Λιβερπουλάρα turn me on, αφού, you΄ll never walk alone

Σε κάθε τελικό ειδικά όταν αυτός αφορά την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της ηπείρου, το τελευταίο πράγμα που έχει σημασία είναι το έμψυχο δυναμικό των φιναλίστ και κατ΄επέκταση οι αμπελοφιλοσοφημένες αναλύσεις των λογής λογής ειδικών, για τακτικές, συστήματα κλπ..

Μιλάμε για 90-120 ποδοσφαιρικά λεπτά, όπου ακόμα και οι υπαρκτές αρετές ή αδυναμίες του καθενός, καλύπτονται πίσω από τον τρόπο που σε αντιλαμβάνεται ο αντίπαλος.

Κι αυτός, δεν είναι άλλος από τον σεβασμό, όπως κι αν αυτός προκύπτει.

Οι κλασικοί παράμετροι που καθορίζουν τον τροπαιούχο, είναι η δίψα για επικράτηση, κάτι που δε γέρνει αναγκαστικά την πλάστιγγα υπέρ του πιο στερημένου. Υπάρχει και η δίψα για επιβεβαίωση.

Σημαντικό ρόλο παίζει κι η φανέλα, που αμφότεροι διαθέτουν, σε θεωρητική βάση αυτή της Ρεάλ ζυγίζει περισσότερο, λόγω διαχρονικότητας.

Το βάρος της φανέλας της Λίβερπουλ αφορά την κληρονομιά της και είναι αμιγώς ποδοσφαιρικό, οπότε μετριέται με άλλου τύπου ζυγαριά, που όμοια της δεν υπάρχει.

Στο νησί άλλωστε τα κάνουν όλα μ΄ένα δικό τους τρόπο γι αυτό και δεν τους πιάνει κανείς, οδηγούν ανάποδα, μετράνε τις αποστάσεις σε μίλια, και το βάρος όχι σε κιλά αλλά σε λίβρες. Το ίδιο κάνουν και με το ποδόσφαιρο.

Η Ρεάλ εκτοξεύθηκε όντας η αγαπημένη του Φράνκο και παρέμεινε στην κορυφή χάρη στο χρήμα που πάντα έρεε άφθονο, η Λίβερπουλ αποτέλεσε αντικείμενο παγκόσμιου έρωτα χάρη στο μοναδικό ποδόσφαιρο που έπαιξε και τη μαγεία που έβγαζε πάνω στο χορτάρι.

Χωρίς λεφτά η Ρεάλ θα γίνει Ράγιο Βαγιεκάνο, χωρίς λεφτά η Λίβερπουλ θα παραμείνει δύναμη, που από το πουθενά μπορεί να σου εμφανιστεί ως κολοσσός.

Κάποτε οι Μαδριλένιοι άρπαξαν το Φίγκο από τη Μπάρτσα και καπάκι έφεραν τον Μπέκαμ, επειδή το τμήμα μάρκετινγκ απεφάνθη πως θα πουλούσε φανέλες στη μπουτίκ.

Αν κάποιος στο Λίβερπουλ έκανε παρόμοια εισήγηση, θα τον έστελναν μετάθεση στο Μερσεσάιντ για να καθαρίζει τις τουαλέτες των λιμενεργατών.

Βγάζει κάτι πιο ποδοσφαιρικό η Λίβερπουλ, μπορεί στην πορεία μιας διοργάνωσης να μετράνε αρκετά τα χρήματα, οι βεντέτες, το εκτόπισμα, ίσως και οι δημόσιες σχέσεις, αφού έφτασε στον τελικό όμως δε γίνεται παρά να έχει τον πρώτο λόγο, εξ αιτίας της ποδοσφαιρικής της κουλτούρας βασικά, που παρέμεινε ανόθευτη στο πέρασμα του χρόνου.

Και με αντίπαλο κάτι επιδειξίες γαλαζοαίματους, αυτό μετράει περισσότερο.

Όσοι αμφιβάλλουν μπορούν να ανατρέξουν στην επική ανατροπή της Πόλης, από μια μέτρια ομάδα που δεν είχε να επιδείξει κάτι σπουδαίο εκείνη τη χρονιά, η διαφορά είναι πως αν η Ρεάλ προηγηθεί με 3-0, κανένας δε θα αλλάξει κανάλι.

Σε περίπτωση που το κάνει η Λίβερπουλ όμως, δε θα δουν τη συνέχεια ούτε οι τρόφιμοι των φυλακών.

Η μόνη απορία που έχω είναι πως θα εξελιχθεί ο αγώνας, συνήθως οι τελικοί είναι βαρετοί, αφού όλοι ενδιαφέρονται πως θα κρατήσουν το μηδέν κατά πρώτο λόγο, στην περίπτωσή μας και οι δύο μονομάχοι είναι της λογικής «ντου από παντού».

Άντε Λιβερπουλάρα μου πάτησε τους στο γκαζόν και turn me on, αφού είπαμε, you΄ll never walk alone…