Η «τρικυμία» ήταν το χειρότερο…

Είχα μαλλιά όταν ο Ολυμπιακός δεχόταν για τελευταία φορά τέσσερα γκολ σε ελληνικό ματς. 15,5 χρόνια πριν από την ΑΕΚ του Ριβάλντο σε εκείνο το 4-0 με τον Σεγκούρα στον πάγκο που στην συνέντευξη Τύπου είχε αρχίσει το «περό, περό, περό» χάνοντας τα αυγά και τα καλάθια.

Εκείνο το 4-0 δεν ξεχάστηκε όπως όμως δεν ξεχάστηκε πως τελικά ο Ολυμπιακός το πήρε το πρωτάθλημα. Αν πάμε στην τελευταία 4αρα τότε γυρνάω στην… πρώτη γυμνασίου και το 1-4 με τον γίγαντα τον Ζελελίδη να ισοφαρίζει και τον Καζιμιέρσκι τερματοφύλακα που είχε τρομερό πρόβλημα με την όραση του (!) να τρώει ότι πάει μέσα.

• Διαβάστε επίσης: Με κόσμο στο πλευρό του ο Ολυμπιακός στην Τρίπολη

Γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα παραπάνω πως χθες στο Καραϊσκάκη γράφτηκε ιστορία για τον Ολυμπιακό. Από αυτές τις σελίδες που θέλεις να σκίσεις…

Υπάρχουν όμως και αυτά στο ποδόσφαιρο. Και όταν μιλάμε για τον Ολυμπιακό τα χρόνια είναι πάρα πολλά για να επαναληφθούν τέτοια «ναυάγια». Και αυτή είναι και η διαφορά του Ολυμπιακού από τους άλλους.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ανάλυση για το «μαύρο κουτί» της συντριβής. Σε ένα βράδυ έγιναν τα πάντα στραβά για τον Ολυμπιακό και από την άλλη ο ΠΑΟΚ που έχει δημιουργήσει μια εξαιρετική ομάδα έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα όταν βρει χώρους. «Σκότωσε». Και θα μπορούσε το σκορ να ήταν πολύ χειρότερο από το 0-4 στο 78’, πόσο δε μάλιστα από το… κολακευτικό τελικό 2-4.

Ξαναλέω όμως πως ακόμη και για τον Ολυμπιακό, κάθε 15-20 χρόνια συμβαίνουν και μια αγωνιστική «τραγωδία» στην Ελλάδα. Το ζητούμενο δεν είναι η «μαύρη» νύχτα ή η βαριά ήττα. Το χειρότερο είναι η «τρικυμία». Μετά το 0-2 η αντίδραση της ομάδας ήταν απογοητευτική. Μιας ομάδας που ακόμη και σήμερα που μιλάμε μετά από 9 αγωνιστικές στο γήπεδο είναι πρώτος μαζί με τον ΠΑΟ. 22 βαθμούς στο γήπεδο έχουν οι «αιώνιοι» για ένα ματς που σύντομα θα κριθεί στην Εφέσεων.

Για τον Ολυμπιακό που μέχρι χθες δεν τα είχε κάνει όλα σωστά αλλά το ταμείο ήταν θετικό για μια νέα ομάδα σε όλους τους τομείς. Μετά το χθεσινό; Τρίτο ντέρμπι χωρίς νίκη και κυρίως χωρίς καλύτερη εικόνα από τον αντίπαλο. Αυτό είναι θέμα. Όπως επαναλαμβάνω είναι το πιο σημαντικό από όλα η «τρικυμία» που έπιασε τους πάντες μετά το 0-2 στο 56. Είχε ένα ματς μπροστά του. Το πώς μπορούν να μπουν δύο γκολ στο φινάλε το είδαμε στην πράξη.

Θα πει κανείς, χαλάρωσε ο ΠΑΟΚ. Δεν θα συμφωνήσω. Είδα τον Λουτσέσκου να κάνει νόημα μετά το 0-4 και για άλλα γκολ. Και οι αλλαγές του «φώναζαν» για αυτό, και καλά έκανε. Βρήκε μπόσικο τον Ολυμπιακό και ήθελε να τον διασύρει. Μικρή η διαφορά του 0-4 στο 2-4, η ουσία είναι πως πρώτος ο Μαρτίνεθ που θα έπρεπε να σκεφτεί πως θα αντιδράσει «θόλωσε». Και αυτό που κάνει χειρότερη την «θολούρα» του; Άλλαξε το πλάνο του σε 4-3-3 προφανώς γιατί κατάλαβε πως έτσι θα κλείσει χώρους για τον ΠΑΟΚ που είναι «μανούλα» στην κόντρα επίθεση.

Το 0-1 σε ένα κακό πρώτο ημίχρονο και από τις δύο ομάδες τον ανάγκασε να επιστρέψει στο πλάνο που εμπιστεύεται και να δει στο πρώτο σχεδόν 10λεπτο μια καλύτερη εικόνα από την ομάδα του. Το πέναλτι, παιδικό, που κάνει ο Πορόζο και το 0-2 «έσκασε σαν βόμβα στο κεφάλι του». Δεν εξηγείται αλλιώς η επιλογή να βάλει στο 64΄(!!!) τον Σολμπάκεν (!!!!!) αριστερό μπακ αντί του κάκιστου Κίνι.

Για να μην αδικώ τον Ισπανό όλοι στα ίδια χάλια ήταν χθες. Ούτε ένας από αυτούς που ξεχώρισαν δεν έπιασε έστω την βάση. Όταν όμως με μισή ώρα μπάλα κάνεις τέτοιο «έγκλημα» η μπάλα σε τιμωρεί. Και τον Μαρτίνεθ τον τιμώρησε ένα λεπτό μετά την… έμπνευσή του.

Το 0-3 ήρθε μπροστά στον Σολμπάκεν που έχασε τον Τόμας γιατί ο άνθρωπος δεν είναι αριστερό μπακ. Όταν μάλιστα έχεις τον Βρουσάι που έχει κάνει αυτό που φαντάστηκε ο Μαρτίνεθ με τον Σκανδιναβό τότε το «έγκλημα» είναι ακόμη μεγαλύτερο. Ο Μαρτίνεθ ήξερε το μεγάλο «όπλο» του ΠΑΟΚ και όμως στο 0-2 του «είπε», τώρα θα βρεις όσους χώρους θέλεις!

Και τους βρήκε και το ότι έβαλε μόνο άλλα δύο γκολ είναι ευτύχημα για τον Ολυμπιακό που είχε μόνο τον Σκάρπα ως αλλαγή σε αξιοπρεπή επίπεδο. Αν η κίνηση με τον Σολμπάκεν γινόταν στο 80+ θα είχε την λογική του ρισκάρω για ένα ματς που χάνεται. Με την κίνηση αυτή όμως, σε συνδυασμό προφανώς και με την γενικότερη τραγική εικόνα των υπολοίπων παικτών, ο Μαρτίνεθ έκανε μια διαφαινόμενη ήττα, συντριβή…

Είναι η δεύτερη φορά μετά την Σερβία και το 2-2 που ο Ισπανός τεχνικός «χρεώνεται» σωστά μια αποτυχία της ομάδας. Ένας προπονητής έχει και τα άσχημά του βράδια. Μπορεί να συμβεί σε όλους, πόσο δε άλλωστε και για έναν άνθρωπο που έχει κάνει δουλειά σε μια νέα ομάδα. Ο μηδενισμός φέρνει άσχημες καταστάσεις. Ο Ολυμπιακός ζει κάτι πρωτόγνωρο και το σοκ είναι λογικά μεγάλο. Χρειάζεται ηρεμία και ψυχραιμία. Μα πιο πολύ από όλα χρειάζεται άμεσα αντίδραση. Χρόνος δεν υπάρχει. Ποτέ δεν υπάρχει στον Ολυμπιακό…