Selfie στην τουαλέτα να έβγαζε ο Μπουτάρης, κρατώντας χαρτί υγείας

Κάποια στιγμή στο παρελθόν και σε ανύποπτο χρόνο, είχα γράψει για τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης πως όσο κι αν διαφωνώ με τις απόψεις που κατά καιρούς εκφράζει, σε σημείο φρίκης, δε γίνεται να μην παραδεχτώ πως έχει το θάρρος να τις εκφράζει.

Προτιμώ χίλιες φορές έναν δεδηλωμένο ανθέλληνα ή κάποιον τέλος πάντων που δε διστάζει ούτε φοβάται να βγάλει τον πραγματικό του εαυτό, από εκείνον που πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, κάνει μετάνοιες και μόλις βγει από εκεί, πουλάει ναρκωτικά, κλέβει, ή ασελγεί σε παιδάκια.

Από τον πρώτο ξέρεις τι να περιμένεις, σου ανοίγει την καρδιά του φανερώνοντας ακόμα και τη σαπίλα που μπορεί να κρύβει μέσα της, άρα είναι ακίνδυνος. Διότι απλά, αφήνει σε σένα το δικαίωμα να επιλέξεις αν θα το δώσεις κάποιο αξίωμα, αν θα τον βάλεις σπίτι σου, θα τον κάνεις συνεταίρο σου, ή θα τον παντρευτείς.

Ο επικίνδυνος είναι ο δεύτερος, που σου πουλάει ένα ψεύτικο προφίλ κι όταν αποκτήσει εκείνο που επιζητεί από εσένα, βγάζει τη μάσκα του αρνιού και φανερώνει το πραγματικό του προσωπείο, αυτό του λύκου.

Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος, αν ο καθένας εξέφραζε το πραγματικά του πιστεύω, χωρίς να υποκρίνεται, παριστάνοντας κάτι που δεν είναι.

Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον Τσίπρα δεν υπάρχει, που πήρε την εξουσία προσποιούμενος τον Τσε και αποδείχτηκε περισσότερο μνημονιακός και από τον Άδωνι.

Παρεμπιπτόντως, σε καθαρά τεχνοκρατικό επίπεδο, θεωρώ τον Μπουτάρη ότι καλύτερο για τη Θεσσαλονίκη, η διοίκηση κάθε πόλης με τη λογική ανάπτυξης μιας εταιρίας, είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να πάει μπροστά. Ειδικά όταν το προηγούμενο μοντέλο ήταν αυτό του δήθεν καθωσπρεπισμού, με αιχμή του δόρατος τη γραβάτα και το προσεγμένο ντύσιμο, για να καμουφλάρονται οι αρπαχτές από τα ταμεία..

Μου πάει περισσότερο και ως φυσιογνωμία ο Μπουτάρης, ατημέλητος, πρώην μπεκρής, ίσως να φουμάρει και κάνα ύποπτο, αν και δεδηλωμένος οπαδός του «ο Άρης», το στυλάκι του είναι εντελώς ΠΑΟΚ.

Δε τον ψήφισα ποτέ, ούτε πρόκειται να το κάνω στο μέλλον, οι απόψεις του σε εθνικά θέματα κόβουν μαχαίρι κάθε ενδεχόμενη τέτοια σκέψη, δε γίνεται όμως να ακυρώσω τη θετική πλευρά της παρουσίας του.

Αναφορικά με την επίθεση που δέχτηκε, το μόνο που δε μου άρεσε ήταν η θηλυπρέπεια που αναδεικνύει η πράξη «είμαστε πολλοί και ορμάμε σε έναν, ή σε λιγότερους έστω», πόσο δε όταν η αφορμή της επίθεσης είναι κάποιες απόψεις. Για κάθε άποψη υπάρχει το αντίστοιχο επιχείρημα, αν ο Μπουτάρης προσπαθούσε να επιβάλλει τα πιστεύω του με τη βία, τότε ναι, η άσκηση βίας θα ήταν η ενδεδειγμένη απάντηση, αφού ο άλλος χάραξε το δρόμο.

Από την άλλη πλευρά όμως, υπάρχει αυτό που περιγράφει η λαϊκή ρήση, ως «τα ΄θελε ο πισινός του».

Ο Μπουτάρης έχει δηλώσει για την Γενοκτονία των Ποντίων, πως «χέστηκε αν ο Κεμάλ έσφαξε Έλληνες», πως γίνεται λοιπόν να συμμετέχει σε επετειακή εκδήλωση μνήμης, γι αυτούς που χέστηκε αν σκοτώθηκαν;

Δε γίνεται να τιμάς έστω με την παρουσία σου αυτούς για τους οποίους χέζεσαι, προσβάλλεις βάναυσα τους νεκρούς αλλά κι εκείνους που δε χέστηκαν, και θέλουν να θυμούνται.

Πάνω απ΄όλα προσβάλλεις τον ίδιο σου τον εαυτό, οπότε εκείνο που χάνει ο Δήμαρχος ως πρόσωπο είναι ότι καταργεί αυτό που ανέφερα στην αρχή, πως τουλάχιστον δεν είναι υποκριτής και δε διστάζει να εκφράσει τις απόψεις του. Οι πράξεις του όμως, έρχονται σε ρήξη με αυτά που κατά καιρούς εκφράζει.

Το πιο έντιμο που θα μπορούσε να κάνει, θα ήταν την ώρα της εκδήλωσης, να πάει στην τουαλέτα του γραφείου του και να βγάλει selfie κρατώντας το χαρτί υγείας, αφού χέστηκε που χέστηκε, ένας λόγος παραπάνω να το δείξει και στην πράξη.

Πηγαίνοντας στην εκδήλωση όμως, είναι δείγμα πως φορά κι εκείνος προσωπείο, άρα είναι υποκριτής.

Σε γενικές γραμμές είμαι του δόγματος Βολταίρου, πως «διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να τα λες». Αρκεί αυτά που λες να τα υποστηρίζεις μέχρι τελευταίας ρανίδας, σε διαφορετική περίπτωση δεν ξέρω ποιον από τους εαυτούς που βγάζεις, να υπερασπιστώ.

Είναι σα να ερχόταν στο συλλαλητήριο της Καμάρας και να διαμαρτυρόταν μαζί μας για την κλοπή του πρωταθλήματος ο Κομίνης, ή ο Βασίλης Δημητριάδης, πιστεύει κανείς πως θα τους κερνούσαμε παγωτό ή θα κάναμε ότι δεν τους βλέπουμε;