Είναι ποτέ δυνατόν, να τους πάρεις στα σοβαρά και να τους πιστέψεις;

«ΝΑ ΧΟΥΜΕ να γκρεμίζουμε», είναι η ατάκα στη ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Με τον Τσετσένογλου, αφού έσπασε ότι υπήρχε στο μαγαζί, πιάτα, μπιντέδες, λαβομάνα, να το ρίχνει ολόκληρο. Με το «Ηλία ρίχτο» που έμεινε στη ιστορία. Λίγο πριν η μπουλντόζα γκρεμίσει, το μαγαζί.

Από το «νάχουμε να γκρεμίζουμε» λοιπόν, του Μάκη Τσετσένογλου , στο «να χουμε να χτίζουμε» του Αλέξη Τσίπρα. Γήπεδα στον Παναθηναϊκό. Με το στόμα. Χθες στο Γουδί, σήμερα στο ΟΑΚΑ, αύριο κάπου αλλού. Τσίπρας είναι αυτός. Μπορεί με την αλήθεια βρίσκεται σε διαρκή δικαστική αντιπαράθεση, αλλά το ιππικό δεν κωλώνει με τίποτα. Ο πρωθυπουργός, είναι πείσμων και επίμονος. Δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Δεν έκατσε το Γουδί; Θα κάτσει το ΟΑΚΑ. Κι αν δεν κάτσει το ΟΑΚΑ, θα κάτσει κάτι άλλο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% είχε κορώνα στο κεφάλι του, τους κορμοράνους. Εξ ου και το μπλόκο στο γήπεδο του Βοτανικού. Ο κυβερνητικός Σύριζα, μόλις βλέπει νταραβέρι για τον Παναθηναϊκό κάθεται σούζα σαν τον πελαργό, στο ένα πόδι. Ακούνε Παναθηναϊκός κι αρχίζουνε να τους τρέχουνε τα σάλια σαν το σκύλο του Παβλώφ.

Κι όχι μόνο. Το Ρενάκι η Δούρου, όταν είχε κατέβει υποψήφια γιά τη Περιφέρεια, σχετικά με το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, έσκιζε τα ρούχα της: «Εμείς λεφτά γιά να φτιάξουν γήπεδα οι κοτζαμπασιδες του ποδοσφαίρου, δεν δίνουμε». Και μόλις κέρδισε τις εκλογές σούζα στους κοτζαμπασιδες σαν τον πελαργό στο ένα πόδι. Όπως όμως έχει πει ο Βολταίρος, «άλλο τι λέμε άλλο τι κάνουμε».

ΟΤΑΝ έχεις να κάνεις, με χαϊβάνια το παραμύθι είναι εύκολο. Αμάσητο το καταπίνουνε. Η μάκινα, είναι γνωστή: Μιά φωτογραφία, του πάντα χαρούμενου και χαμογελαστού Αλέξη και καθαρίσαμε.

Πάταγος το πρωτοσέλιδο: «Ο Τσίπρας, ανοίγει το δρόμο γιά το ΟΑΚΑ. Αλλάζει τον συντελεστή δόμηση στο 0.60». Πριν ένα χρόνο ήτανε, που ο ίδιος Τσίπρας, έφτιαχνε γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδί. Χωρίς να ντρέπεται. Αν ντρεπότανε άλλωστε, κάποια άλλη δουλειά θα είχε βρει να κάνει. Τίμια και αξιοπρεπή. Περιπτεράς, σουβλατζής, υδραυλικός, παιδί της πισίνας.

Επειδή ακριβώς, δεν ντρέπεται να λέει ψέμματα έγινε πολιτικός. Και σαν ταλαντούχος και ικανός ψεύτης, έγινε αρχηγός κόμματα. Κι επειδή σαν ψεύτης, άγγιξε την τελειότητα έφτασε να γίνει πρωθυπουργός. Να τα λέμε και να τα γράφουμε αυτά. Δεν είναι σωστό και πρέπων να τον αδικούμε τον Αλέξη.

Ο ΟΠΟΙΟΣ Αλέξης έχει να το λέει: «Δεν είμαστε ψεύτες. Αυταπάτες είχαμε». Κι αν είχε αυταπάτες σχετικά με τα Μνημόνια, που θα καταργούσε μ ένα άρθρο κι ένα νόμο, σχετικά με το γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδί, ποιός ο λόγος να μπερδευτεί; Ποιός ο λόγος να λέει τόσο χοντρά ψέμματα; Και γιατί σαν τίμιος αριστερός, δεν βγήκε να ζητήσει συγνώμη;

Όπως όμως έχει πει ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, μία φορά ψεύτης πάντα ψεύτης. Τι δουλειά έχει να μπλεχτεί με τη μπίζνα στο ΟΑΚΑ; Αρμόδιοι υπουργοί δεν υπάρχουν; Αν ήτανε δικό του κανένα πρόβλημα. Αν το είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του, ΟΚ.

ΤΙ θέλει να πει ο ποιητής; Ότι τα λόγια, αυτή η φάρα των Συριζαίων τα έχει εύκολα. Και ειδικά αυτό το γελαστό παιδί, που ακούει στο όνομα Αλέξης. Δηλαδή αν αλλάξουμε τον συντελεστή δόμησης και τον πάμε στο 0.60, αύριο το πρωί αρχίζουμε να χτίζουμε;

Έχει υπόψη του ο Αλεξάκος, από πότε ανατρέχει η ιστορία με το Ελληνικό; Από το 2011. Κι ακόμα σέρνεται. Κι ακόμα γκασμάς μια πιθαμή βάθος στο χώμα δεν έχει σκάψει. Ποσώς μάλλον το ΟΑΚΑ, που είναι δέκα φορές πιο δύσκολο. Θα πρέπει να ξεμπερδέψει το ιδιοκτησιακό καθεστώς με την ΕΟΕ. Θα πρέπει να γίνει καταγραφή και αποτίμηση της περιουσίας. Θα πρέπει να γίνει διεθνής διαγωνισμός. Με τις συναφείς ενστάσεις, προσφυγές και λοιπές καθυστερήσεις.

ΕΞ ίσου ικανοί στο παραμύθι είναι και οι αθλητικογράφοι. Με την ίδια ευκολία, που σέρβιραν τη μούφα για το Γουδί, (με το ίδιο ακριβώς ποίημα για συντελεστές δόμησης και θωράκιση, ενόψει ΣτΕ) σερβίρουν το ντίλ για το ΟΑΚΑ.

Μία φωτογραφία του χαμογελαστού Αλέξη στη πρώτη σελίδα και το βγάλαμε το μεροκάματο. Σαφώς και δεν είναι το ίδιο. Σαφώς και κάθε τι αναπτυξιακό, είναι καλοδεχούμενο. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο, όσο θέλουνε να το παρουσιάζουνε. Ειδικότερα όταν έχεις να κάνεις μ αυτούς τους ακαμάτιδες τους Συριζαίους.

Είναι ποτέ δυνατόν να τους πάρεις στα σοβαρά και να τους πιστέψεις; Αν είναι για τίποτα εύκολα, να ψηφίζουνε στη Βουλή για να κόβουνε μισθούς και συντάξεις, μην τους φοβάσαι. Το έχουνε πάρει το κολάι. Αν είναι για δουλειά, δεν μπορούνε να μοιράσουνε δύο γαϊδουριών άχυρο.

Στη μουσική επιλογή, Erik Clapton-Good Night Irene.

https://www.youtube.com/watch?v=CZm96PKwtHc