Από τη μία η βασίλισσα της Ευρώπης Ρεάλ των 9 τίτλων και από την άλλη ο βασιλιάς Ζέλικο που μετρά επίσης 9 τρόπαια με πέντε διαφορετικές ομάδες.
Μία μέρα μετά τον πριγκιπικό γάμο του Χάρρυ και της Μέγκαν, σήμερα στο παλάτι του μπάσκετ έχουμε μάχη. Από τη μία η βασίλισσα της Ευρώπης Ρεάλ των 9 τίτλων, αν και μόνο ένας από αυτούς είναι τα τελευταία 23 χρόνια και από την άλλη ο βασιλιάς Ζέλικο που μετρά επίσης 9 τρόπαια με πέντε διαφορετικές ομάδες.
Στο Βελιγράδι απόψε, την αγαπημένη του πόλη αν και όχι γενέτειρα του, ο Μίδας του αθλήματος καλείται να πετύχει το μοναδικό ίσως κατόρθωμα που δεν έχει πετύχει ακόμα, να πάρει δηλαδή την κούπα δύο συνεχόμενες φορές. Παρόλο που στα 13 χρόνια που βρέθηκε στον Παναθηναϊκό κατέστησε τους πράσινους ως τους απόλυτους δυνάστες του θεσμού παίρνοντας 5 τίτλους, δεν πέτυχε ποτέ το λεγόμενο back to back.
Αγωνιστικά, σήμερα βρίσκονται αντιμέτωπες στο παρκέ οι δύο ομάδες που άξιζαν να φτάσουν ως το τέρμα της διαδρομής. Η Ρεάλ Μαδρίτης του Πάμπλο Λάσο, αν και χτυπήθηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από σοβαρότατους τραυματισμούς παικτών της, αποδείχθηκε εφτάψυχη και ευτύχησε την κρίσιμη στιγμή να παρουσιαστεί πλήρης.
Ο άλλοτε παίκτης του Ζοτς, πήραν μαζί το Πρωταθλητριών στη Σαραγόσα, μπορεί να μην είναι ο καλύτερος προπονητής της Ευρώπης, μπορεί να μοιάζει αντιτουριστικός, είναι όμως με διαφορά ο καλύτερος διαχειριστής προσωπικοτήτων σε μια ομάδα. Οι κακομαθημένοι αστέρες της βασίλισσας παίζουν γι’ αυτόν και απολαμβάνουν μία ελευθερία, εντός και εκτός γηπέδου, που δύσκολα θα την είχαν με άλλον στον πάγκο. Στα χρόνια του Λάσο η Ρεάλ έχει πάει σε 4 τελικούς μαζί με το σημερινό, οι 3 μάλιστα συνεχόμενοι, έχοντας πάρει μια φορά το τρόπαιο το 2015. Δεν νομίζω να είναι τυχαίο κάτι τέτοιο.
Η νέα υπερδύναμη της Ευρώπης, η τούρκικη Φενέρμπαχτσε, δίνει το παρόν για 3 διαδοχική χρονιά στο μεγάλο τελικό. Από την έλευση του Ομπράντοβιτς και μετά οι Τούρκοι μετρούν 4 Final Four, 1 κατάκτηση και 3 τελικούς με το σημερινό. Οι διοικούντες τον Τούρκικο σύλλογο είχαν την ελπίδα ότι με τον Σέρβο προπονητή στο τιμόνι, θα μπορούσαν να βάλουν την έως τότε άσημη Φενέρ στον χάρτη του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τελικά, όχι μόνο την έβαλαν, αλλά την κατέστησαν ουσιαστικά και σημείο αναφοράς για το άθλημα.
Για πολλούς ο Ζέλικο έχει τα τρόπαια που έχει χάρη στον πακτωλό χρημάτων που διαχειρίζεται κάθε σεζόν. Οι επικριτές του βέβαια λένε τη μισή αλήθεια. Πρώτον, γιατί από τις 9 κούπες του μόνο στις 4 εξ’ αυτών είχε μεγαλύτερο ή ανάλογο των υπολοίπων ομάδων budget. Δεύτερον, ξεχνούν ότι μια ομάδα που με το ξεκίνημα της χρονιάς θεωρείται από όλο τον κόσμο ως το απόλυτο φαβορί τις περισσότερες φορές δεν φτάνει στην πηγή.
Ο μόνος ο οποίος δεν έχει διαψεύσει, σχεδόν ποτέ, αυτήν την προσδοκία είναι ο Ζοτς, σηκώνοντας όλα τα τρόπαια που «έπρεπε» να πάρει. Το να γράψει κανείς ή να απαριθμήσει τις επιτυχίες του δεν έχει νόημα. Αυτό που έχει αξία για τον αποψινό αγώνα, είναι να πούμε ότι η φετινή Φενέρ είναι πιο κοντά από κάθε άλλη σε αυτό που αποκαλούμαι ομάδα Ομπράντοβιτς. Τα υπόλοιπα μετά το ματς…