Ζητείται όραμα

Οι δύο ΝΒΑερς, Γιάννης Αντετοκούνμπο και Γιώργος Παπαγιάννης προτίμησαν να ασχοληθούν με την ατομική τους βελτίωση (και πολύ καλά έκαναν), κλείνοντας την πόρτα στα… παράθυρα της ΦΙΜΠΑ, στερώντας από την Εθνική τη συμμετοχή τους. Μια Εθνική, που μοιάζει να έχει όλα τα υπόλοιπα… βαριά χαρτιά, αλλά έτσι είναι μόνο αν έτσι νομίζετε. Αλλού είναι η αλήθεια…

Εδώ και χρόνια η Εθνική έχει πάψει να εμπνέει. Όχι η ιδέα της συμμετοχής στην «επίσημη αγαπημένη», στην ομάδα με το εθνόσημο στο στήθος. Αυτό είναι τιμή για κάθε μπασκετμπολίστα. Και ΔΕΝ υπάρχει παίκτης που δεν θα έδινε τα πάντα για την Εθνική ομάδα. Μόνο που το συγκεκριμένο σύνολο έχει σάρκα και οστά, δεν είναι μια… ιδέα.

Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται οι γέροντες της ΕΟΚ την Εθνική, η λογική του «τσιφλικιού», οι παρεμβάσεις, οι αλλαγές προπονητών, το σουλατσάρισμα στους αγωνιστικούς χώρους, οι οδηγίες πίσω από τον πάγκο, οι αποκλεισμοί, το… πονηρό κλείσιμο του ματιού κι η έπαρση, η λογική του «οι νίκες είναι δικές μας κι οι ήττες των παικτών», έχουν… ξενερώσει πολλούς Έλληνες παίκτες.

Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν είναι τόσο σημαντικοί οι αγώνες στο συγκεκριμένο παράθυρο, ώστε να απαιτείται πανστρατιά κι επιστράτευση, αλλά αν αυτό ισχύει τότε γιατί κλήθηκαν οι παίκτες των δύο «αιωνίων», που αποδεδειγμένα είχαν πολύ βαρύ πρόγραμμα όλο τον χρόνο; Κι αλήθεια, οι «πράσινοι» και «κόκκινοι» (ειδικά οι δεύτεροι), θα παίζουν το… θέρος και οι… «δεύτεροι» θα βγάζουν τις χειμωνιάτικες υποχρεώσεις;

Είναι πρόδηλο πως από τη μια η κόντρα της ΦΙΜΠΑ με την Ευρωλίγκα, από την άλλη η στάση της ηγετικής ομάδας του Γιώργου Βασιλακόπουλου έχουν απαξιώσει την Εθνική ομάδα. Χωρίς την παραμικρή διάθεση υποτίμησης, υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που ασχολείται με το σπορ, που να πιστεύει ότι ο καταλληλότερος για τον ελληνικό πάγκο είναι ο Θανάσης Σκουρτόπουλος;

Υπάρχει ένας που δεν θα ήθελε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στην Εθνική; Υπάρχει ένας που να θυμάται τη σύνθεση στο προηγούμενο «παράθυρο»; Ας είμαστε σοβαροί. Η Εθνική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Κι ο πρώτος που έπρεπε να δείχνει τον δρόμο, ο πρώτος που έπρεπε να βάζει πάνω απ’ όλα την «επίσημη αγαπημένη», είναι αυτός που την έχει χρησιμοποιήσει ως μέσο ατομικής ανέλιξης, για να μπορεί να πιέζει στα διάφορα πολιτικά γραφεία και να αυξάνει τις επιχορηγήσεις.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Οι παίκτες δεν είναι… φυτά, να τα τοποθετήσει κανείς όπου θέλει. Έχουν ισχυρή προσωπικότητα, έχουν μάτια και βλέπουν, γι’ αυτό και χρόνια τώρα, ο ένας μετά τον άλλον (από τον Δημήτρη Διαμαντίδη και μετά) έχουν γυρίσει την πλάτη σε αυτό το συνονθύλευμα του Βασιλακόπουλου.