Οποιος τυχόν δεν μπορεί να… θυμώσει δεν μπορεί να βοηθήσει. Κι ίσως αυτό θα πρέπει να είναι ένα από τα αγωνιστικά κριτήρια του Ντιέγκο Μαρτίνεθ από εδώ και στο εξής…
Είναι βαρύ για τον Ολυμπιακό να μένει πίσω και να κυνηγάει από τη δέκατη αγωνιστική τον πρωτοπόρο γιατί έχασε ένα ματς στις αίθουσες των δικαστών. Να σκέφτεται ότι για πιο τρανταχτή περίπτωση ο ΠΑΟΚ πήγε στην Εφέσεων και εκεί έπεσε ο μηδενισμός και οι αγώνες με κλειστές πόρτες ενώ για τον ίδιο δεν άλλαξε τίποτα.
Φαίνεται ότι για τον ΠΑΟΚ ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά, πιο χαλαρά. Για τον Ολυμπιακό είναι εδώ και χρόνια αλλιώς τα πράγματα. Ο ερυθρόλευκος οργανισμός καλείται να ζήσει με αυτή την κατάσταση. Ξέροντας δηλαδή ότι θα πληρώνει με το ακριβότερο νόμισμα κάθε παραβατική συμπεριφορά των οπαδών του.
Καλείται διαμορφώσει πεποίθηση ότι για να ξαναπάρει το πρωτάθλημα θα πρέπει να είναι τύπος και υπογραμμός. Διαφορετικά οφείλει να είναι σίγουρος πως δεν θα βρουν βαθμολογικό αντίκρισμα οι προσπάθειες των παικτών του μέσα στα γήπεδα. Με την έννοια αυτή είναι κατανοητός ο θυμός για τον οποίο μίλησε μετά το ματς στην Τρίπολη ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Θυμός που είναι απαραίτητο να μετατραπεί σε αποφασιστικότητά.
Σε σωστές επιλογές κάθε φορά από το τεχνικό επιτελείο. Δε επιτυχημένες προσθήκες την μεταγραφική περίοδο του χειμώνα. Για να πάρει ο Ολυμπιακός πρωτάθλημα φέτος απαιτείται να κάνουν όλοι την δουλειά τους στον μέγιστο βαθμό. Και οι οπαδοί την δική τους όπως την έκαναν στην Τρίπολη μετατρέποντας το «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» σε «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Αν δεν λειτουργήσουν όλα στην εντέλεια τότε πολύ δύσκολα ο Ολυμπιακός θα φτάσει αι θα παραμείνει μέχρι τέλους στην κορυφή. Κι αλήθεια είναι πως δεν ήταν όλοι το ίδιο θυμωμένοι στο παιχνίδι με τον Αστέρα. Ως ένα σημείο αυτό είναι κατανοητό. Δεν γίνεται ένας παίκτης που ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι να κάνει αυτό που μάθαμε ότι έκανε ο Παναγιώτης Ρέτσος. Να έχει δηλαδή σοβαρό πρόβλημα στη μέση του και να ζητήσει να κάνει ενέσεις για να μπει και να παίξει.
Οκ αυτό μπορεί να το κάνει ένα παίκτης που μεγάλωσε στον σύλλογο και δέθηκε μαζί του. Ένας παίκτης που παίζει στον Ολυμπιακό χρειάζεται να δείχνει σε κάθε παιχνίδι την διάθεσή του για προσφορά. Να θυμώνει που δεν είναι βασικός και να παρουσιάζει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του στο γήπεδο όταν του δίνεται η ευκαιρία να ξεκινάει βασικός και μάλιστα σε ένα κρίσιμο εκτός έδρας παιχνίδι.
Ε, αυτό τον θυμό δεν τον είχαν ούτε ο Σολμπάκεν ούτε ο Μπιέλ που ξεκίνησαν στις θέσεις του Ποντένσε και του Φορτούνη. Εκαναν μια… νερόβραστη εμφάνιση που δεν έδειχνε κανενός είδους… θυμό. Σε αντίθεση με τον Σκάρπα που δεν μάγεψε αλλά προσπάθησε να βοηθήσει την ομάδα του.
Ετσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, ο Ολυμπιακός χρειάζεται παίκτες θυμωμένος για να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οποιος τυχόν δεν μπορεί να… θυμώσει δεν μπορεί να βοηθήσει. Κι ίσως αυτό θα πρέπει να είναι ένα από τα αγωνιστικά κριτήρια του Ντιέγκο Μαρτίνεθ από εδώ και στο εξής…