Ο Γιάννης Ιωαννίδης «έφυγε» από την ζωή, έχοντας κάνει τον Άρη τον Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ και η απώλεια του είναι τεράστια.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν είναι πλέον κοντά μας. Ο «Ξανθός» έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, αφήνοντας πιο φτωχή την οικογένεια του ελληνικού αθλητισμού. Ειδικά για τον Άρη, όμως, δεν ήταν απλά μια απώλεια. Ο Γιάννης Ιωαννίδης προσέφερε σημαντικά και ως παίκτης του Άρη. Ήταν αυτός, όμως, που σαν προπονητής, τον έκανε ομάδα όλων των Ελλήνων. Μαζί με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά. Ήταν αυτός που τον έκανε Αυτοκράτορα.
Το πιο σημαντικό για εκείνη την υπερομάδα, είναι ότι ο χαρακτηρισμός αυτός της είχε αποδοθεί από αντιπάλους. Ποιους αντιπάλους, θα μου πει, κανείς, αφού όλη η Ελλάδα, τότε, ήταν Άρης. Στους νεότερους μπορεί να ακούγεται παράξενο, όμως, σε όποιο μέρος της χώρας και αν πήγαινες, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, άκουγες ανθρώπους να λένε. «Είμαι Ολυμπιακός/Παναθηναϊκός/ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο και Άρης στο μπάσκετ».
Διαβάστε επίσης: «Ποτέ μην έρθει η στιγμή να αφήσεις το λιμάνι…»
Αυτός ήταν ο Αυτοκράτορας που δημιούργησε ο Γιάννης Ιωαννίδης. Μια ομάδα που φάνταζε και ήταν ανίκητη στην Ελλάδα. Ήταν κρίμα και άδικο που εκείνη η ομαδάρα δεν έβαλε το «κερασάκι στην τούρτα» με την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Απέναντι στις τότε ομαδάρες, επίσης, της εποχής.
Κατέκτησε, όμως, τον μεγαλύτερο τίτλο που θα μπορούσε να κατακτήσει ποτέ ένας σύλλογος. Ήταν ο μοναδικός στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, που έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Δεν υπήρχε προηγούμενος και δεν θα υπάρξει, λογικά και επόμενος που θα καταφέρει κάτι ανάλογο.
Κάθε Πέμπτη η χώρα ερήμωνε από άκρη σε άκρη. Οι κινηματογράφοι, τα θέατρα, τα εστιατόρια έκλειναν, δεν κυκλοφορούσε ψυχή έξω. Όλοι καρφωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις, άνθρωποι κάθε ηλικίας, παρακολουθούσαν τις ευρωπαϊκές μάχες του μεγάλου Άρη.
Της ομάδας που δημιούργησε ο Γιάννης Ιωαννίδης. Από το 1978, όταν και σε ηλικία 33 ετών, κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο του και τον οδήγησε στο πρώτο πρωτάθλημα μετά από 49 χρόνια. Τα καλύτερα, όμως, δεν είχαν έρθει ακόμα.
Μετά από θητεία στην εθνική μας ομάδα, επέστρεψε στον Άρη την αγωνιστική περίοδο 1982/83. Εκεί υπήρχε, ήδη, ο Νίκος Γκάλης, ενώ τον Αύγουστο του 1984 αποκτήθηκε και ο Γιαννάκης. Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι. Όσοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε από κοντά αυτή την υπερομάδα.
Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κλείσει αυτό το κείμενο, από μια φράση της ανακοίνωσης της ΚΑΕ Άρης, που αντικατοπτρίζει σε απόλυτο βαθμό την αλήθεια. «Ο ΑΡΗΣ δε θα ήταν αυτός που είναι, χωρίς εσένα. Ο ΑΡΗΣ δεν είναι και δε θα είναι αυτός που είναι, χωρίς εσένα».