Δηλαδή τι άλλο θα έπρεπε να κάνει ο Μανόλο;

Είναι σίγουρα πολύ νωρίς και για συμπεράσματα και για τις πρώτες αντιδράσεις. Ο Μανόλο Χιμένεθ αποτελεί παρελθόν. Ο προπονητής που λατρεύτηκε περισσότερο από την κερκίδα και που χάρισε στην ΑΕΚ στιγμές δόξας και ευτυχίας, είναι παρελθόν.

Γενικώς πιστεύω ότι οι ομάδες δεν ανήκουν στους μεγαλομετόχους τους, αλλά στους οπαδούς (πρωτίστως), στον προπονητή και στους παίκτες. Δηλαδή σε αυτούς που χαίρονται χωρίς κανένα απολύτως υλικό αντάλλαγμα για τις νίκες και μένουν παρόντες στις κακές στιγμές και στους εργαζόμενους της ομάδας, τους ανθρώπους που κάνουν την δουλειά τους -κάποιοι δένονται και κάποιοι όχι, αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι εργαζόμενοι.

Ο Μανόλο Χιμένεθ είναι ο άνθρωπος που παρέλαβε μία άγουρη ΑΕΚ και την έκανε πρωταθλήτρια. Πέρασε μια χρονιά που οι παίκτες τσακίστηκαν από τους τραυματισμούς και κατάφερε να σηκώσει την κούπα. Στάθηκε με αξιοπρέπεια στην Ευρώπη. Τα σκάτωσε στο Κύπελλο. Αλλά όπως πολιτική κάνεις με αυτό που έχεις, έτσι και τώρα: Ομάδα στήνεις με αυτό που έχεις.

Και τι είχε; Τις επιλογές που έκανε η ΠΑΕ: Είχε στον πάγκο Κλωναρίδη, Αϊντάρεβιτς, αργότερα Μοράν που δεν κατάφερε να ενσωματωθεί, Μασούντ που δεν βγήκε όπως θα περίμενε κανείς κλπ.

Επί της ουσίας η ΑΕΚ φέτος δεν είχε πάγκο, σίγουρα όχι ικανό να σταθεί σε μεγάλες διοργανώσεις, να αντικαταστήσει τραυματίες, να ξεκουράσει παίκτες. Κι ο Χιμένεθ κατάφερε να κάνει μάγια. Με πειραματισμούς που δεν βγήκαν, φοβικά μερικές φορές ενώ σίγουρα δεν έπρεπε, με αλλαγές που πέτυχαν (τέτοια είναι η περίπτωση του Μπακάκη).

Το επιχείρημα της οικονομικής ασυμφωνίας δεν μπορεί να μένει άλλοθι για (τα) πάντα.

Η ομάδα πρωτίστως ανήκει στον κόσμο της. Οι ιδιοκτήτες αλλάζουν, η κερκίδα παραμένει ίδια. Αυτή η κερκίδα θα αποχαιρετήσει τον Μανόλο και θα υποδεχτεί τον επόμενο τεχνικό της ΑΕΚ – ο οποίος είναι ο Μαρίνος Ουζουνίδης και καλώς να έρθει με όλη του τη μεγάλη ψυχή και το σπουδαίο ταλέντο. Αλλά να μην ξεχνιόμαστε. Να μην ξεχνάμε τη σπουδαιότητα των ανθρώπων που για λίγο έγιναν οικογένεια, επάξια και στο ύψος το περιστάσεων. Και να μην ξεχνάμε -αν θέλετε ανθρώπινα- πως ο Μαρίνος Ουζουνίδης φεύγει από μία οικογένεια που επίσης τον λάτρεψε.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Γιατί το ποδόσφαιρο που αγαπάμε δεν είναι αυτό των ιδιοκτητών, αλλά των οπαδών του.