Δύο ματς «καρμπόν» για τον Ολυμπιακό που δεν παίρνει αυτό που αξίζει, το «πείραμα» του Μαρτίνεθ και ο εντυπωσιακός Ποντένσε που είναι το «βαρόμετρο» της ομάδας.
Να έχεις κάνει δύο πολύ καλά ματς, να βλέπεις πράγματα που αρέσουν, να δημιουργείς τις προϋποθέσεις για δύο σημαντικά αποτελέσματα και στο φινάλε το ταμείο να γράφει έναν βαθμό.
Ο Ολυμπιακός τόσο με την Φράιμπουργκ όσο και χθες στη Σερβία με την Μπάτσκα Τόπολα άξιζε πολλά περισσότερα από ότι πήρε. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τώρα 4 βαθμούς και να είναι στο κόλπο του Γιουρόπα Λιγκ και όχι έναν που απλά να τον βάζει από πάνω από τους Σέρβους για την τρίτη θέση. Το ματς στο Τόπολα ήταν «καρμπόν» με αυτό της πρεμιέρας, τηρουμένων των αναλογιών καθώς άλλο Φράιμπουργκ άλλο Μπάτσκα Τόπολα.
Και στα δύο όμως ο Ολυμπιακός έπιασε πολύ καλή απόδοση, και στα δύο κυριάρχησε στο ξεκίνημα αλλά και στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, και στα δύο υπήρξε απόφαση διαιτητή που εν τέλει έπαιξε τον ρόλο της, και στα δύο έγιναν λάθη που οδήγησαν στα γκολ του αντιπάλου. Και αν με την Φράιμπουργκ έχει να κάνει και με την δυναμική του αντιπάλου στην Σερβία ο Ολυμπιακός όφειλε να έχει «κλειδώσει» ένα ματς που ήταν δικό του από την αρχή έως και την στιγμή που ήρθε από το πουθενά το 1-2.
Ο Ποντένσε που με την αποχώρησή του έλειψε από τους ερυθρόλευκους (το ίδιο είχε συμβεί και με την ΑΕΚ) πόσο δε μάλιστα από την στιγμή που αυτή συνδυάστηκε με την μείωση του σκορ. Και είναι αλήθεια πως ο Πορτογάλος άσος δεν έδειχνε και τόσο κουρασμένος για να αποχωρήσει στο 62΄, πέντε λεπτά μετά το γκολ που πέτυχε, σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός κυριαρχούσε απόλυτα και θα μπορούσε να αποτελειώσει τους Σέρβους. Το αφεντικό βεβαίως γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα και αυτό που είδε ή σκέφτηκε ή είχε «σετάρει» πριν από τον αγώνα το έκανε με βάση την εικόνα που είχε το ματς και όχι με αυτά που θα ακολουθούσαν. Γιατί ναι μεν το 1-2 ήρθε από το πουθενά όμως η αποβολή που έδωσε ο Γάλλος διαιτητής στον Ντόι άλλαξε τα πάντα και μαζί και το 4-4-2 που θέλησε για δεύτερο συνεχόμενο ματς να τεστάρει ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Ένα «πείραμα» από τον Ισπανό χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο σε ένα ματς που δεν είχε λόγο να το αλλάξει.
Ένα σχήμα με δύο σέντερ φορ, Ελ Κααμπί και Γιόβετιτς σε ένα διάστημα που ο Ολυμπιακός ήταν στο 0-2 και στον απόλυτο έλεγχο του ματς θέλοντας προφανώς ο προπονητής να δει πως λειτουργεί, όπως έκανε στα Γιάννενα, μια πιο βαριά δυάδα επιθετικών (μια και ο Μασούρας στην επίθεση παίζει σε 4-4-2 με τον Μαροκινό). Μια επιλογή που δύσκολα γίνεται κατανοητή σε ένα ματς που ειναι 0-2. Μια επιλογή που έτσι και αλλιώς δεν πρόλαβε να τεστάρει λόγω της αποβολής που έφερε τα πάνω κάτω και τελικά το σοκ στο 89 με την ισοφάριση. Ρεαλιστικά πλέον μετά το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός δύσκολα θα μπορέσει να κοιτάξει πάνω από την τρίτη θέση με δεδομένο άλλωστε πως έρχονται δύο σερί ματς με την Γουέστ Χαμ. Το ζητούμενο βεβαίως για τον φετινό Ολυμπιακό είναι να βρει τον δρόμο του ξανά όπως συνέβη και την τελευταία φορά που χρειάστηκε να κάνει restart. Και αυτό δείχνει να το έχει πετύχει παρά τις όποιες «παιδικές ασθένειες» παρουσιάζει αραιά και που.