Ολυμπιακός : Όχι δεν ήταν ένα καλό μάθημα αυτό

Αυτό που φέτος έχει καταφέρει να μου κάνει Ολυμπιακός φέτος, είναι να με αναγκάζει να γράφω και να σβήνω διαρκώς τα κείμενά μου. Να διαφοροποιώ τη ροή του, να ανεβαίνει η πίεσή μου, να μου χαλάει την όρεξη στη στιγμή που αποτυπώνω τις σκέψεις μου.

Αυτά έχει η ζωή. Προσωπικά με ενόχλησαν οι δηλώσεις του κόουτς μετά το παιχνίδι. Ο λεγόμενος και ως εφησυχασμός προκύπτει από λάθος διαχείριση και είναι 100% ευθύνη της νοοτροπίας που έχει η ομάδα σε αυτές τις καταστάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που χαλαρώνει μετά από διαφορά που έχει πάρει. Θεέ μου, ξαφνικά ο Προμηθέας έγινε Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς και ο Ολυμπιακός είχε ένα 2-16 στα μέσα της τρίτης περιόδου και ένα 16-42 με τέσσερα λεπτά για το τέλος. Εάν συνέβαινε για πρώτη φορά θα μιλούσαμε για χαλαρότητα. Όμως όχι. Όλη τη σεζόν το βλέπουμε. Άρα δεν φταίνε μονάχα οι παίκτες ή μονάχα ο προπονητής. ΟΛΟΙ έχουν μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την εικόνα.

Ο Ολυμπιακός νίκησε επειδή αυτοκτόνησε ο Προμηθέας. Δεν μπόρεσαν οι παίκτες του Γιατρά να συγκρατήσουν την ψυχραιμία τους και να διαχειριστούν το αποτέλεσμα. Ο Σπανούλης έκανε τις… σπανουλιές του, ο Ρόμπερτς πέτυχε ένα από τα τρίποντα που τον χαρακτηρίζουν τόσο καιρό και στο τέλος κοιμήθηκε ο θεός (όχι δεν έδειξε χαρακτήρα ο Ολυμπιακός όπως τόνισε ο προπονητής του), σε μία τρελή απόφαση του Παπανικολάου που απευθείας σούταρε ενώ έμεναν 13 δευτερόλεπτα από την ώρα που ο Σπανούλης έκλεψε την μπάλα.

Ειλικρινά δεν δέχομαι τη διατύπωση λοιπόν περί εφησυχασμού. Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι ερυθρόλευκοι είχαν χάσει 1000% αυτό το ματς με τον Παναθηναϊκό ή με μία ομάδα που έχει εμπειρία. Το θέμα είναι πως μετά τη εμφάνιση της Πέμπτης, η ομάδα επέστρεψε στα… κλασικά της στάνταρ. Δεν υπάρχει δικαιολογία για το πατατράκ που παθαίνει όταν της στραβώνει το παιχνίδι. Αυτό είναι κάτι που ο χρόνος δεν αφήνει το περιθώριο για να το διορθώσει. Πλέον όσα ματς έχουν απομείνει, οφείλει να είναι πάντα συγκεντρωμένη και ποτέ να μην πιστεύει ότι τα πάντα έχουν τελειώσει.

ΥΓ1 Πάμε στα μικροθετικά (όσο αδόκιμος και αν είναι αυτός ο όρος). Στο πρώτο ημίχρονο οι ερυθρόλευκοι έτρεχαν καλά στο παρκέ, σημάδευαν τον ψηλό είτε με ποστ είτε με πικ εν ρολ (περισσότερο το δεύτερο) και αυτός είτε τελείωνε τη φάση είτε πάσαρε στον ελεύθερο περιφερειακό καθώς υπήρχε κίνηση από όλους.

Σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα ο Μπόγρης, ο οποίος έβλεπε τους συμπαίκτες του, που με υπομονή γύρισαν την μπάλα. Ο Ολυμπιακός έκλεισε το ημίχρονο με 55 πόντους και 11 ασίστ και 6/12 τρίποντα. Χέρια παντού στην άμυνα και 7 κλεψίματα στο ημίχρονο. Μετά; Τα είπαμε… Σκεφτόταν τα καφέ της Πάτρας… Το δεύτερο ημίχρονο θύμισε ήττα με 30 πόντους στην Ευρωλίγκα..

ΥΓ2 Και πάλι νεκρό διάστημα και πάλι σκορποχώρι στις επιθέσεις και πάλι ΜΗΔΕΝ καθαρό μυαλό στην επίθεση. Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός δείχνει σε τέλεια κατάσταση και με περισσότερες πιθανότητες για το πρωτάθλημα.

ΥΓ3 Με συγχωρείτε, αλλά το να αποθεώνεται για… τρολάρισμα ο παίκτης επειδή έριξε την μπηχτή του στον κύριο Βασίλη Σκουντή, είναι ότι χειρότερο από εμάς. Ως επάγγελμα. Για τον χορό των κλικ, σε έναν αθλητή που έχει χαρακτηρίσει με αυτόν τον τρόπο τον κλάδο μας και μερικοί τον αποθέωσαν ακόμα και για αυτό επειδή ήταν αληθινός. Ντροπή μας και μόνο που ασχοληθήκαμε με το «τρολάρισμα»….

ΥΓ4 Το ότι την… έπεσαν κάποιοι στον φίλο και πολύ καλό συνάδελφο, Νίκο Ζέρβα, γιατί έκανε ένα λάθος που ο καθένα μπορεί να το κάνει στα social media, είναι επίσης λυπηρό. Ο καθένα έχει αποδείξει το ποιόν του και ο Νικόλας είναι από τα παιδιά με τεράστιο ήθος.