζάετς,τον Σαραβάκο και τον Βαζέχα. Αυτό είναι δηλαδή, το ζητούμενο στο ποδόσφαιρο; Αν το πάμε έτσι, η ΑΕΚ επί Μάκη Ψωμιάδη, ήταν Μπαρτσελόνα: Γκαμάρα, Ζαγοράκης, Γεωργάτος, Μπορμπόκης, Κατσουράνης, Κασάπης, Καψής, Λάκης,Τσάρτας, Ντέμης, Ίβιτς. Κι είχε προπονητή τον Σάντος. Κι έχανε το πρωτάθλημα από τον Κόκκαλη στην ισοβαθμία κι έπαιρνε το Κύπελλο. Το ζητούμενο στο ποδόσφαιρο, δεν είναι μόνο, οι μεταγραφές και οι τίτλοι. Το θέμα είναι, τι αφήνεις πίσω σου, φεύγοντας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία, του ελληνικού ποδοσφαίρου; Του ελληνικού Αθλητισμού; Απάντηση: Το Γιούρο 2004. Αυτό το πρωτάθλημα Ευρώπης λοιπόν σημαίνει Παναθηναϊκός. Σημαίνει, Γιώργος Βαρδινογιάννης. Έχουμε και λέμε: Νικοπολίδης, Μπασινάς, Καραγκούνης. Και οι τρεις παιδιά της Παιανίας. Φύσσας: Μεταγραφή του Γιώργου Βαρδινογιάννη από τον Πανιώνιο. Τέσσερις στους έντεκα. Πέντε στους έντεκα του Παναθηναϊκού των Βαρδινογιάννιδων με τον Γιούρκα Σεϊταρίδη. Και δεν τελειώσαμε. Χρόνο συμμετοχής είχε ο Δημήτρης Παπαδόπουλος και στην αποστολή Χαλκιάς-Γκούμας επίσης της Παιανίας. Η μισή σχεδόν ομάδα της πρωταθλήτριας Ευρώπης ήταν Παναθηναϊκός. Ήταν Βαρδινογιάννης. Και δεν επρόκειτο για κάτι τυχαίο η συμπτωματικό. Η Παιανία ήταν επιλογή. Φεύγοντας ο Γιώργος Βαρδινογιάννης από το ποδόσφαιρο, άφησε πίσω του τη μισή εθνική ομάδα που πήρε το Γιούρο.

Στη μουσική επιλογή, Johnny Cash & Willie Nelson – Ghost Riders in the Sky.