Η Ρεάλ δεν κάθισε να κλαίει πάνω από το χυμένο γάλα και τώρα απολαμβάνει το καλύτερο... γιαούρτι της Ευρώπης.
Να, λοιπόν, που ο καλύτερος κέρδισε. Η ομάδα με το μεγαλύτερο βάθος, η ομάδα που άντεξε στα δύσκολα (τραυματισμοί και μακροχρόνιες απουσίες βασικών παικτών), που είχε το καλύτερο -πιο ποιοτικό- ρόστερ, πήρε τον τίτλο. Ως εκ τούτου αποδόθηκε δικαιοσύνη. Η Ρεάλ άξιζε να στεφθεί πρωταθλήτρια, ήταν καλύτερη και πριν, και τώρα…
Γιατί έφτασε στη νίκη; Πόνταρε στα αμυντικά της εργαλεία. Για την επίθεση γνωρίζαμε, όμως ο Πάμπλο Λάσο ζήτησε από τους παίκτες του και πήρε πράγματα και στο πίσω μέρος του γηπέδου. Γι’ αυτόν τον λόγο έδωσε χρόνο συμμετοχής σε παίκτες με ρόλους.
Ο Κοζέρ άσκησε φοβερή πίεση στην μπάλα. Ο Ταβάρες ήταν φόβητρο στη ρακέτα. Οι δυο τους δεν είναι εξίσου καλοί στο εκτελεστικό κομμάτι, αλλά το μπάσκετ δεν είναι μόνο επίθεση. Και για να κλείσουμε με τη Ρεάλ, έκανε πράξη το δόγμα «οι ατυχίες πρέπει να σε κάνουν πιο δυνατό». Δεν κάθισε να κλαίει πάνω από το χυμένο γάλα και τώρα απολαμβάνει το καλύτερο γιαούρτι της Ευρώπης.
Όχι πως η Φενέρ δεν ήταν πολύ σκληρή (στις επαφές). Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ποστάριζε με τεχνάσματα στο «3», γι’ αυτό και βρήκε πόντους, όμως έκανε και λάθη. Αδίκησε κατάφορα τον Ντίξον, δεν στόχευσε να πάρει περισσότερα σουτ ο Μέλι, ειδικά όταν έπαιζε απέναντί του ο «βαρύς» Ταβάρες, δεν επένδυσε στο «post up» παιχνίδι του Κάλινιτς στο δεύτερο μισό κι άφησε τον Σλούκα να ντριμπλάρει υπερβολικά.
Είπαμε ότι κέρδισε ο καλύτερος, αλλά να πούμε και του… στραβού το δίκιο. Ο ένας εμπιστεύτηκε παίκτη από τη Συρία, ο άλλος έδωσε σε 18χρονο τα κλειδιά της ομάδας. Στην Ελλάδα αμφότεροι θα ήταν στο ταμείο ανεργίας και θα γελούσαμε μαζί τους. Αν ήταν ξένοι, θα έψαχναν και… εισιτήρια για να φύγουν από τη χώρα.
Κάποια στιγμή, εκτός από το να βλέπουμε τις εικόνες, καλό είναι να παίρνουμε και τις «καλές πρακτικές» και να τις εφαρμόζουμε. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική, αν έχει ήδη ανακαλυφθεί. Χρειάζεται θάρρος, όχι τόσο από τον προπονητή, όσο από τη διοίκηση. Κι αν πει κανείς «μα δεν έχουμε Ντόνσιτς», η απάντηση είναι «δεν είσαστε δα και Ρεάλ».
Αντί επιλόγου: Ας ελπίσουμε ότι το… κακό δεν θα τριτώσει. Τις δύο τελευταίες Ευρωλίγκες κατέκτησε η ομάδα που απέκλεισε (με μειονέκτημα έδρας) τον Παναθηναϊκό. Να μην γίνει συνήθεια…