Η τέχνη της (μεταγραφικής) υπομονής

Δεν βολεύει κανέναν, πόσο μάλλον εμάς, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι εποχή μεταγραφών. Ο Μάης είναι τέλος περιόδου, όχι ακριβώς αρχή της επόμενης, τουλάχιστον όπως την φανταζόμαστε όσοι βρισκόμαστε έξω από τον χορό. Πόσο δε μάλλον, σε καλοκαίρι Μουντιάλ που όλα υποχρεωτικά πηγαίνουν πιο πίσω. Κάποιοι λίγοι και καλοί ελεύθεροι όπως π.χ. ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος και κάποιοι ακόμη λιγότεροι με συμβόλαιο που ανήκουν σε ομάδες που δεν τις λες ακριβώς κομμάτι της ευρωπαϊκής αγοράς. Αυτό είναι όλο.

Κατά τα άλλα: Αν δεν περάσει τουλάχιστον η φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δεν θα πάρει «μπρος» το διεθνές πάρε-δώσε και εκείνο το ντόμινο που προφανώς περιλαμβάνει και τον Ολυμπιακό αλλά και τον ΠΑΟΚ, τις μοναδικές ελληνικές ομάδες με «πορτοφόλι» και μπάτζετ για μεταγραφές. Τώρα είναι για να τακτοποιείς δικές σου υποθέσεις, για να αποφασίζεις τι σκοπεύεις με τους υπάρχοντες, για να εξετάζεις τις περιπτώσεις δανεικών, για να έχεις κατά νου την αγορά εσωτερικού κλπ. Τίποτα παραπάνω.

Χρειάζεται χρόνο, ειδικά όταν έχεις κατά νου την συμμετοχή και στις δύο φάσεις του παιχνιδιού. Και στο πάρε, αλλά και στο δώσε.

Ο Ολυμπιακός έχει μια σειρά από δικούς του ποδοσφαιριστές που είτε έχει αποφασίσει ότι δεν θα συνεχίσει μαζί τους, είτε ακόμη το επεξεργάζεται. Από τον Οφόε, τον Σεμπά, τον Πάρντο που είναι τελειωμένοι ως τον Τζούρτζεβιτς, τον Ομάρ, τον Μάριν, τον Ταχτσίδη, τον Προτό, τον Βούκοβιτς που είναι στην εξώπορτα. Και από τον Ιγκόρ Σίλβα, τον Χατζισαφί, τον Μάρτινς που ουσιαστικά φέτος δεν έπαιξαν ποτέ, ως τον Ρομαό και τον Ένγκελς που προφανώς δεν υπάρχει ακόμη απόφαση καθώς ο ένας θα μπορούσε ίσως με έναν τρόπο να χωρέσει στην εξίσωση, ο άλλος αγοράστηκε το περασμένο καλοκαίρι 5-6 εκατ ευρώ και είναι από τα μεγαλύτερα έμψυχα περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου. Μιλάμε συνολικά για μια κουβέντα άνω των 20-25 εκατ ευρώ σε μεταγραφικές απαιτήσεις και συμβόλαια. Κυρίως όμως μιλάμε για μισή… ομάδα.

Την ίδια στιγμή φέρονται να ασχολούνται με τον Μολέδο που λόγο Παναθηναϊκού δεν είναι ακριβώς κίνηση… εξωτερικού, και με κάποιους ποδοσφαιριστές που τους ξέρει ο ίδιος ο Μαρτίνς από την Πορτογαλία.

Προφανώς και δεν θα θέλουν οι Πειραιώτες να φτάσει 15 Ιούνη και να βρεθούν με 40 παίκτες. Εξ ου και η ως τώρα ελεγχόμενη παρατήρηση της μεταγραφικής αγοράς. Από την άλλη ξαναλέμε πως ότι ισχύει για το «πάρε», ακριβώς ίδιο είναι και για το «δώσε». Άρα λογικά υπάρχει μπροστά μια διαδικασία χρονοβόρα που τις μεταγραφές τις πηγαίνει πιο πίσω.

Αντίστοιχη και η ιστορία στον ΠΑΟΚ, έστω και αν οι Θεσσαλονικείς δεν θα πάνε σε τόσες αλλαγές όσες ο Ολυμπιακός. Λέγεται για παράδειγμα πως πριν από μερικές ημέρες τηλεφώνησε ο ίδιος ο Χατσερίντι στον Μίχελ για να τον ρωτήσει αν ισχύει η πρόταση που είχε στα χέρια του τον Γενάρη, και τέλος πάντων για να ανοίξει και πάλι μια κουβέντα που αρχές του χρόνου είχε προχωρήσει πολύ. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο ο Σλοβάκος φέρεται να τον έβαλε στην… αναμονή. Του ζήτησε με κάποιο τρόπο να περιμένει λίγες μέρες. Παράλογο αν σκεφτεί κανείς τα ονόματα. Λογικό αν καταλαβαίνει τις ανάγκες των κλαμπ. Αφήστε που κανείς δεν ξέρει και το μέλλον του ίδιου του Μίχελ στους κυπελλούχους.

Το Μουντιάλ που έρχεται για τον ΠΑΟΚ έχει και άλλες ιστορίες σε εξέλιξη που θα παίξουν ρόλο στην «οικονομία». Το πόσο καλά θα πάει ο Πρίγιοβιτς, ή ακόμη περισσότερο τι θα κάνει ο Ουάρντα σε μια εθνική ομάδα όπως η Αίγυπτος που θα την κοιτάζει με ενδιαφέρον όλη η Ευρώπη μετά την φετινή «έκρηξη» του Σαλάχ. Μπορεί δύο τέτοιες πωλήσεις να αλλάξουν τους όρους του καλοκαιριού ακόμη και αν ο Ιβάν Σαββίδης βιάστηκε να αναφερθεί σε «απεριόριστο μπάτζετ» με θέα στη νέα σεζόν.  Δεν είναι τόσο απλά, όσο λέγονται.

Για την ΑΕΚ πάλι, τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που είχε τόσες συμφωνίες με ημερομηνία λήξης αυτές τις ημέρες. Τα βρήκε με τον Χιμένεθ, κρατά και τον Λιβάγια που τη βοήθησε σημαντικά. Έχασε όμως τον Χριστοδουλόπουλο και μάλιστα από τον Ολυμπιακό, έχασε τον Γιόχανσον που μέχρι τον τραυματισμό του ήταν από τους καλύτερους κεντρικούς χαφ του πρωταθλήματος, χάνει αναμενόμενα και τον Αραούχο μιας και δεν θα μπορούσε ποτέ να μπει σε μια ουσιαστική κουβέντα για την αγορά του από τη Λας Πάλμας έστω στα 4-5 εκατ ευρώ.

Μπορεί να κατέκτησε το πρωτάθλημα και να υπάρχει μπροστά ο ορίζοντας της συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, η οικονομική πολιτική της ομάδας του Δημήτρη Μελισσανίδη δεν φαίνεται ότι θα αλλάξει. Και κατ επέκταση και η ποδοσφαιρική. Ο φετινός Αλμπάνης είναι ο περσινός Κλωναρίδης, ο φετινός Κάιπερς είναι ο περσινός Γιακουμάκης κλπ.  Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνει με τον Βράνιες, αλλά και με τον Γαλανόπουλο που ακούγεται ότι ήδη υπάρχει σε μπόλικες προτάσεις προς ομάδες στη Γερμανία, ειδικά μετά την συμφωνία του με τον Πολ Κουτσολιάκο.

Και όσο για τους άλλους; Ο Παναθηναϊκός δίνει την αίσθηση πως λειτουργεί χάρη στον Νίκο Νταμπίζα αλλά όσο δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη κατάσταση στο διοικητικό δεν μπορεί να γίνει κουβέντα ουσίας. Ο Ατρόμητος θα πάει υποχρεωτικά από την αρχή διότι η μισή του ομάδα ήταν δανεική (Γιαννιώτης, Ρισβάνης, Γιαννούλης, Χατζηίσαϊας, Ουάρντα) , και άλλοι είτε ζητούν τα «διπλά» μετά την φοβερή χρονιά (Ντιγκινί) ή βρίσκονται υπό εξέταση από ομάδες υψηλότερης ταχύτητας (Βασιλακάκης).  Ο Πανιώνιος έχει σοβαρούς μπελάδες με την αδειοδότηση και όπως φαίνεται αυτόν τον καιρό μόνο ο Αστέρας Τρίπολης του Σάββα Παντελίδη προχωρά όντως σε κάποιες υποθέσεις.  Θα χρειαστεί λοιπόν υπομονή. Αλλά δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. Μουντιάλ έρχεται. Όση μπάλα θέλουμε…