Ξένοι διαιτητές και τέλος, οι ντόπιοι είναι για φιλανθρωπικά φιλικά παλαιμάχων

Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες μέρες ξέφυγα εντελώς, το γλέντι με τους χάρτινους ξεπέρασε σε διάρκεια και τα κλασικά φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής. Βγήκε και κάτι καλό βέβαια, αφού κατοχύρωσα τα πνευματικά δικαιώματα στα paper party, που σε επίπεδο έντασης δε θα έχουν να ζηλέψουν κάτι από τα αντίστοιχα rave.

Παρασυρόμενος από τους ρυθμούς του Βιεϊρίνια λοιπόν και τα συνθήματα για τον Ολυμπιακό της Φιλαδέλφειας που έκαναν τους χάρτινους οπαδούς να μείνουν παγωτά χωρίς να λιώνουν από τη Μαγιάτικη ζέστη, παρέλειψα να ασχοληθώ με θέματα της επικαιρότητας, όπως η επιστολή που έστειλαν οι Έλληνες διαιτητές στον Περέιρα, με αφορμή τον ορισμό ξένου διαιτητή στον τελικό.

Η αλήθεια είναι πως σε γενικές γραμμές η διαιτησία φέτος ήταν υποφερτή, σίγουρα καλύτερη από τις προηγούμενες χρονιές. Λάθη είδαμε, όχι όμως και κοράκια χειρούργους, που αντί για σφυρίχτρα κρατούσαν νυστέρι έτοιμοι να πετσοκόψουν, γι αυτό και δεν υπάρχει ομάδα που η γενική σούμα να βγάζει ως απροκάλυπτα αδικημένη ή ευνοημένη. Οι τρεις πρώτοι της βαθμολογίας κατά κόρον πήραν τα κουκούτσια, ίσως και καμμιά φέτα όταν χρειάστηκε, σε καμμία των περιπτώσεων όμως δε μπορείς να πεις πως οι διαιτητές πήγαν μια ομάδα καροτσάκι. Τα περισσότερα συγκριτικά τα πήραν οι κόκκινοι και οι κίτρινοι του Πειραιά, ο ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα έχει όλο κι όλο ένα οφσάιντ του Πέλκα με τα Γιάννενα, όπου δεν του δόθηκε και καθαρό πέναλτι, κι ένα γκολ υπέρ του Πλατανιά που κακώς ακυρώθηκε. Ίσως δεν χρειάστηκε και παραπάνω βοήθεια, όντας η καλύτερη ομάδα, κάτι που μαρτυρά και η βαθμολογία επί χόρτου που λέει την αλήθεια, για τη δυναμική του καθενός.

Το ότι δε διαμόρφωσαν επιμέρους αποτελέσματα αγώνων πάντως δε διαγράφει πως ήταν οι φυσικοί αυτουργοί της πλαστογράφησης του πρωταθλήματος, σε ότι έχει να κάνει με την κορυφή.

Αυτό που συνέβη στην Τούμπα με το Γκαρσία ας πούμε, είναι 100% ευθύνη του Αρετόπουλου, αυτός ήταν ο άρχων του αγώνα, κανείς δε μπορεί να λέει «τραυματίστηκα, γεια και χαρά σας, φεύγω επειδή έτσι γουστάρω». Γιατί αυτό έγινε στην Τούμπα, ο γαύρος απέκλεισε με το έτσι θέλω τον γιατρό της αναμέτρησης, δημιουργώντας δεδικασμένο. Από δω και στο εξής όποιος φοβάται να παίξει, θα δηλώνει τραυματίας και θα αποχωρεί κερδίζοντας αγώνες στα χαρτιά.

Ο Ίβιτς την περίπτωση του οποίου επικαλέστηκαν ταυτίζοντας τη με αυτήν του Γκαρσία, πήγε στο ιατρείο του γηπέδου και του έγιναν ράμματα από τον αντίστοιχο γιατρό που ο Ολυμπιακός δεν άφηνε να εξετάσει τον δικό του προπονητή. Η μόνη πιθανότητα λοιπόν, είναι να του άνοιξε το κεφάλι ο γιατρός που είχε ορίσει ο Παναθηναϊκός…

Το δεδικασμένο δύναται να έχει απρόβλεπτες προεκτάσεις, όποιος θέλει να αποφύγει τη στράτευση, μπορεί να δηλώσει τρελός, γκέι ή ψυχάκιας και να καταφύγει στο Διαβαλκανικό Υπάρχουν επιτροπές όμως που ουδείς μπορεί να παρακάμψει και παίζουν αυτό το ρόλο, τον ίδιο με τον αντίστοιχο που έχουν οι γιατροί των αγώνων.

Πηγαίνοντας στην αντίστοιχη περίπτωση του Κομίνη στην Τούμπα, είναι ξεκάθαρο πως ο άνθρωπος μπήκε μέσα για να παίξει το ματς στα ίσια και δεν έδειξε πρόθεση να διαμορφώσει το αποτέλεσμα, το κανονικό γκολ το κατακύρωσε ως όφειλε, μάσησε από το μπούλινγκ που έφαγε όμως. Προκύπτει από τη σύνταξη του φύλλου αγώνα όπου δεν είναι σαφές, και κυρίως από το φόβο του να απαντήσει ξεκάθαρα, σε βάρος ποιου διέκοψε το παιγνίδι.

Μ΄όλα αυτά λοιπόν, τι να έκανε ο κάθε Περέιρα, δεν είναι υπουργός για να κάνει χατίρια διορίζοντας δικά μας παιδιά στο δημόσιο, αυξάνοντας την εκλογική του πελατεία.

Ως διορισμένος από τη διεθνή Ομοσπονδία ήρθε, σε αυτούς λογοδοτεί και σε τελική, όλο αυτό το πρωτοφανές μπάχαλο που καταγράφηκε φέτος εκεί χρεώνεται, υπό κηδεμονία βρίσκεται το Ελληνικό ποδόσφαιρο, δυο χρόνια τώρα.

Αυτά τα σάλια-μάλια λοιπόν που γράφουν οι διαιτητές στην επιστολή τους «αναφέρατε κάποτε ότι σκοπός σας είναι να ετοιμάσετε τους Έλληνες διαιτητές ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος», έχουν μουσειακή αξία και μόνο.

Στο φινάλε, ο Πορτογάλος είπε ποιος είναι ο στόχος του, κι ο δικός μου στόχος μπορεί αν είναι να πάω κάποτε στο φεγγάρι, δε χρωστάω εξηγήσεις σε κάποιον επειδή ακόμα είμαι κάτοικος γης.

Ειδικά όταν το διαστημόπλοιο χάνει λάδια και χαλάνε τα καρμπιρατέρ, οι τελευταίοι που δικαιούται να με εγκαλούν είναι οι μηχανικοί.

Τα ίδια ισχύουν και για τα περί εμπιστοσύνης που αναφέρουν στην επιστολή τους, ο οποιοσδήποτε αναλαμβάνει ένα επιτελικό πόστο, είναι δεδομένο αρχικά πως θα περιβάλει με εμπιστοσύνη τους υφισταμένους του, μέχρι οι τελευταίοι να τον εκθέσουν.

Από εκεί και πέρα δε γίνεται να συνεχίσει να εμπιστεύεται εκείνους που τον έκαναν ρόμπα, διότι κι αυτός κάπου λογοδοτεί.

Αυτές οι τυποποιημένες εξαγγελίες άλλωστε, έχουν ισχύ τη στιγμή που λέγονται, σε διαφορετική περίπτωση δε θα υπήρχαν και διαζύγια, αφού θα έλεγε η Φρόσω στο Θανάση «μα αφού μου είχες πει ότι θα με αγαπάς για πάντα».

«Όταν στο είχα πει αυτό ήσουν σαν τα κρύα τα νερά, 60 κιλά ζύγιζες ολόκληρη, τόσο ζυγίζει τώρα η κυτταρίτιδα που έχεις σε κάθε γάμπα, γυναίκα αγάπησα, φάλαινα μου βγήκες», θα απαντούσε ο Θανάσης..

Το ίδιο ισχύει για τους διαιτητές, πήραν την ευκαιρία τους και τα έκαναν σαν τα μούτρα τους, δε γίνεται όμως να παίζουν με τα νεύρα και τη ψυχική μας υγεία.

MUST READ

Μεγάλο πριμ από τον Βαγγέλη Μαρινάκη στους παίκτες για να συνεχίσουν το σερί τους

Αφού απέτυχαν στις εξετάσεις, ας πάνε να σφυρίζουν φιλικά παλαιμάχων φιλανθρωπικού χαρακτήρα και πολύ τους είναι…