Ο Απολυμένεθ ψητάς, που δεν έψησε ούτε την ομάδα του

Σύμφωνα με μια λαϊκή ρήση «όταν δίνει ο Θεός τ’ αλέτρι, παίρνει ο διάβολος το σακί» και ομολογώ πως κάπως έτσι ένοιωσα σήμερα, διαβάζοντας πως ο Μάνος ο ψητάς αποτελεί παρελθόν από τη χάρτινη. Τον είχα στην κορυφή της λίστας, με τους καλύτερους πελάτες της επόμενης χρονιάς.

Μέχρι να συνέλθω από το σοκ πολλές σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου, ίσως ο Μάνος να είδε σε όραμα κάρβουνα και να αισθάνθηκε πως τον καλεί το καθήκον. Ίσως να μαστούρωσε από τη μυρωδιά της τσίκνας και να έκανε το απονενοημένο διάβημα, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την ομάδα με την οποία έγραψε ιστορία. Γιατί η ιστορία, γράφεται πάντα σε χαρτί.

Ποιος ξέρει, μπορεί να έχει υπογράψει προσύμφωνο με τη χαμένη του αυριανού τελικού, ποιος δε θα ήθελε στην ομάδα του αυτόν που έκανε το Μπακάκη, το καλύτερο μπακ της χώρας; Στην πατρίδα του άλλωστε είναι περιζήτητος, γι’ αυτό και μέχρι να επιστρέψει στη χάρτινη, χτυπούσε κάρτα στον ΟΑΕΔ της Ισπανίας, σκοτώνοντας το χρόνο του στις παραλίες της Ανδαλουσίας. Από κει πήρε το χρωματάκι…

Δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ άλλο ενδεχόμενο, δεν το χωράει ο νους μου πως ήταν πρωτοβουλία της ομάδας του να μη συνεχίσει, δε στέκει να έχεις στον πάγκο σου τον Πετυχημένεθ και να τον βαφτίζεις Απολυμένεθ εν μια νυκτί.

Όπως λέει κι ένας άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου, ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, στη χάρτινη όμως φαίνεται πως αλλάζουν μέχρι και τα πλακάκια στα μπάνια. Αν υπάρχουν κι αυτά, διότι ικανούς τους έχω να κάνουν μπάνιο με τα μπεκ που ποτίζουν το χορτάρι του ΟΑΚΑ, για οικονομία. Αν είναι να πληρώσουν όσα γλύτωσαν με το επιδοτούμενο ενοίκιο, σε φώτα, νερά και τηλέφωνα, δεν υπήρχε λόγος να γίνουν ρεζίλι.

Όπως αποδεικνύεται από τις κινήσεις τους λοιπόν, αποδέχονται και οι ίδιοι πως η ομάδα τους δεν πήρε πρωτάθλημα, κανονικό πρωτάθλημα εννοείται.

Αν το έπαιρναν πάνω στο χορτάρι, οι πρωταγωνιστές του θα απολάμβαναν της εμπιστοσύνης του εργοδότη, θα επέκτειναν τα συμβόλαιο και θα έπαιρναν και αύξηση μάλιστα, όπως συμβαίνει σε όλες τις εταιρίες του πλανήτη. Πόσο δε όταν μιλάμε για τον MVP και τον προπονητή που είναι το γενικό κουμάντο των αποδυτηρίων.

Δεν αποτελεί εξαίρεση ο tiger, ειδάλλως δε θα κρατούσε και τον Δέλλα, που τους ανέβασε κατηγορίες, εκείνα τα πρωταθλήματα ήταν κανονικά όμως, όπως είχα παραδεχτεί σε παλιότερο μου κείμενο.

Ως μέτρο σύγκρισης μπορείτε να δείτε τι έγινε στον ΠΑΟΚ, όπου αν και η ομάδα δεν κατέκτησε το πρωτάθλημα, εντούτοις ο προπονητής παραμένει με καλύτερους όρους για τον ίδιο και περιβάλλεται πλέον με απόλυτη εμπιστοσύνη, αυτός θα είναι το αποκλειστικό κουμάντο του αγωνιστικού σχεδιασμού. Για τον απλούστατο λόγο πως με το έργο του απέδειξε σε όλους, πως αξίζει να επενδύσουν στη γνώση και την εργατικότητά του.

Είναι αυτό που λέμε, πως με το στόμα μπορεί να λέμε πολλά, το ζητούμενο είναι τι μαρτυρούν οι πράξεις μας. Κι αυτές δείχνουν πως παρά την απέλπιδα προσπάθεια να πείσουν το κοινό τους πως είναι άξιοι πρωταθλητές, μετατρέποντας μέχρι και τους διακεκριμένους ρεπόρτερ Κέτσαπ και πατατάκια σε συγγραφείς διθυράμβων και αοιδούς, δεν έπεισαν ούτε τους εαυτούς τους.

Και μεταξύ μας τώρα, για ποιο λόγο να πληρώσουν ένα κάρο λεφτά σε προπονητές και παίκτες όταν έχουν πάρει πρωτάθλημα στα χαρτιά, παίζοντας θέατρο; Καλύτερα να επενδύσουν στον Μάρκο Σεφερλή που κατέχει την τέχνη του θεάτρου, μη σου πω και στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, για να φτιάξει ένα καλό σενάριο με ολίγον τσόντα, να κόψει και περισσότερα εισιτήρια η παράσταση.

Γιατί το βασικό τους πρόβλημα αυτό ήταν, πως τελικά έγιναν ρεζίλι, αν ήταν καλοί ηθοποιοί μπορεί και να κατάφερναν να πείσουν πως είναι πρωταθλητές, δε γίνεται όμως να ποντάρουν στο παραμύθι της τρομοκρατίας και να τους δείχνουν χαμογελαστούς οι κάμερες.

Δεν είναι δυνατόν να επενδύουν σε μια φωτογραφία ενός όπλου και να λέει ο παίκτης τους πως δε βγήκαμε να παίξουμε, επειδή θέλαμε να μάθουμε αν μέτρησε το γκολ, ούτε να δηλώνει ο Μάνος πως ο πρόεδρος μας είπε να μην επιστρέψουμε.

Είναι σα να εμφανίζεται ο Τζέιμς Μποντ πριν την πρεμιέρα του και να λέει «αυτό που θα δείτε, να φουντάρω από το διαστημόπλοιο, να πέφτω στον ωκεανό, να σκοτώνω τρεις λευκούς καρχαρίες με νυχοκόπτη και να βγαίνω στην αμμουδιά ντυμένος στην τρίχα, όπου με περιμένει μια δίμετρη ξανθιά με ανοιχτά πόδια, μην το πιστέψετε. Απάτη του σκηνοθέτη είναι, αφήστε που η ξανθιά είναι παντρεμένη με τον παραγωγό».

Αν πάντως έπρεπε να βρεθεί μια λύση σε πιο ποδοσφαιρική εκδοχή, η επιλογή Όσκαρ Γκαρσία θα ήταν η ενδεδειγμένη, θυμηθείτε με πόση χάρη και σκέρτσο έπεσε στο ταρτάν της Τούμπας, μόλις τον χάιδεψε το δολοφονικό ρολό. Γονάτισε, έπιασε το κεφάλι του κι έμεινε εκεί, λες κι ένοιωθε το αίμα να τρέχει μετά από πυροβολισμό ελεύθερου σκοπευτή.

Καμία σχέση η μια παράσταση με την άλλη, αυτή της χάρτινης θύμιζε Ελληνική βιντεοκασέτα του 80, η αντίστοιχη του μέντορα ήταν προδιαγραφών Σπίλμπεργκ.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κρίμα πάντως για τον Απολυμένεθ, τον πίστεψα γι’ αυτό και τον βάφτισα ψητά, στην πράξη με απογοήτευσε όμως, δεν κατάφερε να ψήσει ούτε τη δική του ομάδα ότι είναι πρωταθλήτρια…