Ελλάδα – Κροατία : Με ψηλά το κεφάλι

Έτσι κι αλλιώς απόψε κυνηγούσαμε ένα θαύμα. Αυτό δεν ήρθε όποτε αντίο τελική φάση. Πρόκριση μπορεί να μην είδαμε, είδαμε όμως πάθος, θέληση και προσπάθεια από όλα τα παιδιά. Το μόνο που τους αξίζει είναι ένα μεγάλο μπράβο. Μεγάλο μπράβο όμως αξίζει και στον κόσμο που βρέθηκε στις κερκίδες του γηπέδου. Με μοναδική εξαίρεση τις αποδοκιμασίες στην ανάκρουση του Εθνικού ύμνου των Κροατών η στηριξη τους, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη λήξη, στους παίκτες μας ήταν τουλάχιστον συγκινητική.

Η επόμενη μέρα για την Εθνική δεν ξεκινά με κατήφεια ή στο χάος που είχε περιέλθει μετά τα προηγούμενα προκριματικά. Ερωτηματικό παραμένει η επιλογή για τον πάγκο από την ομοσπονδία. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Γερμανός πρέπει να μείνει. Μάζεψε την κατάσταση, έφτιαξε το κλίμα μεταξύ των διεθνών, έκανε και λάθη φυσικά αλλά πάντα επιβάλλεται να μετράς αν δεν είναι ο Σκίμπε ποιον μπορείς να δελεάσεις και να φέρεις. Με βάση τα οικονομικά της ΕΠΟ μάλλον για Έλληνα τεχνικό μιλάμε. Αλήθεια υπάρχει κάποιος που μπορεί να πάρει τη θέση και να είναι καλύτερος από τον Γερμανό; Πολύ αμφιβάλλω.

Για το τέλος άφησα το σχόλιο για τον μονίμως γκρινιάρη οπαδό, φίλαθλο, ακροατή ή τηλεθεατή Έλληνα της διπλανής πόρτας, δηλαδή όλους εμάς. Σίγουρα το ποδόσφαιρο δεν έχασε που δεν πάμε Ρωσία. Σίγουρα η λάμψη του Μουντιάλ δεν έχασε κάτι ούτε πληγώθηκε το γόητρο της διοργάνωσης. Όμως για εμάς είναι διαφορετικό το καλοκαίρι με Εθνική παρούσα στο μεγάλο ραντεβού….