Ο Λιβάγια, ο κορμός, τα κορμιά και τα μαχαίρια

Ο Λιβάγια έμεινε – Ο Γιόχανσον έφυγε. Ο Αραούχο δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει. Ο Λάζαρος πήγε στον γαύρο. Ο Αλμπάνης έρχεται και ως φαίνεται είναι παιδί που αγαπάει την ΑΕΚ. Ο Μάνταλος επανήλθε και πλέον η ομάδα έχει τον φυσικό αρχηγό της, ο Τσιγκρίνσκαρος μένει, ο Λόπες μένει. Ο Μπάρκας, ο Σιμόες, ο Μπακασέτας, ο Βράνιες. Και ο Γιακουμάκης, το Παιδί που μένει να δούμε πώς θα αγωνιστεί την επόμενη χρονιά.

Αυτός είναι ο κορμός της ΑΕΚ; Θεωρώ πως όχι. Όχι ακριβώς, δηλαδή. Αλλά επενδύοντας σε ανθρώπους που έχουν αληθινά δεθεί με την ομάδα, η ΑΕΚ καταφέρνει να υπερασπίζεται τον τίτλο της Πρωταθλήτριας.

Το θέμα με την ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ είναι πως έχει καταφέρει να χτίσει χαρακτήρα: Ομάδας, οικογένειας και παρέας. Ο τρόπος που καταφέρνει να επικοινωνεί στο γήπεδο και στα αποδυτήρια είναι εντυπωσιακός. Η ΑΕΚ δεν είναι ομάδα υψηλού μπάτζετ, όπως είναι ο Ολυμπιακός που ποντάρει σε ακριβούς παίκτες. Ή όπως εξελίσσεται ο ΠΑΟΚ. Καλώς ή κακώς, αυτά είναι τα δεδομένα. Έτσι, ο καλύτερος τρόπος να κρατηθεί η διάθεση και η ένταση, είναι η επένδυση στην ίδια τη φυσιογνωμία της ομάδας: Μιλάμε για την καλύτερη παρέα του κόσμου.

Ο Μανόλο Χιμένεθ έχει καταφέρει να κρατάει τις συγκρούσεις μακριά και από το γήπεδο και από τα αποδυτήρια. Ακόμα και ο Βράνιες, που αντικειμενικά δεν είναι ο πιο ψύχραιμος -ούτε καν ο πιο ομαδικός- παίκτης του μπορεί και… υπακούει. Κάπως συμμορφώνεται τέλος πάντων. Αυτή η παρακαταθήκη ήταν το βασικό συστατικό που έχτισε αυτό που λέμε «κορμό». Γιατί ο κορμός της ΑΕΚ είναι ο Μανόλο.

Καθώς φαίνεται, οι εντάσεις που βασάνιζαν την Ένωση (πολύ δραματικό είναι αυτό που έγραψα), οι εντάσεις τέλος πάντων έχουν εξομαλυνθεί πλέον και οι «παλιοί» παίκτες της ΑΕΚ μπορούν να κρατήσουν τα σκήπτρα ψηλά την επόμενη χρονιά.

ΥΓ: Μία από τις μαγικότερες, όπως την είδα, στιγμές της σεζόν που έχει τελειώσει ήταν το γκολ του πιτσιρικά Χρήστου Γιούση στον αγώνα Κυπέλλου με την Καλλιθέα. Ο Γιούσης μπήκε για πρώτη φορά στο γήπεδο και κατάφερε στα 18 του χρόνια το πρώτο του γκολ με τους… μεγάλους. Μία δεύτερη μαγική στιγμή, ήταν η απόλυτη στήριξη των «μεγάλων» στον Πάρη Μπάμπη, όταν ο 18χρονος έπαθε ρήξη χιαστού. Αυτή η εικόνα της ΑΕΚ είναι κι η πιο αγαπημένη μας. Και, ας μου επιτρέψετε, αυτά τα παιδιά είναι το μέλλον που θα μας κάνει περήφανους.

Γιατί, αν θέλουμε να κοιτάμε μακριά κι αν ψάχνουμε από τώρα απαντήσεις, να’ τος ο κορμός της ΑΕΚ. Υπομονή μέχρι να τον δούμε εν δράσει.