Αυτό που κυρίως «φταίει»…

Έχουν παιχθεί δυο αγωνιστικές στον όμιλο και ο Ολυμπιακός αντί να έχει στη χειρότερη περίπτωση τέσσερις βαθμούς, έχει μόλις έναν. Κι αυτόν μάλιστα με γκρίνιες και αναθέματα. Ως ένα βαθμό δικαιολογημένα όλα αυτά βέβαια, καθώς με την Φράιμπουργκ ο Ολυμπιακός κατάφερε να δεχθεί τρία γκολ χωρίς οι Γερμανοί να του κάνουν κλασικές ευκαιρίες και με την Τόπολα έχασε μέσα από τα χέρια του μια άνετη νίκη, Πόσα να αντέξει ο γαύρος…

Εγώ ήμουν αυτός που έγραφα λίγες ώρες πριν το ματς στη Σερβία ότι η βασική υποχρέωση του Ολυμπιακού είναι να μην χάσει το παιχνίδι, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα έτσι. Περίμενα ότι η ομάδα θα πιεστεί, αλλά αυτό δεν συνέβη ούτε καν στο 25λεπτο που έμεινε με αριθμητικό μειονέκτημα στο γήπεδο. Πήραν κάποια μέτρα οι Σέρβοι, είχαν και μια άκαρπη υπεροχή, αλλά μέχρι εκεί. Είναι να απορεί κανείς λοιπόν, που στο τέλος το ταμπλό έγραψε 2-2, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Δεν καθαρίζεις ένα ματς και κάνεις λάθη; Έ πολλές φορές είναι μοιραίο ότι θα τιμωρηθείς…

Πολλοί στέκονται στα ατομικά λάθη και δεν έχουν άδικο, αφού και στα δυο ματς του ομίλου μπορεί μεν να μην έχουν γίνει πολλά, αλλά αυτά που έγιναν ήταν σημαντικά, διότι πολύ απλά στοίχισαν. Ίσως έχει κι ένα μαύρο σύννεφο στην Ευρώπη η ομάδα, καθώς μέχρι στιγμής έχει πληρώσει το παραμικρό λάθος της, αλλά ας μην τα ρίξουμε όλα στη μεταφυσική. Ακόμα και για τα λάθη που γίνονται, άλλωστε, αυτό που κυρίως «φταίει» για μένα είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι μια νέα ομάδα, η οποία κάποια στιγμή είναι φυσιολογικό ότι θα χάνει τις ισορροπίες της μέσα στο παιχνίδι, θα έχει κενά διαστήματα και πάει λέγοντας. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ…

Μια εξήγηση επίσης είναι ότι ειδικά στην επίθεση ο Μαρτίνεθ προσπαθεί να «χωρέσει» τους περισσότερους από τους πολλούς καλούς παίκτες που έχει και δυστυχώς σε τέσσερις θέσεις είναι αδύνατον να «χωρέσουν» όλοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός όχι απλά να μην έχει βοηθηθεί, αλλά να έχει πληγωθεί μέχρι τώρα από τις αλλαγές σε κάποια πολύ σημαντικά ματς, όπως αυτό της Φιλαδέλφειας, αλλά και τα δυο του Europa League. Δεν τον κατηγορώ τον Ισπανό, αν και εκ των υστέρων κάποιες αποφάσεις του αποδείχθηκαν λανθασμένες. Δεν τον κατηγορώ, όμως, διότι από τη μία ξέρω πόσο δύσκολο έργο έχει αναλάβει (σ.σ. κι αν μη τι άλλο τα έχει πάει πολύ καλά μέχρι τώρα) κι από την άλλη εκτιμώ πως ισχύει αυτό που είπαμε και νωρίτερα: Ότι ο Ολυμπιακός δηλαδή είναι μια νέα ομάδα, οπότε δυστυχώς… θα τα ‘χει κι αυτά. Θα ήταν προτιμότερο βέβαια αντί να έχεις παίκτες που δεν «χωράνε» στην επίθεση, να έχεις έναν ακόμα στόπερ-ηγέτη που θα μπορεί να κατευθύνει την άμυνα και να δίνει σιγουριά, αλλά στις αρχές του Οκτώβρη δεν έχει νόημα να τα λέμε αυτά, αφού μέχρι τον Γενάρη έτσι θα πορευτεί η ομάδα…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Κατά τα άλλα αυτό που μένει είναι ότι ο Ολυμπιακός ακόμα και με αυτήν την πικρή ισοπαλία στη Σερβία έχει αποκτήσει ένα προβάδισμα για την τρίτη θέση του ομίλου που οδηγεί στην ενδιάμεση νοκ άουτ φάση του Conference League. Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι η ομάδα θα παλέψει τόσο τα ματς με την Γουέστ Χαμ, όσο και το εκτός με την Φράιμπουργκ και ίσως οι λεπτομέρειες που ήταν όλες εις βάρος της μέχρι τώρα να είναι υπέρ της στη συνέχεια του ομίλου. Όσο κακό χαρτί κι αν έχεις στην τράπουλα, κάποια στιγμή γυρίζει…