Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο καλύτερος προπονητής του Παναθηναϊκού, αλλά ως κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης ήταν τόσο… κυνικός και ειλικρινής στις κουβέντες του στην τηλεοπτική του συνέντευξη στο ΑΡΤ, που δεν άφησε κανένα περιθώριο για να καταλάβει ο οποιοσδήποτε κάτι διαφορετικό απ’ αυτά που ήθελε να βγάλει προς τα έξω. Και ήταν πολλά.
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει, λένε. Και αυτή, η γλώσσα της αλήθειας που χρησιμοποίησε ο προπονητής του Παναθηναϊκού, είχε να πει πολλά για πολλούς. Δεν υπάρχει μεγαλομέτοχος, δεν υπάρχει ελπίδα χωρίς πωλήσεις παικτών, δεν υπάρχει ομάδα πρωταθλητισμού. Ορθά, κοφτά, ξεκάθαρα.
Τι υπάρχει; «Αυτή την στιγμή είμαστε 3-4 άνθρωποι που προσπαθούμε να λύσουμε την καθημερινότητα. Να κρατήσουμε όσο μπορούμε το αγωνιστικό κομμάτι. Πολύ μεγάλη βοήθεια αυτή την στιγμή δίνει ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος. Χωρίς κέρδος και περισσότερο για να βοηθήσει την κατάσταση κάνει δουλειές σαν να είναι τεχνικός διευθυντής. Είναι ο άνθρωπος που τρέχει να λύσει προβλήματα που υπάρχουν. Δεν είναι Παναθηναϊκός αλλά κάνει περισσότερα πράγματα από όσα αν ήταν από μικρός Παναθηναϊκός. Είναι ο άνθρωπος που προσπάθησε να φέρει χρήματα. Αυτός ο μήνας είναι για μένα ο πιο δύσκολος για τον σύλλογο».
Επί της ουσίας, ο Ουζουνίδης μας λέει πως ο Παναθηναϊκός έχει… 17 μέρες διορία ακόμα. Μέχρι να τελειώσει ο Νοέμβρης. Κι αν δεν βρεθούν χρήματα να πληρωθούν υποχρεώσεις προς πρώην και δόσεις συμβολαίων στους ποδοσφαιριστές, ίσως να έρθει το… αντίο νωρίτερα απ’ ότι το περιμέναμε. Κι όλα αυτά, τα λέει ο προπονητής της ομάδας, που δεν είναι αρμοδιότητά του να τα πει. Όμως στον σημερινό Παναθηναϊκό, αυτοί οι 3-4 που έχουν απομείνει, φαίνεται να είναι τα πάντα. Προπονητές, πρόεδροι, μεγαλομέτοχοι, παράγοντες, τα πάντα.
Η ιστορία μπορεί να μην γράψει τον Μαρίνο Ουζουνίδη ως τον καλύτερο προπονητή που πέρασε από τον Παναθηναϊκό. Πιθανότατα δεν θα τον γράψει και ως προπονητή που κατέκτησε κάποιον τίτλο με τον σύλλογο. Είναι δεδομένο, όμως, πως θα τον μνημονεύουμε για χρόνια ως τον άνθρωπο που σεβάστηκε όσο λίγοι το έμβλημα, τη φανέλα, την ιστορία του Παναθηναϊκού.
Ως τον προπονητή που έκανε τα πάντα, που πάλεψε ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό, που ρίσκαρε το όνομά του και την καριέρα του, προκειμένου να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας του.
Όσοι τον άφησαν μόνο κι αβοήθητο, χωρίς να σεβαστούν τις υποσχέσεις που του έδωσαν, δεν θα ζήσουν με τύψεις – γιατί πιθανόν δεν έμαθαν να το κάνουν. Θα ζήσουν όμως με το δάχτυλο κάθε Παναθηναϊκού να τους δείχνει ως «προδότες».